Op zoek naar een mooi, leuk en uniek kado? Ga in nieuw scherm naar mijn PASFOTOBOEKJES en schrijfboekjes-site. Of bekijk de kleurrijke schilderijen-expositie van m'n broer.

Reisverslag van route Rondje om Zwitserland (Versie 1.1, 28 januari 2015)

Dit is ons tweede reisverslag. Na het reisverslag 'Kruistocht in Spijkerbroek' van vorig jaar - wat ons zeer goed beviel - gaan we nu op de bonnefooi door Duitsland en Oostenrijk naar Italië, met als doel Venetië (zoeken naar de standplaats van een schildersezel) en Florence (papierfabriek). De terugweg zal gaan via Frankrijk en België, oftewel "Rondje om Zwitserland". Uiteraard hebben bij deze reis ook weer een hoop foto's gemaakt om het verhaal te illustreren. Voor het gemak is de route hierbij geplaatst. Klik op de route-afbeelding voor een vergroting in een nieuw scherm. (Afhankelijk van de scherminstelling, vergroot de afbeelding op originele grootte en klik dan met de scroll op de afbeelding, zodat er niet gescrold hoeft te worden, maar de richting met muisbeweging gedaan kan worden.) Ook voor de foto's en andere afbeeldingen geldt: klik op de afbeelding voor een vergroting in nieuw scherm. Reist u weer mee?

Dag 1 van huis tot Frankfurt am Main (krt 1) Ons eerste doel is om zo snel als mogelijk in Salzburg aan te komen. Of ons dit in 1 dag lukt in nog maar de vraag. We vertrokken namelijk pas om 11:20. Dus via de  A15  richting Nijmegen om vervolgens middels de stukjes  A50  en  A73 / E31  om 12:35 uur Duitsland op de  E31 / 57  binnen te rijden. Onder Neuss op een parkeerplaats even een hapje gegeten. Bij Köln de ring  E31 / 1  en  E40 / 4  om de route te kunnen vervolgen op de  E35 / 3 . Deze een paar honderd km doorrijden, waar de weg na Mainz  E42 / 3  is gaan heten.

routekaart 1

hapje eten

Dag 1 van huis tot Oberrimbach (krt 2) en dagen 2 en 3 in Salzburg Na Frankfurt am Main  E41 / 3 . Voor Würzburg gaat de weg  E43 / 3  heten en na Würzburg  E45 / 3 . Vorig jaar was het de gewoonte geworden om tegen 17:00 uur stoppen met rijden en op zoek te gaan naar een eet- en slaapplaats. Dat was ons goed bevallen, omdat je dan altijd wel iets op tijd vindt. Zo ook nu weer. Na zo'n 650 km gereden te hebben zetten we de auto aan de kant. We sloegen de snelweg af bij Geiselwind om bij de familie Klein te Oberrimbach te eten en overnachten. Het was in het Steigerwaldhaus prima toeven. In de omgeving schijnt nogal wat sulfaten in de grond te zitten en daarom ruikt het kraanwater daar nogal naar. Je kunt water wel drinken is ons verteld, maar je neus wil ook wat, dus wij bestelden toch maar wat gebottled water. Na het ontbijt verlaten we om 9:20 de familie en vervolgden we de weg  E45 / 3  naar Salzburg. Bij Nürnberg vervolgen we de weg  E45 / 9 . Bij een tankstation bij Greding werd het tijd (10:35 uur) om de auto van drinken te voorzien. Bij München volgen we de halve ringweg  E52 / 99  en rijden we verder over de  E52 / 8 . 2 uur laten waren wij aan de beurt en werd er bij de Rastätte Samerberg/Sud te Rohrdorf gestopt. Omdat we Oostenrijk naderden, konden we hier mooi het autovignet opzoeken en achter de autoruit plaatsen. Tegen 14:00 reden we Salzburg binnen. Met een omtrekkende verkennende beweging naderden we het centrum. De auto parkeerden we in een onderbergse parkeergarage van "Contipark", waar we 2 uur en 7 minuten gestaan hebben. In die tussentijd hebben we een eerste indruk van Salzburg opgedaan. We kwamen oa het geboortehuis van Mozart tegen. In alle etalages (chocolade, wijn etc) lag wel een afbeelding van Mozart. Na deze 1e kennismaking werd het tijd om een hotel te zoeken. Dat bleek vanwege de Festspiele nog niet zo eenvoudig. De meeste hotels zaten al vol en dicht bij het centrum waren de prijzen behoorlijk gestegen. Een kilometer van de Altstadt kwamen we hotel Astoria tegen, wat nog wel een zolderkamer over had, maar was desondanks redelijk prijzig. Maar goed. Op een gegeven moment heb je geen keus meer. En zo konden we toch nog binnen een kwartier lopen in het oude centrum komen. Na ons opgefrist te hebben, gingen we weer terug naar de Altstadt om rustig een restaurantje te zoeken. We besloten naar de overkant te gaan "Neustadt" om daar ook eens te kijken. Daar vonden we een terrasje, waar we origineel hebben gegeten bij Frauenbergers, Linzergasse 11.

routekaart 2 huis tot Oberrimbach 634 km tankstation bij Greding Rastätte Samerberg/Sud hotel Astoria m'n prinsesje is er helemaal klaar voor het 1e avondmaal in Salzburg

"Proost, op de 1e vakantienacht!" "Lekker eten" "hotelkamer" "op weg naar Salzburg" autovignet Oostenrijk 2008 Contipark parkeerbon "1e kennismaking met Salzburg"

