In de verkenning van de Hollandse Eilanden bezoeken we in vijf dagen het eiland Goeree Overflakkee. Het zal in boekvorm gepubliceerd worden in band 43 in de reeks Het water verbindt. In deze internetversie bouwen we zichtbaar aan het verhaal, dat telkens een stukje groeit.
De set met boeken van de Hollandse Eilanden gaat bestaan uit de volgende banden:
37 Krimpenerwaard
38 IJsselmonde + Zwijndrechtse Waard
39 Alblasserwaard
40 Voorne-Putten
41 Hoeksche Waard + Tiengemeten
42 Dordrechtse Waard + Eiland van Dordrecht
43 Goeree-Overflakkee
44 support
Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe updates, laat het weten door even een mail te sturen.
Met de reeks Het water verbindt willen we een beeld - zowel letterlijk als figuurlijk - krijgen en creëren van ons leefgebied, het land en water tussen het Zwin en de Wezer, dat zich telkens op de grens van eb en vloed begeeft.
Voor het gemak is de route hierbij geplaatst. Klik op de route-afbeelding voor een vergroting in een nieuw scherm.
Ook voor de foto's en andere afbeeldingen geldt: klik op de afbeelding voor een vergroting in nieuw scherm.
Reist u weer mee?
achtergrond kaart
bron bewerkte (detail, verlicht en kleurvermindering) achtergrond kaart: KB, Atlas Ortelius Zeelandt (1571). Waarmee Abraham Ortelius (1527-1598) bedoelt, de eilanden tussen Vlaanderen, Brabant, Holland en zee.
Disclaimer
Doel van deze publicatie is om gestelde feiten controleerbaar te maken voor de gedocumenteerde informatieleveranciers.
Taalkundige aspecten en redigeerwerkzaamheden zullen pas achteraf plaatsvinden wanneer deze versie afgerond is.
Uiteraard pogen we ook in dit stadium er al een leesbaar verhaal van te maken. Tips en verbeterpunten zijn uiteraard welkom.
We leven dit jaar (en wat later zal blijken ook het daaropvolgende jaar) in een bijzondere periode. Begin januari 2020 werd een besmettelijk en levensbedreigend virus waargenomen, dat zich binnen enkele maanden over de wereld wist te verspreiden. Maatregelen in Nederland als 'avondklok' en 'quarantaineplicht', bleken onvoldoende te werken. Een 'intelligente lockdown' is voorlopig het antwoord. In de zomer ontstond er weer meer bewegingsvrijheid. Wij begonnen onze verkenningstocht op een maandag. Aangezien deze dag veelal een slechte dag is om gebruik te maken van de vermoedelijk weinige aanwezige horecagelegenheden - vaak zijn ze op maandag dicht, vertrekken we na de lunch om te kijken hoe de vlag erbij hangt op het eiland Goeree-Overflakkee
1.
Ooltgensplaat
Na een half uurtje rijden over diverse rijkswegen komen we aan op de Haringvlietbrug, die ons - over land - naar onze bestemming zal brengen: Goeree-Overflakkee.
De Haringvlietbrug werd op 20 juli 1964 officieel geopend en had op dat moment de status langste brug van Europa. De brug is namelijk 1222 meter lang
1.
Haringvlietbrug geopend, de eerste auto gaat over de brug.
Op deze foto zitten Gijs van Dongen en zoon Adri in de vrachtauto.
Van Aartsen (l) verkocht het eerste kaartje aan een chauffeur (Bert van Leent) uit Dongen / Eric Koch, Fotocollectie Anefo, 20-07-1964 bron: nationaal archief 2.24.01.03
Volgens de toegestroomde pers was het Bas van Dongen (1911-1999) die met zijn versierde vrachtwagen met een lading uien maandagmiddag om half een als eerste over de brug mocht rijden vanaf de Flakkeese oever. Bas van Dongen was samen met zijn tweelingbroer Gijs van Dongen (1911-1997) eigenaar van het transportbedrijf G. van Dongen in Dirksland. Hun vader Adrianus Johannis van Dongen (1876-1962) was in 1902 de oprichter van het bedrijf.
We zien echter in de als "eerste-over-de-brug-komende-vrachtauto" Gijs van Dongen zitten op de passagiersstoel. Zijn zoon Adri bestuurt de wagen. Mogelijk is dit een volgende volgende vrachtwagen.
De minister van Verkeer en Waterstaat mr. Jan van Aartsen trad als tolgaarder op en nodigde hem uit "om over de brug" te komen en verkocht de chauffeur van transportbedrijf Van Dongen, Bert van Leent het eerste tolkaartje à ƒ 10
2.
Geheel toevallig zal deze openingsact tussen Van Aartsen en Van Dongen niet geweest zijn. Bas van Dongen was in 1959 bestuurslid geworden van stichting De Flakkeesche Gemeenschap met de verkeersvraagstukken in zijn portefeuille. Hij was als directeur van een groot vervoersbedrijf "belanghebbende" dat er een brug zou komen.
In 1959 was er door deze stichting een audiëntie aangevraagd bij de minister van Waterstaat. Bij de bespreking die volgde werd het knellende isolement van het eiland besproken. Een pleidooi voor een brug om de slechte verkeersverbindingen te verbeteren was niet eens meer nodig omdat de minister al overtuigd was.
Jan van Aartsen (1909-1992) was de zoon van de in Middelburg geboren (hoofd)onderwijzer Jozias Johannes van Aartsen (1871-1959) en in Goes geboren Anna Catharina Ramondt (1867-1942). Jan van Aartsen zou ondanks zijn slechte spreekvaardigheid twee keer minister van Verkeer en Waterstaat zijn, van 1 november 1958 tot 19 mei 1959 en 24 juli 1963 tot 14 april 1965. Tussendoor was hij minister van Volkshuisvesting en Bouwnijverheid. Aansluitend op zijn ministerschap werd hij Commissaris van de Koningin in Zeeland tot 1 oktober 1974.
Nadat de N.V. Brugverbinding was opgericht, werd de betrokkenheid van de stichting beperkt van rechtstreeks tot de ontwikkelingen in de gaten houden en zo nodig eventueel helpen
3.