Dag 2 in Salzburg Na een goed ontbijt, zijn we via de Altstadt naar de Neustadt gelopen. Onderweg kwamen we een antiekmarktje tegen. En daar moest natuurlijk even gespeurd worden. Hierna zijn we een wandeling gaan maken op de Kapuzinerberg. Dat was toch wel een behoorlijke klim, voor een paar hollanders die niets gewend zijn. Ook kwamen we er nog Kapuziner-monnikken tegen.	de Kapuzinerberg
Even uitrusten hadden we dan ook wel verdiend. Om vervolgens nog even te shoppen. Zondag zouden we verder rijden en mogelijk al in Italië belanden. Dus laatste kans om nog iets in Oostenrijk te kopen.
Na het shoppen zijn we gaan eten bij Sternbräu GmbH, een enorm biergarten met vele zalen in de Griesgasse 23. Zeker de moeite waard om even "te verdwalen" als je naar het toilet moet. Het toetje moest natuurlijk bestaan uit de "Salzburger Nockerl".
Op de terugweg bleek dat er een voorstelling zou beginnen, want de Altstadt stroomde vol met mensen in uitgaanskledij (voornamelijk auto's waarin ze vervoerd werden). Ook kwamen we een "zusje" van Loesje tegen "trendy Sandy". BE POLITE - Trendy Sandy is Watching YOU! Het kleine uitzicht vanuit onze zolderkamer willen we jullie niet onthouden.

Dag 3 van Salzburg naar Thal Na het ontbijt vertrokken we tegen 11:00 uur. We verlieten de stad via de  1  richting Duitsland. Na de grensoverschreiding gaat de weg  21  heten. Vervolgens rijden we Oostenrijk weer binnen op de  L251 . Na Unken vervolgen we de weg naar het zuiden, richting Hallenstein. Voor de Lärchbergtunnel pakken we de  311 . Houdt vervolgens het volgende dorpje Gumping aan. Volg de  311  tot aan Saalfelden am Steinernen Meer. Volg hierna de  164 . Deze weg gaat door Mühlbach am Hochkönig. Hier hebben we geluncht bij Gasthof Alpenrose. We rijden deze weg uit tot aan de - heel verrassend - de  311 . Deze volgen we weer tot we bij Klamm aankomen. Hier slaan we linksaf naar Klammstein via de  167 . Deze weg volgden we tot aan de volgende stop: Bad Gastein.

routekaart 3 route van Salzburg naar Thal en van Thal naar Mestre

Bad Gastein Verrassend, grote gebouwen en uitstraling van een wereldstad, maar is het vergane glorie? Bad Gastein is niet een grote stad. Ski-oord in de winters, termen/kuuroord en zomers wandelen. Na een drankje en ijsje werd het tijd om verder te gaan.

We vervolgden de  167  naar het eindpunt van deze weg, bij Böckstein. Hier stappen we op de autotrein "Tauernbahn". De auto reden we op trein en wijzelf namen plaats in de trein die ons onder de Tauern door naar Mallnitz bracht. En het is aan de ander kant inderdaad anders. Het weer is anders, de omgeving ziet er anders uit, de sfeer voelt anders aan. Bij Mallnitz weer verder met de auto over de  105 . In Obervellach sloegen rechtaf richting het westen om verder te rijden over de  106 . Bij Winklim gingen we linksaf slingerdeslang de  107  op. Tot Lienz houden we het slingerdeslang even vol en in Lienz mochten weer even iets drinken. We vroegen ons intussen af of we nog even door moesten rijden of dat we in Lienz een slaapplaats moesten zoeken. Om toch het tempo er een beetje in te houden (aan het einde van deze weg lag Italië al), gingen we toch maar verder over de  E66 / 100  richting Italië. Na een poosje begonnen we een beetje zenuwachtig te worden. Op deze snelle weg kwamen we geen restaurants en slaapplaatsen meer tegen. Toch maar terug naar Lienz? Plots zagen we een bordje met logies en dat gingen we dan maar volgen. De weg -  L359  en  L324  - ging slingerdeslang naar boven en werd steeds smaller. Waar kwamen we in vredesnaam uit? Op een heel rustig plekje in Thal-Assling bij de zeer zorgzame mevrouw Huber met haar pension Der Sonneckhof.

Der Sonneckhof Wat een rust. We werden gastvrij onthaald door mevrouw Huber. We werden vriendelijk keuvelend - over de historie van de Sonneckhof en haarzelf - naar onze kamer gebracht. Ook op het terras met prachtig uitzicht leerden we deze kranige dame beter kennen. We waren voorlopig nog de enige gasten. Dit gaf haar voldoende tijd om ons over van alles en nog wat te informeren: de ontstaansgeschiedenis van hun pension, het overlijden van haar man, de overnameplannen van haar zoon. Tijdens het eten kwamen er meer gasten en konden we van het uitzicht genieten. Na het eten hebben we een wandeling door het dorpje Assling gemaakt. Dag 4 De volgende dag heerlijk vroeg op het terras ontbeten. Na het ontbijt zijn we teruggereden naar Lienz, om te kijken wat hier te doen is. Op de kaart van Lienz is de wandelroute te zien, die we ongeveer gelopen hebben. Bij "A" parkeerplaats Südtiroler Platz hebben we de auto neergezet. Bij "B" Geiger papier en boekhandel, moesten we toch even binnenkijken en het nodige kopen. Bij "D" MPreis supermarkt, hebben we iets voor de bergwandeling voor vanmiddag gekocht. Bij "E" bakkerij Johann, hebben we ook iets voor de bergwandeling voor vanmiddag gekocht en om nu meteen op te eten. Tijdens het lopen door Lienz merkte ik dat ik last van m'n enkel kreeg. En het werd steeds erger. Waarschijnlijk de naweeën van de wandeling op de Kapuzinerberg, gezien de spieren die pijn deden. Dus zat een nieuwe bergwandeling er niet in. En zodoende verbleven we 's middags in het gras naast Der Sonneckhof picknicken, van alle gemakken voorzien.

Dag 5 van Thal naar Mestre Na volledig te zijn uitgerust, gingen we weer op pad. Richting Italië. Naar Italië. Richting Venetië. We vervolgden de  E66 / 100 . Na een dik half uur zaten we al in Italië! In Italië heet de weg  E66 / SS49 . Bij Seghe slaan we linksaf de  SS51  op. Bij Peron even pauze genomen en een wandeling door de bedding van - ok, langs - de Fiume Piave gemaakt. Op de achtergrond op een van de foto's is de "Monte Antelao" (met een hoogte van 3263 meter ook "King of the Dolomites" genoemd) te zien. Na de wandeling werd ook weer tijd voor een cappuccino. (Onze 1e in Italië). Bij het eerstvolgende dorp Longarone werd halt gehouden en we namen plaats langs de weg bij "3 Archi". Na deze oppepper gingen we weer verder over de  SS51 . Bij Cadola gingen we de snelweg  A27  op. Dit bleek echter een tolweg te zijn. De weg waar we hiervoor op reden, was zo goed als leeg, dus vonden we een lege tolweg op dit moment overdreven. We hadden immers geen haast, en wel vakantie. En op snelwegen zie je nou eenmaal niet zo veel van de omgeving, dus maar gauw weer een gewone weg opgezocht. Na een dik kwartiertje rijden en 27 km verder gingen we bij Cozzuolo verder over de  SP86 . Deze reden we -langs en door kleine dorpjes- uit tot we bij Conegliano op de  SS13  terechtkwamen. Deze weg reden we uit tot we bij ons einddoel voor vandaag aankwamen: Mestre, de voorstad van Venézia.

Mestre Het was intussen al behoorlijk warm geworden, sinds we de bergen uit waren gekomen. Op zoek naar een bijpassend hotel. Eerst reden we weer met een omtrekkende beweging om -wat we dachten- het centrum van Mestre. Het station hadden we vlot gevonden en daarna was het zigzaggend onszelf vanaf het station werken. Na enkele zijstraatjes te hebben gereden, hadden we iets geschikts gezien, alleen het eenrichtingsverkeer hield ons soms tegen. Gelukkig is Mestre redelijk rechthoekig, zodat je met een beetje tellen al een heel eind komt. En zo kwamen dan uiteindelijk uit bij Hotel Cris. Een airco-hotel. Heerlijk. Omdat het nog redelijk vroeg was, gingen we Mestre wandelend bekijken. Op een enkel achitectonisch vormgegeven gebouw na, valt er echter niet veel te zien. Mestre is eigenlijk niets meer dan een slaapplaats voor de mensen uit Venetië, die daar geen plek meer konden vinden. Omdat het eerste restaurant om 19:00 uur openging, moesten we even wachten, en zo stonden we voor de kerk van Mestre waarnaast Ristorante Pizzeria Columbus aan Via Piave 68 lag.

Dag 6 retourtje Venetië en naar Florence Nog nooit in Italië geweest en dus ook niet in Venetië. We gaan er dus een spannende dag van maken. Erg benieuwd wat we zullen aantreffen en of we de plek kunnen vinden waar de schildersezel zou kunnen hebben gestaan voor het maken van het schilderij. We liepen vanuit het hotel naar het treinstation waar we een enkeltje Venetië kochten. Hoezo enkeltje? Aangekomen op het station in Venetië liepen we -net als onze duizenden medetouristen- over de overbekende brug "Ponte degli Scalzi" om de stad in te komen. Om een beetje de ruimte voor ons zelf te houden, hielden we over de brug rechts aan, langs de "Canal Grande", om aangekomen bij het park "Giardino Papadopolie" in een zo recht mogelijk lijn naar de "Canale della Giudecca" te lopen. En zo kwamen we het venetiaanse leven op water tegen: de vuilnisboot, de watertaxi, de bouwvakkersboot met bouwmaterialen etc. Om naar de overkant te komen, hebben we 2 x 2 enkeltjes gekocht aan het loket van Actv. Dat scheen het goedkoopst te zijn als je alleen maar een keer op en neer naar een eiland ging en verder alles ging lopen. Op la Giudecca zijn we naar het einde gelopen en daar kwamen we tegen 11:10 aan. Het bleek ook het punt te zijn waar ik naar op zoek was. Het punt van waaruit het blikveld zodanig was, dat het overeen kon komen met de plek waar de schilderezel had gestaan, of welk punt de schilder in z'n hoofd had. Nu konden we rustig op het terras gaan zitten en genieten van het uitzicht. Het weer was heerlijk. Er stond een aangenaam briesje, zodat het niet snikheet was. Na nog ergens (Panificio Crosara, Giudecca N. 54/D) wat broodjes gescoord te hebben, konden we ons weer naar het centrum begeven. Met de waterbusboot kwamen vlak bij het bekenste plein van Venetië aan: Piazza San Marco. Hier kon je over de hoofden lopen. De wachttijden voor een bezoek in bijvoorbeeld het Basillica San Marco was intussen 2 uur. Het was intussen 12:30 uur geworden en het was hier bloedheet. Wij hadden het dan ook al gauw gezien met deze hitte en drukte en vluchten één van de steegjes in, zodat we in de schaduw konden lopen. En zo kwamen over de mooie Ponte di Rialto. Maar tijd om te genieten is hier niet. Het is hier zo druk, dat je met de stroom mee moet. En zo werden we weer een nieuw steegje ingezogen. Al zigzaggend, zonder plan, kwamen we langs Campo San Polo en na een drankje op een terrasje in een nauw straatje, wat later het Archivio di Stato di Venezia bleek te zijn. En we hadden toen zoiets van: zullen we maar weer hier vandaan gaan? En dus naar het station teruggewandeld, hopend nog een leuk souveniertje te kunnen scoren. Maar zoals altijd, als je iets zoekt, vind je niets. Naar aanleiding van de vondst van dé plek, is deze gebruikt als omslag voor een notitieboekje. (zie verder: notitieboekjes)