De bouw van de brug werd gefinancierd door de speciaal hiervoor opgerichte NV. De geboorte van deze N.V. vond plaats in juni 1952 als 'zoon van De Flakkeesche Gemeenschap' (F.G.). P.D. Sieling merkte hierover op tijdens de zesde jaarvergadering dat de N.V. de Flakkeese Brug los van de F.G. kwam te staan, waarbij de F.G. zich gaat inzetten voor de tijdelijke oplossing, een betere (auto)veerverbinding, maar de N.V. zou zich gaan inzetten voor een algehele verbetering, de brugverbinding. Hierbij moeten er geen jaartallen genoemd worden, alleen aanpakken!
4
De daadwerkelijke officiële oprichting van de N.V. vond plaats op 7 dec 1953 in de grote zaal van Hotel Meijer in Middelharnis. Bij het aanschouwen van de geschonken bloemstukken leek het bijna alsof de brug er al lag.
Voor het ondertekenen had Sieling namens de Coöp. Landbouwvereniging, "de grootmoeder" van de plannen voor een vaste oeververbinding, een nieuwe groene vulpen aangeboden in de hoop daarmee de verwezenlijking van de plannen uit drukken.
Naast de grootmoeder kon het Wetenschappelijk Genootschap Goeree en Overflakkee, dat na de WOII werd opgericht, beschouwd worden als "de grootvader". Immers de Stichting Flakkeesche Gemeenschap kwam hieruit voort.
Eigenaren van deze N.V. Brugverbinding Haringvliet (Naamloze Vennootschap Brugverbinding Goeree-Overflakkee en Hoeksche Waard) waren de gemeenten die het meeste belang voor hun inwoners zagen, namelijk de gemeenten op Goeree-Overflakkee en Hoeksche Waard. Dit waren de gemeenten Middelharnis (D. Rijnders), Sommelsdijk (J.H. Dijkers), Ooltgensplaat (P.W. Hordijk), Oude Tonge (A.D. van Dijk), Dirksland (B.M. Zoeteman), Zuid-Beijerland (W. Timmerman), Nieuwe Tonge (Chr. van Hofwegen), Melissant (C.M. Vogelaar), Stellendam (W. van Seters), Goudswaard (W.J.D. van Dijck), Stad aan 't Haringvliet (A. Brinkman), Goedereede (J. Baron von Knobelsdorff), Herkingen (D. van Heijst), Den Bommel (J.J.J. Kruijff) en voor de Stichting De Flakkeesche Gemeenschap P.D. Sieling.
De meeste werkgelegenheid zat immers in Rotterdam en diens haven. De nieuwe brug zorgde voor een snelle verbinding
5.
N.V. Brugverbinding Haringvliet was de bouwer van de brug met toestemming van de overheid. Hiervoor werd met de regering een overeenkomst gesloten, waarin werd opgenomen dat ze de brug zelf zou mogen bouwen. Nadat het Deltaplan de locatie van de geplande brug deed wijzigen, de brug zou eerst via het eiland Tiengemeten lopen, stapten de gemeenten van de Hoeksche Waard uit de N.V. Gemeenten van Schouwen en Duiveland sloten zich juist aan door de komst van de Grevelingendam, waardoor de brug over het Haringvliet juist in hun straatje kwam te liggen. De kosten van de brug zou uiteindelijk een bedrag van ongeveer 50 miljoen gulden bedragen. De aandeelhouders, de gemeenten en provincies Zeeland en Holland brachten ƒ 600.000 en ƒ 400.000 bijeen. De Nederlandsche Handel Maatschappij bracht de rest bijeen. De N.V. kreeg van het Rijk de zekerheid dat het uiterlijk in 1974 de brug zou overnemen tegen de boekwaarde
6.
In maart 1961 vond de aanbesteding van de onderbouw van de brug plaats. Bij de bijeenkomst in Middelharnis waar de 29 bedrijven dongen naar de opdracht moest aannemersbedrijf P.A. van Wijnen te Dordrecht de president-commissaris van den N.V. Brugverbinding Haringvliet aan het eind aan zijn jasje trekken. Hij was vergeten hun inschrijving bekend te maken. Van Wijnen bleek echter niet het laagste bedrag te hebben ingevuld. Dat van N.V. v.h. H.J. Nederhorst te Gouda, die ƒ 8.713.000 had opgeschreven. Hoogste inschrijver voor dit onderdeel was A. Broere N.V. te Amsterdam met ƒ 13.614.000. Deze uitkomst moest vanzelfsprekend overlegd worden met de ministers van Waterstaat en Financiën en zodoende werd de gunning aangehouden
7.
Op woensdag 12 september 1962 zou de eerste overspanning van de Haringvlietbrug geplaatst worden. Wegens het ruwe weer werd dit een dag uitgesteld. Zo kwam donderdag 13 september 1962 als dag van plaatsing in de geschiedenisboeken dat de eerste van de elf overspanningen met elk een lengte van 106 meter op de gereed zijnde pijlers geplaatst kon worden. Door een prachtig samenspel met de aanwezige natuurelementen zakte de overspanning met een gewicht van 830 ton door het steeds lager wordende waterpeil wegens eb, centimeter voor centimeter naar hun vaste rustpunt op de pijlers. Donderdagmiddag 13 september 1962 om 16.20 konden alle sleepboten hun fluiten stoom laten afblazen in een triomfantelijk concert. P.D. Sieling stond het breed glimlachend aan te horen op het directiebootje Ghana. Op de dijken stonden de mensen te zwaaien met hun petten en zakdoeken. De werkers zwaaiden terug, terwijl de ankers, kabels en kettingen waarmee overspanning op zijn plaats was gehouden los werden gemaakt
8.
Initiatiefnemer voor deze eerste particuliere tolbrug was de Flakkeese boer Pieter Dirk Sieling (1891-1981) zoon van D. Sieling en L. Biemond uit Melissant. Sieling knokte 30 jaar lang om de realisatie van deze brug voor elkaar te krijgen.
Hij haalde daarbij ook zijn voorganger als strijder voor een vaste oeververbinding aan, de burgemeester van Middelharnis Ulbo Mijs, die in 1936 pogingen had gedaan.
Zijn drijfveer was "om Flakkee op te stuwen in de vaart der volkeren". "Het eiland was een van de belangrijkste producenten van landbouwproducten" als aardappelen, uien en suikerbieten. Het produceerde meer dan de provincie Utrecht of Drenthe. En deze moesten geëxporteerd worden, met de veer was dit traag en soms - in de winter - niet mogelijk.