Naar Florence Tegen drieën waren we weer bij ons hotel en besloten we de reis naar Florence te gaan maken. In de auto was het tenminste koel. Nu begrijpen we de mensen die zeggen dat je in het voorjaar naar Italië moet gaan en niet in de zomer! Na een paar pogingen om een goede route uit Mestre te vinden, zaten we dan uiteindelijk op een weg die de goede kant opging, de  SR11 . Via Mira -deze omgeving deed mij erg denken aan polder en kanaallandschappen in Nederland: Groningen, Zuid-Holland- kwamen we uit bij Padova, waar we op een toevoerweg  SR515  een ringweg  SR308  bereikten. Deze volgden we ruim een kwart naar het zuiden. Deze sloot aan op de  A13 . Omdat het nog ruim 200km naar Florence was, besloten we voor de verandering, om maar op deze Autostrada te blijven rijden, zodat we een beetje tempo konden maken. En zo zagen we niets van de steden die we anders hadden kunnen bekijken: Rovigo, Ferrara, Bologna lieten we allemaal links liggen. Al ging de ringweg hier  A14  heten, en daarna  A1 / E35 . Bij Barberino di Mugello verlieten we de autosnelweg om langs het meer over de Viale del Lago  SP131  en daarna over  SR65 / SS65  -de landelijke en bosrijke Via Fiorentina- te gaan rijden. Voor ons doen, bereikten we laat Florence. En dan ben je al laat en dan blijkt je klassieke manier van stad verkennen en hotel zoeken niet te werken! Na de 1e aanvalsronde bleek dat we in een staddeel te zitten, waar we niet uitkwamen. En zo kwamen we weer uit bij ons beginpunt van entree van Florence uit. Na goed in het dal van Florence gekeken te hebben om te bepalen waar het echte centrum van de stad ligt, deden we onze tweede poging. Nu gingen we goed, maar te diep de stad in. En na een paar draaisessies hadden we een hotel gevonden die nog een kamer vrij had. De dienstdoende baliemedewerker, was uiterst behulpzaam om ons snel een restaurant te wijzen. Al waren we voor italiaanse begrippen natuurlijk nog hartstikke vroeg. Maar mijn hollandse maagje begon al weer behoorlijk te knorren. Gelukkig was het maar een klein kwartiertje lopen. We kwamen uit bij Ristorante Boccaccio, Via Giovanni Boccaccio, 35-r. We waren -uiteraard- de eerste klanten voor vanavond. De man vertelde uitgebreid wat er op de virtuele kaart stond en hoe dat smaakte etc. Erg vermakelijk allemaal. Nu zegt men wel eens, dat praatjes geen gaatjes vullen, maar dat was hier toch echt niet aan de orde. Prima italiaans gegeten.

Dag 7 Ontdekking Florence en door Toscane naar de kust Deze dag zouden we Florence ontdekken en kijken of we een papierfabriek konden vinden. Gelukkig konden we meteen aanschuiven bij het ontbijt, want daarna waren de tafeltjes bezet en moesten de volgende gasten dus wachten. Wij hadden niet veel werk aan het ontbijt en vertrokken dus gauw naar buiten. Het werd alweer snel warm. We liepen door een van de twee hoofdstraten die ons naar de Ponte Vecchio zou brengen. Onderweg telde ik vier winkels waar papier te koop was. Dus dat wordt in ieder geval dezelfde weg terug! Nu is Via Cavour niet echt wat je zegt een gezellige straat, laat staan een gezellige winkelstraat. Maar als je deze straat uit bent en je loopt nog even de Via de Martelli door tot op de hoek. En je kijkt dan links, dan snap je waarom er hier opeens zoveel mensen staan. Overdonderend! De Cattedrale di Santa Maria del Fiore. Niet te fotograferen! Letterlijk niet. Zo groot. Gelukkig is de stad niet zo groot en ben je er zo door heen. Even later kwamen we al de eerder genoemde beroemde brug Ponte Vecchio over de Arno. Volgende bezienswaardiging is de Galleria degli Uffizi. Na nog even wat verder gelopen te hebben, zijn we er toch maar even bij gaan zitten. Eerst op een terrasje buiten (hoe haal je in je hoofd!) en na de kaart te hebben gezien (de prijzen zijn inderdaad overdreven!) toch maar even blikje of flesje uit de winkel gehaald en dit op een trapje tegenover (E op het looproutekaartje) Musio del Bargelio opgedronken. Hier vlak bij vonden we een kiosk/winkel waar ze ansichtkaarten verkochten. Flink ingeslagen:-) We liepen weer naar de Arno en tegen de stroom mensen in, kwamen we aan de andere kant van de brug uit en doken daar het eerste steegje de schaduw in. Het was alweer behoorlijk warm aan het worden! We kwamen zo langs Alberto Cozzi, boekbinder, Via del Parione, 35r, en daar moesten we natuurlijk even naar binnen. En zo liepen we door tot we bij (F) een pleintje uitkwamen waar we geluncht hebben. Aan de overkant van het pleintje zien we de "Basilica di Santa Maria Novella" tegenwoordig naast museum ook een hotel genaamd "Hotel Santa Maria Novella". Na de lunch liepen we verder. Het was intussen bloedheet geworden. In de schaduw lopen, was echt nodig, al kon dat natuurlijk niet overal. Bij Basilica di San Lorenzo (Basilica of St Lawrence) was een markt. Daar kwamen zelfs hollandse marktlui tegen. Maar het was ons veel te heet om daar zo in de volle zon te blijven staan en we liepen dus gauw door naar het winkeltje met papier. Johnsons & Relatives heet de winkel. Naast de uitermate prachtig gemaakte objecten, was hier ook een grote variatie aan vellen papier aanwezig, waaraan je kon ruiken en die je kon voelen. Lapo Giannini van Johnsons & Relatives vertelde vol enthousiasme over de vellen papier. De papieren zijn handgedrukt middels xylografie door Giulio Giannini & Figlio. Giulio is de broer van Lapo. Zij vertegenwoordigen de zesde generatie van de oudste artistieke boekbindersfamilie in Florence. Aangezien de geschiedenis van de familie Giannini ver terug gaat, valt er ook af en toe iets te ontdekken. De houtgesneden blokken zijn nog niet zo lang geleden teruggevonden en de broers zijn deze opnieuw gaan gebruiken. De gebruikte houtsnedes zijn -naar verluid- enkele honderden jaren oud. In opdracht van Il Papiro zijn de houtsnedes hergebruikt die de verschillende regio's van Italië vertegenwoordigen. Zijn broer heeft de andere houtblokken onder zijn hoede genomen. Van de diverse houtsnedes zijn slechts enkele tientallen tot honderden herdrukt. Van de diverse houtsnedes zijn er diversen in een aantal kleurvariaties gedrukt. Bij sommige drukken ontstaan soms prachtige misdrukken. Enkele misdrukken worden ook door mij gebruikt. De boeken zijn dan ook uitermate uniek! Lapo kon over elke vel papier een verhaal vertellen en dit was dan ook zeer boeiend. Na 1½ uur was het echter wel een keer tijd om alle vellen te verzamelen, af te rekenen en te vertrekken. Een geslaagde middag! Buiten konden we weer bepakt en bezakt de hitte in. We waren dan ook blij dat we een half uur later weer bij de auto waren en in koelte konden vertrekken. De van dit papier gemaakte boekjes kunt u vinden op mijn boekjes-site.

naar de kust Toscane, lieflijk landschap, fraaie glooiingen. Landbouw, bosschages. De grafische vertaling -gevonden in Florence bij Lapo Giannini- heeft een goede overeenkomst. We verlieten Florence via de Ponte alla Vittoria over de Arno, naar de ingewikkelde rondtonde, waaraan ook de Porta Romana staat. Hierna volgden we de  SR2  richting Galluzzo, om hier op de  SP4  helemaal te volgen tot Castelfiorention. We waren intussen het spoor bijster, omdat we van de kaart waren afgereden. Dus op gevoel (lees zonnestand) richting kust (lees westen) verder gereden. Nu blijkt dat de wegen hier spaarzaam zijn. Maar we zijn nog redelijk uitgekomen. Bij Marina di Cecina vonden we het strand, de zee, Middellandse Zee. Na de Viale Galliano 2x gereden te hebben, konden we eindelijk een plekje voor de auto te vinden. Zo konden we dan even met onze dikke teen in de zee, om daarna snel eten en een slaapplaats te gaan zoeken. Na een aantal volle slaapplaatsen aan het strand, werden we verwezen naar Hotel da Sileoni. Hier hadden ze wel een slaapplaats voor een stelletje hongerige toeristen. Eten vonden we vlot in een parallelstraat dichter bij het strand, de Viale della Vittoria, bij Hotel Aurora. Na het eten liepen we straat nog een keer op en neer. In het schemerlicht was de straat omgetoverd tot een avondmarkt. Hierna gingen verzadigd van de indrukken naar ons koele bedje.