Het was dan ook Sieling die regelmatig naar Den Haag ging en aan tafel zat met de directeur-generaal van het ministerie van Verkeer. Later werd dit minister Van Aartsen van Verkeer.
Hij was 72 jaar toen de brug officieel geopend werd. Er werd dan ook juichend "Leve mijnheer Sieling" geroepen door de hoogwaardigheidsbekleders tijdens de opening. De brug was echter nog verre van af. Naast de twee geopende banen is het de bedoeling dat er nog drie bijgebouwd worden, waarvan een voor het langzame verkeer. Sieling vond het echter belangrijk dat het verkeer - zodra het kon - er gebruik van zou gaan maken. Er kon dan immers al tol geheven worden en hoewel op halve snelheid - men mocht slechts maximaal 50 km/u, het verkeer kon sneller naar de overkant, dan met de veer.
Nadat de bouw aan de brug in 1961 was begonnen kon Sieling het op 1 juni 1964 niet laten om als eerste lopend over de verbinding te lopen. "Het was de mooiste wandeling van mijn leven", zou hij daarover zeggen. Deze wandeling was echter niet zonder gevaar, want hij moest hiervoor over richels en loopplanken over gaten lopen, met een zee vijftien meter onder zijn voeten.
Als (voormalig) president-commissaris van de NV Brugverbinding Haringvliet kreeg hij "bewijs nummer 1" voor een vrije doorgang. Na 1 oktober 1973 is de brug tolvrij voor iedereen. Pas anderhalf jaar later, op 1 juli 1975 neemt Rijkswaterstaat de brug over van de NV. Deze laatste wordt dan opgeheven. Onder de streep was het een lucratieve onderneming geweest. De gemeenten hebben er zo'n 3 miljoen aan overgehouden. Het Rijk nam het voor een koopje over. De eilandbewoners konden gaan en staan wanneer ze wilden en waren verlost van de duurdere veerverbindingen. De toeristen konden eindelijk gemakkelijk toegang krijgen tot het natuurschoon van het eiland
9.
Sieling zal als bijna 90-jarige in het Verpleeghuis "de Samaritaan" te Sommelsdijk op woensdagmiddag 5 augustus 1981 komen te overlijden. In 1958 kreeg hij voor zijn verdiensten al de onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Met anderen richtte hij op 6 maart 1920 de Coöperatieve Boerenleenbank Melissant op. Hij is op de begraafplaats in Dirksland begraven en zal voor altijd de "Siel(ing) van de brug" zijn
10.
Dat het zolang heeft geduurd komt natuurlijk ook omdat er telkens wel iets "groots" aan de hand was, dat we eerst weer te boven moesten komen. Tweemaal wederopbouw, na de WOII en Watersnoodramp. En bij de laatste wederopbouw werd het gecombineerd opgelost.
Met de uitvoering van de Deltawerken, staat een brug inmiddels wel op de rol - Ir. J. van Veen heeft diverse scenario's uitgezocht, maar de uitvoering zou nog lange tijd op zich laten wachten. De versnelling werd de particuliere tolburg. Deze liep niet meer - zoals het eerdere plan van Sieling was - van Den Bommel via een dam naar Tiengemeten en vervolgens met een brug over het Vuile Gat naar Zuid-Beijerland. Het 'vuil' uit het relatief smalle Vuile Gat staat namelijk voor de combinatie van sterkte stroming en de hoge golven veroorzaakt door de wind opgestuwde zeewater dat hier in botsing komt met afgaand rivierwater.
De verbinding komt tot stand met een dam tussen Ooltgensplaat en een kunstmatig eilandje. Vanaf het eilandje zou een brug naar de overkant gaan en via een brug / sluiscomplex naar Brabant. Het beoogde voordeel dat Sieling zag in zijn route werd daarom niet gerealiseerd. De 800 ha vruchtbare grond van Tiengemeten bleven geïsoleerd als eiland.
Midden in het Haringvliet kwam dus een kunstmatig eilandje te liggen
11.
Dat een lokale verbinding ook in het grotere plaatje moet passen, blijkt wanneer andere variabelen als water en ijsafvoer, stormvloeden etc voor het hele deltagebied van Schelde, Maas, Waal en Rijn erbij betrokken worden. Vooral de ijsgang van de Waal - de hoofdstroom - werd bij het dooien gevreesd. De drijvende ijsschotsen liepen namelijk gemakkelijk vast op kribben op ondiepten, waardoor er ijsdammen onstonden. Dit zorgde ervoor dat het water erachter snel steeg. Maar ook kruiend ijs kon zorgen voor dijkdoorbraken, met alle ellende van dien. Daarnaast had ook de scheepvaart de nodige wensen, zeker na de WOI nam dit toe.
Johan van Veen (Uithuizermeeden, 21-12-1893 - Den Haag, 9-12-1959) - net als Pieter Dirk Sieling veelal roepende in de woestijn, maar dan voor waterhuishouding en veiligheid van ons hele land, creëerde voor de scheepvaart van en naar het zuiden - lees Antwerpen - een stroomgeleidende dam. Deze moest ervoor zorgen dat de diepte van het Hellegat stabiel bevaarbaar zou blijven en niet zou verzanden. De plannen en berekeningen maakte hij in 1929. Van Veens geleidedam was in 1931 gereed
12.
De contouren kunnen we nog steeds terugvinden op het Hellegatsplein. Op het zuidelijk deel ervan staat nu het Vogelkijkhut De Kluut.
Als afsluiter van dit bijzonder project, waaraan velen lange tijd hebben gewerkt en op hebben gewacht, wordt er een beeld aan de noordzijde van de Haringvlietbrug geplaatst. P.D. Sieling krijgt bij zijn afscheid van de N.V. op 14 oktober 1964 een miniatuur in brons van dit beeld dat zijn lijfspreuk "Geduld en Volharding" als titel zal krijgen. Volgens sommigen was Sieling inderdaad wel volhardend, maar geduld was een eigenschap die ontbrak. "Koppigheid en koppigheid" was dan ook een betere lijfspreuk geweest, suggereert J. Knape op Sielings afscheid van de NV. "Geduld en Volharding" is de naam van zijn boerderij waar hij geboren is. De hofstede droeg deze naam al, toen de familie Sieling het in bezit kreeg. In 1890 kocht vader Dirk Sieling de boerderij. De vorige eigenaar, A. Bosschieter was de naamgever van de boerderij
13.