Dag 8 Langs de kust naar Frankrijk Nog steeds zwaar onder de indruk van de hitte in Italië, besloten we maar zo snel mogelijk richting Frankrijk te gaan, in de hoop dat de temperatuur daar iets aangenamer was. Na een rustig ontbijtje met koffie op een speciaal binnenplaatsje voor rokers, gingen we op pad richting Frankrijk. Onze 1e stop was bij Il Vascello te Lido di Camaiore voor een bakje koffie. We waren intussen voorbij Pisa gekomen. Uiteraard stonden we daar in de file. Maar zo konden we wel even op ons gemaakt een foto maken. En inderdaad, de toren staat scheef. Even verderop bij Massa, zaggen we een CarreFour. Daar konden we mooi even gaan shoppen en een broodje eten. Later kwamen door Genua. Expres een beetje door het centrum en haven gereden. Maar voor wat we ervan konden zien, waren we niet echt onder de indruk. Dus maar gewoon doorgereden. Daarna volgde het volgende drama, de  A10 / E80 . Zon lekker door de ietwat viesgeworden voorruit en tunnel in - tunnel uit / zonnebril af - zonnebril op. Gek wordt je er van. En er komt -als je eenmaal in de stemming bent- geen eind aan. Zwaar vermoeiend. Je zal dit maar als internationaal vrachtwagenchauffeur als route hebben. Daar word je niet gelukkig van. Kortom: mijd 's middags route Italië-Frankrijk als de zon schijnt. Als een kind zo blij dat we in Frankrijk waren en weer een normale weg zagen. Voor Nice gingen we nog even tanken en daarna doken we de  A8 / E74  af en pakten de  D19 . Deze reden we door tot Tourette-Levens en gingen daarna slinger-de-slang naar Les Moulins, waar we restaurant Servella / hotel des Moulins vonden en het wel welletjes vonden voor deze dag.

Dag 9 Frankrijk in Na een heerlijk nachtrust en ontbijt maakten we ons op voor een relaxed tourdagje en verlieten we het lieflijke familiehotel. We reden langs Var en over de  D6202  verder Frankrijk in. Na Puget-Théniers wijzigt deze doorgaande weg in de  D4202 . Nadat we over de brug over Var rijden (pont de Gueydan), op de kruizing met de  D2202  gaan we de zijtak van Var, de Coulomp volgen. We rijden nu over de  N202 , waar we op een gegeven moment het stroompje niet meer zien. We reden verder langs oa Entrevaux (hier zou je eigenlijk even moeten rondkijken), maar wij reden door. Een kleine 3km verder reden we onder 2 bouwwerken door, waarvan ons het nut volledig ontging. Iemand een idee? Verderop langs de  N202  schuiven we even een onverharde parkeergedeelte op om Lac de Castillon vanaf hier te bewonderen. Enkele km verderop kunnen we de verleiding niet weerstaan om even verkoeling te zoeken in dit prachtige meer. Na een pauze van een kleine 2 uur, gingen we weer verder. Na St-André les Alpes volgen we de  N202  langs Asse de Moriez en vanaf Barrême de  N85  langs de Asse. Na Châteauredon blijven we -zonder stroompje naast ons- rijden op de  N85  (Route Napoléon) om na Digne-les-Bains langs de Bléone te rijden. Bij Vollone nemen we de  D4085  en even na Sisteron, waar we tegen half vijf door heen reden, de  D1075 / E712 . Deze weg volgen we tot Serres, waar we de  D994  linkaf inslaan. Na Verclause gaat deze weg  D94  heten. Deze volgen we tot Nyons, waar we over een romaanse brug de stad binnenreden om hier te eten en een slaapplaats te gaan zoeken. Het was gezellig in de stad. Er waren muziekoptredens en markten. We gingen weer onze omtrekkende beweging maken, maar bij Avenue Henri Rochier hadden we al beet. We draaiden meteen linksaf Rue Gambetta in en zagen links meteen een groot parkeerterrein, waar we de auto neerzetten. Ook zagen we dat aan deze kant ook een ingang zat van het hotel en dat zag er veelbelovend uit: Une Autre Maison. We zijn de tuin ingelopen -welke een uitermate romantische uitstraling had- op zoek naar iemand die ons kon verder helpen. Na bezichting van de bijzondere zolderkamer en het nemen van deze kamer, konden we op zoek naar eten. Bij binnenkomst van Nyons hadden we op Place de la Libération al terrasjes waargenomen en dus togen we daar naar toe. Het was nog redelijk vroeg, dus gingen we eerst nog maar iets drinken, om vervolgens aan de maaltijd te beginnen. Na het eten hebben we nog een wandeling door Nyons gemaakt. Van ons pleintje staken we de weg over om op een soort binnenpleintje "Place des Arcades" te komen. Deze liepen we rechtdoor door Rue Jean-Pierre André, Rue de la Fraternité en Rue de la Résistance en kwamen zo op de Rue des Déportés, waar nog veel meer restaurants zaten. Aan het einde van deze straat -met interessante doorkijkjes naar de parallelstraat- kwamen we uit bij de le pont roman sur l'Aygues. Via de parellelwegen weer teruggelopen en ons intrek genomen in het hotel, waar we in nog wat gedronken hebben in de schemerverlichte tuin.

Dag 10 Verder Frankrijk in Na prins(es)heerlijk geslapen te hebben en een heerlijk ontbijt in de prachtige tuin genuttigd te hebben vertrokken we uit Nyons, op weg naar ... dat zien we vanzelf. We verlaten Nyons via de  D538  richting ( D541 ,  D941 ,  D541 ,  D133  en  N7 ) Montélimar. Daarna volgen we de  N102 . Bij Le Teil komen we een marktje tegen. Na een rondje gelopen te hebben rijden we weer verder richting Aubenas en Pradellas. We vervolgend de weg op de  N88  naar Solignac sur-Loire, waar we de  D906  tot aan Loudes rijden. Hierna pakken we de  N102  naar Brioude, waar we links afslaan de  D588  op. Deze rijden door tot aan de autosnelweg, waar wij rechtdoor rijden de  D20  op. Daarna linkaf de  D909  op. Bij Massiac pakken we de  N122  en reden tegen zessen Murat binnen. Tijd om weer een slaapplaats te zoeken. We verbazen ons eigenlijk dat in zelfs van die kleine stadjes, voldoende slaapmogelijkheden zijn. Bijzonder. Ook nu weer. We vinden hier in Murat aan de Avenue du Docteur Mallet Les Messageries. Het ziet er aan de buitenkant niet echt geweldig uit, maar achter in de tuin wel een heerlijk zwembad. De kamer had echter weer een sobere inrichting. De prijs was er dan ook na. Na het eten -op de binnenplaats van het hotel- liepen we nog even een rondje door het (ook sterk hoger gelegen) centrum en dat zag er erg leuk uit.

Dag 11 Verder Frankrijk door Waar gaan we vandaag naar toe, en wat zullen we tegenkomen? We zullen het gaan zien. We verlaten Murat via de  N122  en rijden richting Aurillac verder door het vulkaangebied van Frankrijk. Bij Le Lioran gaan we niet door de tunnel, maar pakken de "touristische route". Na Aurillac volgen we de  N120  welke verderop  N1120  gaat heten. In Tulle parkeren we de auto langs de Corrèze om even wat te eten en drinken en natuurlijk om dit stadje te bekijken. Na deze break vervolgen we de  N1120  en nemen voor Seilhac de  N940 . Hierdoor komen we door Treignac, waarvan we erg gecharmeerd zijn. Ondanks dat we nog maar 'net' op pad zijn, gaan we ook hier even een rondje lopen. Het ziet er schilderachtig uit. Geen spetterende kleuren, maar mooi steengrijs en geel, met prachtig groen, waardoor een verfrissend beekje stroomt. Grappig genoeg hoorden we uit een huis nederlands komen, met een nederlandse naam op de deur. Er zijn dus meer nederlanders die dit leuk vinden. Maar het werd nu toch wel tijd dat we een beetje gaan doorrijden, want anders komen we niet echt verder. Dus vervolgden we de  N940  en reden door Eymoutiers, Bourganeuf. Hier gaat de weg een stukje  N941 , om bij Pontarion weer  N940  te gaan heten. Langs deze weg hadden we nergens slaap- en eetplaatsen gezien, dus we begonnen ons hierover toch enigszins lichtelijk zorgen te maken. Bij Guéret besloten we daarom maar de snelweg  N145  /  E62  op te gaan. Echter waar gaan we dan naar toe? Ook naar niets! Dus toch maar weer de kleine weggetjes op, in de hoop dat we een leuk stadje / dorpje tegenkomen, waar ze wel een slaapplaats hebben. En zo reden we de  D990  op. En kwamen we na Châtelus-Malvaleix weer de  N940  op. Voor Bordessoule gingen weer van deze weg af om te kijken om er iets voor ons was in Aigurande. De  D 2  bracht ons traag naar Aigurande. Hier aangekomen, vonden we inderdaad een slaapplaats. Maar er was niemand aanwezig. Na een rondje lopen en drinken bij de buren, probeerden we het nog een keer. Nu hoorden we wel geluid ergens in het gebouw. We probeerden de aandacht te trekken en kregen die ook. Na uitgelegd te hebben dat we eten en een slaapplaats zochten, nam ze ons mee naar buiten en gingen het laatste pand in. Hier konden we overnachten. Eten voor vanavond had ze niet, maar voor 's ochtends wel een ontbijt. En zo konden we kiezen uit drie slaapkamers, want we hadden het hele pand voor onszelf. Bizar. Maar nu hadden we nog steeds geen eten. En een ander restaurant was hier niet. We volgden dus maar het bordje dat op dit plein ons een weg inlokte. De weg ging maar door en door en het leek wel of er geen eind aan kwam. En we zagen maar geen restaurant, terwijl we het volgens de verstreken aantal kilometers toch bereikt hadden moeten hebben. Dus maar weer terug en nog een keer geprobeerd, om te checken of geen afslag ergens gemist hadden. Maar we reden exact dezelfde weg nog een keer en uiteindelijk kwamen we in het volgende dorp Méasnes, waar we inderdaad een 'exclusief' restaurant vonden. Ook hier waren we de enige. Maar voor ons doen was het al laat en dus gingen we hier toch maar eten. Ook dit werd een waar avontuur. Voor mij hadden ze geen normale gerechten, dus ik moest uitwijken naar iets nieuws: kangeroebiefstuk. En dat was best goed. Ook het kaasplankje was een waar theaterstuk. En het smaakte weer uitstekend. Kortom, prima gegeten. In het schermer reden we terug naar ons pension.

Dag 12 Frankrijk door richting noord-oost Nadat we onze spullen hadden gepakt, togen we naar het pand ernaast. Na het ontbijt vervolgden we de  D990 . En zo reden door het dorpje Cluis en stopten we tegen half 12 even in Châteauroux. Hierna vervolgden we onze weg via de  N151 . Een strakke weg met een half ringetje om Issoudun. Daarna in rechtlijnen door Chârost en St-Florent-sur-Cher. Even later reden door Bourges en daar hebben we een uurtje gewandeld en geluncht. We vervolgden dezelfde weg, richting La Charité-sur-Loire (een volgende keer bekijken!), Clamecy, Coulanges-sur-Yonne en Auxerre. Deze merkwaardige stad moesten we ook even bekijken. (Een paar jaar later zou Mart Smeets hiervandaan een Avondetappe-uitzending doen, in het steegje bij de toren met klok en doorgang.) Hier vandaan namen we de  N77  en reden we plots een slaapgelegenheid voorbij in Montigny la Resle, Le Soleil d'Or. Dus toch maar even de auto gekeerd. Het zag er allemaal perfect uit. Prima voor "op doorreis". Dus we waren klaar met deze dag. En omdat we iets te vieren hadden tracteerden we onszelf op een van de 6-gangen-menu's met oa de 'Fromages de nos Régions'. Hier zaten weer een aantal heerlijke bij. En zo kwamen we prima de avond door.