Het beeld zal gemaakt worden door de Amsterdamse beeldhouwer Nicolaas (Nico) Onkenhout. De gemeenten van Schouwen-Duiveland - die ook in de N.V. participeren - hadden hiervoor al met Onkenhout samengewerkt. Hij had voor hun in 1957 de monumentale bank Zeelandbank gebouwd die deze gemeenten aan een hulpvaardig Amsterdam hadden geschonken, als dank voor de steun na de watersnoodramp van 1953.
Onkenhout voltooide na een jaar werken het kunstwerk, dat officieel Arbeid en intellect reiken elkaar de hand is gaan heten. Het beeldt beide personen uit, de arbeider en de intellectueel. Ze vormen met hun armen die op de schouder van de ander rust, de verbinding - de Haringvlietbrug - tussen beide eilanden en symboliseren zo ook de benodigde samenwerking tussen de intellectueel en de arbeider - iedereen die de bouw mogelijk hebben gemaakt - om het voor elkaar te krijgen.
14.
Het grote beeld is gemaakt van basaltlava. Dit is de enige steensoort dat niet door het zout van het zeewater wordt aangetast. Het wordt daarom ook gebruikt bij de oeververdediging. Het 40 ton wegende beeld wordt in delen aangevoerd en zal ter plekke worden opgebouwd door Onkenhout. Zoals we kunnen zien is alleen het jaartal van de opening, 1964 in het beeld verwerkt. Wel is het de bedoeling dat de lijfspreuk "Geduld en Volharding" van Sieling nog op een bronzen plaat op de sokkel wordt geplaatst.
De plaatsing van het beeld vond plaats in de week van 18-23 september 1967. Het is woensdagochtend 11 oktober om 10.30 onthuld door de NV Brugverbinding "Haringvliet".
Een gegoten bronzen geschonken penning uit 1967 van 72 mm en 195,64 gram
het monument: twee mannen (techniek en arbeid); hierachter twee golflijnen
Het is aan de Numansdorpse kant geplaatst om, zoals de president-commissaris van de N.V. en burgemeester W.M. van der Harst van Oostflakkee het uitlegde tijdens de lunch in Het Wapen van Cromstrijen na de onthulling: "Telkens wanneer de vroegere eilandbewoner terugkomt van wat voor hem nog steeds 'de overkant' heet moet hij zich even realiseren dat sinds 1964 zijn weg niet meer is versperd met hefbomen van een overbelaste pont."
Aan allen die mee hebben gewerkt zal een legpenning worden uitgereikt met daarop de brug en lijfspreuk.
De begroting van het beeld stond op ƒ 50.000. De eindrekening, inclusief fundering et cetera, bedroeg uiteindelijk ƒ 140.000.
De oud-president-commissaris Sieling had ook een uitnodiging gehad en was hiermee dan ook blij. Hij had het pijnlijk gemist. In zijn korte toespraak liet hij ook weten dat hij de afgesproken spreuk "Geduld en Volharding" niet terug heeft kunnen vinden op het beeld, waarna nog meer verbitterde gedachten volgden. Van der Harst verklaarde dat de spreuk om praktische redenen niet is ingebeiteld. Om de letters vanuit een rijdende auto te kunnen lezen zouden ze minstens 30 cm hoog moeten worden. Dit past niet op het beeld. Daarnaast is overwogen om ze naast het beeld te plaatsen, maar de gedachte dat "men zich zou afvragen wie daar begraven ligt" weerhield om deze optie uit te voeren
15.
Nicolaas Hendrik (Nico) Onkenhout werd in Amsterdam geboren op 29 mei 1918, hij overleed er ook, op 5 februari 1989
16.
Na de brug volgt het werkeiland, dat ten westen achter de leidam van Johan van Veen is gemaakt. Vanaf het werkeiland kunnen we nu over de strekdam Hellegatsdam naar het (officieel voormalige) eiland Goeree Overflakkee.
Hellegatsplaten(incl. omtrek en oppervlaktemeting)
De natuurlijk uitziende Hellegatsplaten zien er bijzonder aantrekkelijk uit. We zien wat slenken en slikgebieden. Een miniatuur waddengebied, zo lijkt het, wanneer we na het Knooppunt Hellegatsplein over de Hellegatsdam, de N59 het eiland naderen.
Het terrein van zo'n 400 hectare (waarvan 50 ha. water) wordt onderhouden door fjordenpaarden en heckrunderen. In 1991 werd er begonnen met 10 fjordenpaarden, een jaar later aangevuld door nog eens 35. In 1993 werden ze vergezeld door 30 heckrunderen. De vegetatie in het gebied is spontaan opgekomen
17.
Na zo'n vier kilometer verdwijnt het natuurlijk landschap en maakt het plaats voor het productielandschap. We zijn dus de Buitendijk gepasseerd en rijden we ongeveer langs de noordzijde van de oude Ooltgensplaat dat nu in het landschap opgaat
18.
Twee kilometer later nemen we de eerste afslag en zakken we af naar het zuidoosten. We kunnen over de Langeweg naar het dorp Ooltgensplaat rijden. Via de Weesstraat en Stoofstraat bereiken we de kerk en parkeren we de auto.
Bestuurlijk is Ooltgensplaat sinds de samenvoeging van de gemeenten Goedereede, Dirksland, Middelharnis, Oostflakkee op 1 januari 2013 ook ondergebracht onder een gemeente met eiland dragende naam Goeree Overflakkee
19.
Het waterschap dat tevens de Goeree-Overflakkee de naam van 1981 tot 2005 droeg is sindsdien opgegaan in Waterschap Hollandse Delta
20.
De gemeente Oostflakkee is op 1 januari 1966 ontstaan uit een samenvoeging van de gemeenten Ooltgensplaat, Oude-Tonge en Den Bommel. Tot 1966 was Ooltgensplaat, op zijn Flakkees De Plaet dus een zelfstandige gemeente
21.
Het Flakkees moeten we scharen onder het Zeeuwse dialect, maar dan met behoud van de h en de r voor een s. En in Ooltgensplaat kunnen we spreken van een protestants variant daar weer op
22.
De gemeente Ooltgensplaat dat tot 1966 bestond was ook weer meer dan de plaat die we Ooltgensplaat noemen.
De gemeente Oostflakkee (1966-2013) lag ongeveer op het grondgebied dat door de eeuwen heen - tot 1362 - ook Berwoutsmoer, Barwoutsmoer of Barewoutsmoer werd genoemd, waarbij deze aanduiding stond voor een open veenwildernis. Moer betekent immers veen, wout of wold betekent wildernis en ber of bare betekent bloot, open of kaal. Denk bij dat laatste maar aan barrevoets, dat nog steeds voor blootvoets wordt gebruikt
23a.
Schetskaart van de Zuid-Hollandse eilanden ±1300 bron: Uit de wordingsgeschiedenis van de Zuid-hollandsche eilanden : de Kromme Striene / H.J.L.Th. van Rheineck Leyssiùs (in: Haagsch maandblad, jrg. 11 (1934), nr. 12. - Den Haag, 1934). - [bewerkt]. - Stadsarchief Rotterdam: 1978-2020
Toestand van Zeeland en de Zuid Hollandse Eilanden ± 1300, reconstructie 1983 bron: Streekarchief Voorne-Putten: E033 - A_REC_003
Overflakkee (detail Zeeland) rond 1300 bron: Nederland als polderland / A.A. Beekman. - Zutphen : Thieme, 1932 (3e druk) - [eigen (bewerkte) scan]. - Delpher: detail kaart Vb
De St. Elizabethsvloed in 1421. bron: Streekarchief Voorne-Putten: Geschiedkundige Atlas van Nederland - (De Bourgondische Tijd. Blad 4). - 's Gravenhage : Martinus Nijhoff, 1938 E042 - TA_REC_021
Goeree Overflakkee rond 1421 (Elizabethsvloed) bron: Nederland als polderland / A.A. Beekman. - Zutphen : Thieme, 1932 (3e druk) - [eigen (bewerkte) scan]. - Delpher: detail kaart Vd
Goeree Overflakkee rond 1748 bron: Nieuwe Kaart van het Zuid Westelykste Deel van Holland behelzende de Baljuwschappen Voorne, Putten, 1748. - Streekarchief Voorne-Putten: TA_ALG_002 detailuitsnede
Goeree Overflakkee rond 1815 bron: Choro-topographische kaart der Noordelijke Provinciën van het Koningrijk der Nederlanden / uitgevoerd aan het Topographisch Bureau van dezen Staat, volgens het ontwerp, de geodesische en astronomische waarnemingen van Baron Kraijenhoff. - ['s-Gravenhage : Topographisch Bureau, Archief van Oorlog], [1816-1823]. - Vrije Universiteit: 0106050829003 detailuitsnede
Goeree Overflakkee rond 1932 bron: Nederland als polderland / A.A. Beekman. - Zutphen : Thieme, 1932 (3e druk) - [eigen detail scan]. - Delpher: detail kaart 1 kaart der waterkeeringen en stroomgebieden van Nederland
Maar ook andere, soortgelijke schrijfwijzen komen we tegen. In een "Graaflijk Charter" uit 1312 wordt er gesproken over Baeroutsmoer
23b.
Daarnaast schenkt de bisschop van Utrecht in 5 Juli 1237 de tienden van de braaklanden Baroutsmoer of eigenlijk Berwoudsmoer aan de kerk van de St. Pieter te Utrecht
23c.
Als plaat of eiland in dit waterrijk gebied, met vele stormen, overstromingen door de eeuwen heen en de dagelijkse getijde-invloeden, heeft het vele vormen gekend. Om enigszins een indruk te krijgen hoe men denkt dat het er in de afgelopen eeuwen heeft uitgezien, volgen enkele kaartjes van Goeree Overflakkee en omgeving.
De paleogeografisch kaarten geven mooi beeld hoe het eilandengebied in de loop der eeuwen is overwoekerd door het veen, om vervolgens weer tevoorschijn te komen, nadat stormen duindoorbraken verzorgen, zodat het zeewater het veen grotendeels kon wegspoelen. De rivieren en zee zorgen vervolgens voor het ontstaan van vele eilandjes.
Als verklaring voor de naam Ooltgensplaat - dat we ook tegenkomen als Olkensplat, Oeltgensplaat, Ooltjensplate, Oelekensplaat, Orlkensplaat of Oelkensplaat, Oeljensplaat, maar hier veelal als Ooltjensplaat en de Plaat - verwijst men naar de legende dat een schipper die Oeltgen of Oeltken heet, die deze plaat of gors ontdekt zou hebben. Op het oudere wapen van Ooltgensplaat staat dan ook een schipper met een schippershaak in de rechterhand en in de linkerhand een strik of lint waaraan het wapenschild is vastgemaakt, dat rust op de grond voor zijn linkerbeen.
De gedachte die echter opkomt wanneer het voor het eerst uitgesproken wordt, is dat het klinkt als oldjesplaat - zoals vergelijkbaar in Oldambt in Groningen, maar dan zonder verkleining, oude plaat. En dan ook nog in een spraakklank die we nu (misschien) niet meer kennen.
De legende vertelt verder dat Oeltgen er vervolgens waarschijnlijk schaapherder is geworden. Tijdens zijn zeiltochten kreeg hij de naam Oeltgen de Pieper. De Pieper is een afgeleide van het Engelse woord piper, de doedelzakspeler die toenertijd ook muziek makend en dansend rondtrok. Op zaterdag 11 september 2010 werd aan de Kaai de plaquette van Oeltgen de Pieper op een ezel onthuld door burgemeester Jan Heijkoop. Zo'n 30 jaar eerder was het ook eens onthuld tijdens het 500-jarig bestaan van St. Adolfsland op 18 oktober 1981. Deze moest echter wijken voor de komst van een supermarkt in de jaren '90. Maar ook de plaquette van 2010 verdween. Het stond al vlot op de gemeentewerf, omdat als richtingaanwijzer op het grondgebied van Den Bommel bij het Schapentunneltje was geplaatst.