Dag 13 Frankrijk door richting noorden Heerlijk uitgerust begonnen we de dag aan het ontbijt. En zo konden we weer -klaar voor de dag- op weg. We vervolgden de  N77  richting het mooie Troyes. Hier hebben we gewandeld, geluncht en geshopt. Weer veel oude vakwerkhuizen gezien. We hadden hier het probleem dat we de auto niet meer terug konden vinden en na een flinke omweg vonden uiteindelijk de parkeerplaats bekaf terug. Na de uitgang van Troyes gevonden te hebben, gingen de Seine volgen. Bij de eerste brug over de Seine wilde ik enkele foto's maken van de nog "kleine" Seine en parkeerden we de auto voor de brug. Hier zagen we 2 jongetjes met hengels heel hard weghollen en zich verdekt opstellen achter struikgewas en bomen. (Op de eerste foto zijn ze nog net te zien!) Wat bleek, ze mochten hier niet vissen. Dit was te lezen op een bord bij de brug. En ze dachten waarschijnlijk dat we politie waren. En zo bleven ze zich verstoppen tot we vertrokken waren. Bij Saint Oulph verlaten we het stroomgebied van de Seine en rijden we verder op de  D373  richting Sézanne, waar we tegenover de Eglise Saint Denis tegen half 5 even iets zijn gaan drinken. We vervolgden hierna over de  D951  de weg richting het noorden. Bij Epernay wilden we wel een keertje iets eten en een slaapplaats vinden, maar hier vonden we niets. Via de  D 201  en daarna linkaf  D 1  kwamen we in Dizy langs de bekende hotelketen Campanile. We besloten dan ook maar om hier de nacht te gaan doorbrengen. Je weet dan wat je krijgt.

Dag 14 Weer naar huis Prima geslapen en evengoed ontbijt bij Campanile. Nadat we nog even onder het genot van een kopje koffie van het uitzicht genoten, bekeken we intussen ook grofweg de route naar huis. Dit kwam neer op recht naar boven. Dus reden we al spoedig weer op de  D951  richting Reims, waar we natuurlijk een rondje gingen lopen. We parkeerden de auto onder de bomen van boulevard Foch (aan de noordwest-kant van het centrum) en liepen daarna zo het centrum in. Na een (groot) rondje om de kerk, de lunch en koffie gingen we weer verder. Eerst via de  D966 , maar bij Orainville gingen we linksaf en reden via de  D 62  naar Corbeny, waar we op de  D1044  richting Laon terechtkwamen. Hierna pakten we de  N2  en kwamen tegen half 3 bij Vervins aan waar we even iets gingen drinken. Vervolgens reden we verder en reden nog langs La Capelle, Avesnes-sur-Helpe en Maubeuge. In België gekomen vervolgden we de  N6  en kwamen we langs Mons/Bergen, waar we een stukje Ring  R5  en  E42  om weer uiteindelijk op de  N6  uit te komen. Na Soigniers/Zennik volgden we de  N55 . Na Enghien de  N255  en na Nienhove  N45  richting Aalst. Na Aalst raakten we wegens een wegopbreking het spoor een beetje bijster en hielden via de secondaire weg Dendermonde aan. En zo kom je er -weleswaar erg traag- ook wel. Bij Dendermonde vonden we  N41  naar Sint-Niklaas, waar we maar besloten om te gaan eten. Na het eten reden we terug naar de autosnelweg, de  E17  om naar Antwerpen te rijden en hier bovenlangs, dus  E34 , de ring  R2 , via de haven over de  A12  naar de nederlandse  A4  te rijden. Hierna nog  A58 / E312  tot Roosendaal volgen, waarna wij via de  A17  en  A16  weer thuis kwamen. Ons ritje -van totaal 4072 kilometer (gemiddeld nog geen 300km/dag)- om Zwitserland is ten einde. En wij konden na het uitpakken van auto weer lekker in ons eigen bedje gaan slapen.

'Kruistocht in Spijkerbroek' 'Rondje om Zwitserland' 'weekendje Noord-Groningen' 'Ontdekking van de Vrije Friezen' 'Hanzesteden aan de Oostzee' 'Friesland - provincie in Nederland' 'Friesland uit het veen' 'Aan de oevers van de Schelde' 'Rondom de Gelderse IJssel' 'Binnen en rondom de Westfriese Omringdijk' 'De Ommelanden' 'Het Bildt'

Op zoek naar een mooi, leuk en uniek kado? Ga in nieuw scherm naar mijn PASFOTOBOEKJES en schrijfboekjes of PASFOTOBOEKJES en schrijfboekjes "Italian Collection"-site.

Of bekijk de kleurrijke schilderijen-expositie van m'n broer. Deze schilderijen zijn ook gebruikt als omslag voor de pasfoto- en schrijfboekjes.