Bij binnenkomst van Ooltgensplaat uit het westen over de Langeweg treft men sinds 2020 Olgten de Pieper aan, een beeld van cortenstaal, in opdracht voor Ooltgensplaats gemaakt door Karin Starmans (Wildervank, 1954). Ze kreeg de opdracht in 2017. In de zomer van 2019 werd Oeltgen de Pieper uit de plaat gesneden om op 20 maart 2020 te worden geplaatst. En zoals we weten, enkele dagen later ging Nederland op slot vanwege Covid-19, dus geen onthulling
24.
Een stormvloed in 1214 had een duindoorbraak bij Rockanje tot gevolg, waarna er een nieuwe zeearm ontstond, dat de naam Vlake of Vlackee kreeg. Zo'n 35 jaar later, rond 1250 maakte het contact met een oudere stroom dat op de noordelijker gelegen Maas afvloeide, de Striene. Dit vlak water kreeg vanaf 1315 de naam Harinvliet, een afgeleidde van de landsheer Herink.
We zien na 1362 Berwoutsmoer in stukken nieuwe namen krijgen. Galathee, de Vlake en Ooltgensplaat. Ook ontstaat er door opwas een nieuw droog gebied dat de naam Den Bommel gaat krijgen
25.
Maar naast het wegspoelen van het veen, verdween het ook door menselijk toedoen. Het veen was immers een ideale brandstof. Daarnaast kon het gebruikt worden als bouwmateriaal.
De ontginningen in de twaalfde eeuw waren echter problematisch. Door het afwateren van de gronden, zakte het. Hierdoor moest men gaan samenwerken om het hoofd boven water te houden. We gaan van terpbouw naar dijkenbouw. Graanteelt bleek vervolgens niet meer mogelijk. Ook andere door het veen geleverde bronnen van voedsel als vis, klein wild en gevogelte, honing en eetbare planten, noten en vruchten verdwenen grotendeels
26.
Door deze noodzakelijke samenwerking ontstonden de waterschappen
27.
De eerste omdijking zal dan ook voortkomen uit zo'n samenwerking.
De laatste omdijking van De Plaet - na de Elisabethsvloed van 1421 - is in 1483
28.
De Heer van Ravesteijn, Adolf van Cleve gaf op 13 maart 1483 de gorzen - toen nog Adolfsland geheten - uit om te bedijken. Anderen denken dat Odulphuslandt vernoemd is naar de kanunnik te Utrecht met de naam Odulphus, vandaar dat ook de naam Sint Adolfsland voorkomt. Diverse generaties zullen zich met de (her)bedijkingen gaan bezighouden.
De landen liggen veelal vrij hoog en zijn voor het grootste deel zeer vruchtbaar. Er wordt dan ook veelal graan, vlas, koolzaad en meekrap op verbouwd
29.
Ooltgensplaat is opgebouwd als een traditioneel kerkringdorp, ook wel sleuteldorp genoemd, met op de zeedijk de oudste boerderijen. Aan de zeezijde uiteraard de haven. Loodrecht hierachter de Voorstraat dat uitkomt op een ronde kerkgracht, met op het eiland een kerk. Rondom de gracht treffen we de nieuwere huizen en boerderijen met schuren aan. De Voorstraat is veelal een voormalige kreek, dat door inklinking van het omliggend veengebied als kreek- of inversierug in het landschap zichtbaar is geworden.
In Rotterdam zijn er in 1942 in de Nauwe Kerkstraat restanten gevonden van een dertiende-eeuwse duikersluis. De Nauwe Kerkstraat kon zodoende water uit het achterliggend gebied spuien middels een klepdeur dat in de duikersluis werd aangetroffen. Deze kennis werd gecombineerd met de vondsten die gedaan werden bij de aanleg van de spoortunnel in 1991. In een aangetroffen dam werd een soortgelijke situatie aangetroffen.
Dit leidde tot een reconstructietekening van Martin Valkhoff, hoe de oudste boerderijen mogelijk op een soort van dijkterp hebben gelegen.
Reconstructietekening van Rotterdam anno 1340 bron: Stadsarchief Rotterdam nl-rtsa_4080_1992-3205 / D. Weynand, Catharinus Hoek. - 1990: Hoogstraat met dam en sluizencomplex
In een eerder gemaakte reconstructietekening uit 1990 van Rotterdam anno 1340 ontstaat hetzelfde beeld.
De bouwsituatie is vrijwel hetzelfde, echter de Voorstraat is hier van water en de kerk is een borg, burcht of kasteel. Voor de dijk ligt de haven
30.
De vorm van de kerkring is terug te voeren op het ontstaan van de bewoning door gebruikt te maken van een opgeworpen heuvel , nu veelal aangeduid als terpen, maar eertijds als wierden, woerden, warden. Plaatsnamen in overvloed die hieraan doen herinneren, zoals Leeuwarden (Friesland), Schoonewoerd, Woerden (Utrecht) en alle andere die een uitgang hebben op -ward, -werd, -erd of -aard
31.
De term sleuteldorp verbeeldt het bovenaanzicht van het dorp dat op een sleutel lijkt, waarbij de haven de baard voorstelt, waarmee het mechaniek van het slot wordt bediend. De Voorstraat figureert als steel. De kerkring biedt de gebruiker de mogelijkheid de sleutel te draaien
32.
We gaan nu maar eens kijken of we dit met eigen ogen kunnen terugvinden.
De kerk zien we staan. Door de vormgeving van de wegen - we staan op het kruispunt van de Kerksingel, een wandelpad naar de kerk, de Brandewijnstraat, Stoofstraat en Zuid Achterweg - herkennen we de kerkring niet, maar begrijpen dat de Kerksingel met rond buigende Brandewijnstraat de kerkring moet vormen.
We lopen via het wandelpad naar de kerk Hervormd Ooltgensplaat dat als zodanig in gebruik is.
Een herinneringsteen aan de eerstesteenlegging aan de kerkhofzijde van de kerkentree meldt in het kort de geschiedenis van het gebouw: "Ter vervanging van het in den jare 1555 voltooide kerkgebouw, is op de fondamenten van het zelve, deze kerk gesticht, waarvan op den 22 mei 1847 de eerste steen is gelegd door: Johannis Agatinús Cornelis van Weel."
Dit verhaal wordt aan de andere zijde van toegangsdeur gecompleteerd met "Onder het kerkbestúúr van: A. van Weel, Dz, president. L. Tiggelman. C. de Rúiter. M. Krÿgsman. P. Noordÿk, secretaris.
Merkwaardig in het houwwerk en de vormgeving van tekst zijn de kuut op U, het trema op de Y en de fraaie slinger aan het eind bij G, vermoedelijk aangebracht ter onderscheid van de C.
Vanwege de witte voorgevel valt de rest van het gebouw niet meer op. En die rest lijkt op een kruiskerk, waarvan de westarm ontbreekt.
Zijn voorganger had ook deze vorm - dus ook zonder westarm.
Ooltgensplaat / Gaspar Bouttats (prentmaker); (naar tekening van) Jan Peeters (1624-1678). - ca. 1675
[detail uit: Gezicht op Willemstad (in het huidige Noord-Brabant), gezien vanaf het Hollands Diep]
bron: Rijksmuseum Amsterdam RP-P-AO-14-63-1 (CC0)
Oorspronkelijk was deze er wel. Na diverse overstromingen heeft men in 1722 het westelijk deel van het schip opgeofferd om de rest van het gebouw te herstellen. Een ander verschil met de huidige versie is de toren. Deze stond als een open klokkenstoel in het midden van het gebouw. Op deze klokkenstoel was een grote ui-vorm bevestigd. Daar bovenop stond weer de windvaan, die sprekend op de huidige lijkt. In Groningen en Drenthe worden deze ui een siepel genoemd, evenals in Friesland sipel. In 1811 werd deze ui afgebroken om als toren voor de telegraafdienst gebruikt te kunnen worden. Deze ingreep bleek geen succes en zodoende werd er in 1818 een nieuwe gebouwd. De kerk werd - volgens een herinneringsteen - tussen 1527 en 1553 gebouwd en was gewijd aan de H. Odulphus. Ook deze kerk had al een voorganger
33.
Het kerkgebouw bleek bij een inspectie in 1845 dusdanig bouwvallig te zijn, dat het buiten gebruik werd gesteld op last van de Staatsraad Gouverneur. Aangezien de kosten van herstel hoger waren dan de begrootte nieuwbouw à ƒ 20.000 lag afbraak voor de hand. In februari 1847 kreeg K. Verboom uit Numansdorp de opdracht voor de afbraak van de oude en bouw van de nieuwe kerk voor ƒ 20.700
34.
Met K. Verboom wordt vermoedelijk de op 4 oktober 1750 in Numansdorp door zijn ouders Pancras Verboom en Maartje Cornelisdr. Reedijk gedoopte Kornelis Verboom bedoeld. Het is echter onmogelijk dat hij de kerk heeft gesloopt en opnieuw heeft gebouwd, aangezien hij op 89-jarige leeftijd in Numansdorp op 30 oktober 1839 is overleden. Het lijkt erop dat zijn zoon Maarten Verboom, die Kornelis samen met zijn vrouw Cornelia van Bommel (1762-1826) heeft gekregen zo in de zomer van 1798, de zaak van zijn vader onder diens naam een tijd heeft voortgezet.
Maarten Verboom wordt namelijk genoemd als persoon om nadere informatie te verkrijgen vanwege een verkoop uit hand door een sterfgeval. De verkoop is echter pas tien jaar na het overlijden van Kornelis Verboom, in 1849. Of het om zijn vader gaat waarvan "eens florissante en van ouds bekende Timmermans- en Molenmakers-affaire" te koop wordt aangeboden, staat er de advertentie helaas niet bij. Wel vermeldt de advertentie verder dat het inclusief een "ruime Huizinge, Werk- en Houtloodsen en Erve, al de Gereedschappen daarbij behoorenden en voorhanden Houtwaren, zeer gunstig op een der voornaamste Dorpen in Zuid-Holland."
Maarten is op dat moment zo ongeveer 50 jaar. We komen hem als houthandelaar (koopman) tegen, maar ook timmerman (bij het huwelijk van zijn dochter Aartje in 1851).
Een advertentie uit het voorjaar van 1826, zijn vader leefde toen nog maar was inmiddels 76 jaar oud, doet deze suggestie kracht bij zetten. Maarten, zelf op dat moment ruim 27 jaar, zoekt in deze advertentie, naarstig naar twee of drie Huistimmermans-Knechts. Ze kunnen zich melden hij hem "te Numansdorp, gezegd de Buitensluis."
Een kleine vier jaar na het te koop zetten van de Timmermans- en Molenmakers-affaire overlijdt zijn vrouw Johanna Vermaat "na een langdurig lijden" op 29 mei 1853. Ze werd vijftig jaar.
Sinds 1854 heeft Maarten een eigen houtzaagmolen in Numansdorp dat hij Mijn Genoegen noemde. Hij heeft echter deze molen in Dordrecht gekocht, waar het de naam Het Spinnewiel droeg. Het heeft 2 zaagramen. Sinds 1927 is deze molen ook verdwenen in Numansdorp. Het stond op de huidige hoek Koninginneweg / Vlielanderstraat (nr.11). Het is sindsdien te bewonderen in het Openluchtmuseum te Arnhem, die het van Cornelis Verboom (1854-1927) - de zoon van Maarten Verboom en Trijntje Kooijman - in goede staat heeft aangekocht.
Op 3 november 1853 was de houthandelaar (houtkooper) Maarten Verboom namelijk hertrouwd met Trijntje Kooijman.
Aan het eind van 1859 kunnen we bij hem terecht voor informatie aangaande de verkoop van "een Kapitaal, hecht en sterk huis, waarin sedert vele jaren de Metselaars-Affaire wordt uitgeoefend, aan den Molendijk, nabij de Sluis der Haven van Numansdorp, Kadaster sectie B, ns. 1155 en 1156." Het werd verhuurd voor ƒ 152 per jaar.
Maarten overleed te Numansdorp op 14 februari 1876 als 77½-jarige.
Maarten Verboom (1798-1876) was dus prima in staat om deze kerk in - hij was toen 49 jaar - af te breken en opnieuw te bouwen
35.
De zojuist al genoemde haan als windvaan heeft pootjes en kan zodoende als de wandelende haan worden aangeduid.
De meeste windvaanhanen en -hennen in Nederland hebben namelijk geen pootjes. Daarnaast zijn er ook nog hennen en hanen op pootjes, die niet wandelen
36.
Of het dezelfde windvaan is die op de vorige kerk stond, zoals door Klaas Jansz. de Vos (geh. 1755, overl. 1804) is getekend, wordt niet duidelijk
37.
Wanneer we onze blikken weer naar beneden laten gaan, langs de in 1893 vernieuwde bovenste deel van de toren - naar plannen van de architect uit Sliedrecht J.H.B. Veenenbos - krijgen we het monumentale toegangshek (31699) tot het kerkhof in het oog. In de twee hardstenen hekpijlers van net voor de periode van de herbouw van de kerk, 1839, zijn de woorden "Adam" en "Christus" gehouwen
38.
Dit is ongetwijfeld een verwijzing naar de opstanding zoals te lezen in 1 Korinthe 15 vers 22: Want gelijk zij alle in Adam sterven, alzo zullen zij ook in Christus allen levend gemaakt worden en 45: De eerste mens Adam is geworden tot een levens zie; de laatste Adam [lees Christus] tot een levendmakenden Geest39.
Grafkelder van Burgemeester M.D. van Weel, Ooltgensplaat, september 2002 / J.P. de Koning (fotograaf)
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 504265 (CC BY-SA 3.0)
De plannen voor de toren van Veenenbos werden uitgevoerd door L. Korteweg voor ƒ 2055. Op 16 januari 1894 werd er een nieuwe klok ingehangen, in 1893 gegoten door A.H. en W.J. van Bergen te Heiligerlee . Verder vermeldt het randschrift "In nagedachtenis van A. van Weel Dz., en Mr. D. van Weel, Burgemeesters van Ooltgensplaat is deze klok door Mr. A.J.C. van Weel geschonken aan deze gemeente onder het bestuur van P. van Weel G.Gz. als Burgemeester 1893."
40
We mogen dus concluderen dat de familie Van Weel in de negentiende eeuw flink hun stempel hebben gedrukt op Ooltgensplaat. Daarmee is hun grafkelder (31697) die op het kerkhof te vinden is ook verklaard.
Anthonij van Weel Davidszoon werd geboren in Dirksland op 25 augustus 1799. Hij huwde Adriana Theodora de Clercq (Stavenisse, 5-12-1801 - Ooltgensplaat, 24-2-1847). Hij overleed hier op 10 juni 1872. Hij kwam in het dorp wonen toen hij zich hier als jongeman vestigde als notaris, omdat hij hiervoor per 17 november 1824 was aangesteld.
detail kerkring, Kadastrale kaart 1811-1832: minuutplan Ooltgensplaat, Zuid Holland, sectie A, blad 03 / I. de Geus
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed MIN08144A03 (CC BY-SA 3.0)
Hij werkte als zodanig tot en met 1841. Tegelijkertijd was hij vanaf 1826 t/m 1852 burgemeester van Den Bommel en tevens vanaf 1828 t/m 1852 van Ooltgensplaat. Omdat hij tot groep van de hoogstaangeslagene in de rijks directe belasting behoort is hij tevens verkozen door de provincie Zuid-Holland als een van 39 leden van de Eerste Kamer van 9 oktober 1850 - 1868. Verder was hij Dijkgraaf van diverse polders
41.
Wanneer we de kerk de rug toekeren en de Voorstraat in willen lopen zien we de fraaie en door de tijd getekende schuin gemetselde muur van de schuur. De verschillende kleuren bakstenen zullen hun oorsprong vinden in het feit dat er voorheen nog twee panden stonden. Het hoekpand met schuur werd op de minuutplan Ooltgensplaat (1811-1832) nog aangeduid als 831. Na de schuur ging de nummering verder als 830bis en 830.
Het hoekpand 831 was op dat moment in eigendom van de erven Philippus Blok.
Het huis met schuur 830bis werd in deze periode bewoond door de Veldwachter Bastiaan van Es (~18-6-1769 - 18-7-1836), zoon van Leendert van Es en Maria van Balen. Hij was inmiddels weduwnaar van Jannetje Lagenhoek (~26-2-1775 - 22-9-1812) geworden.
Ooltgensplaat, Nederlands Hervormde kerk
detail verdwenen panden en travalje
bron: Briefkaart 2451, Uitg: L. van Gen - 1920-1939 [scan WP]
Het laatste huis met erf en schuur, nummer 830 werd bewoond door de weduwe van Dirk Lagenhoek, Leintje Breborst.
De situatie rond 1915 schetst het beeld waarmee we de huidige muur enigszins kunnen verklaren. De bij het hoekpand (831 - Voorstraat 41) aangebouwde 'schuur' zien we als laagbouw terug in de situatie van ± 1915. Daarachter zien we de twee panden die 830bis en 830 genoemd werden. We zien het schuine dak van de schuur niet voor het buurpand omhooggaan. Deze schuine lijn herkennen we terug in de gele baksteentjes aan beide zijkanten in de huidige situatie. De gele steentjes stammen dus uit de tijd van de smederij. De schuur is tijdens de aanwezigheid van deze naastgelegen panden verhoogd. Dit zal gebeurd zijn begin 1963 tijdens 'een grote verbouwing', zoals we straks zullen zien.
In 1966 worden de pakhuizen Voorstraat 43 en 45 publiekelijk verkocht, waarna ze later zijn afgebroken. Onduidelijk is in welk jaar dit is gebeurd
42.
Na het passeren van het laatste pand van de Voorstraat, waarbij de schuur hoort - dat, zoals we zo zullen zien vele bedrijvigheid heeft gehuisvest - kunnen we een blik werpen in Brandewijnstraat, zoals het steegjes aandoende deel van de kerkring heet. De circa 10 panden die de straat vormen, ogen nu als woonhuizen, echter de afgelopen eeuw was er veel bedrijvigheid gevestigd.
De notaris A.J.C. van Weel verkoopt in 1906 bij veiling, sectie A, no. 1791 - een huis en erf waarin een goed beklante klompenmakerij is gevestigd.
Ook bakker Van Ree is hier gevestigd in 1922. Deze bakker kreeg iemand door zijn spiegelruit gedrukt, nadat er een aanrijding in de straat was geweest.
In 1925 was op nummer 364b schilder J. Nieuwland gevestigd.
Maar ook de straat zelf wordt bij tijd en wijle onderhanden genomen. Zo werd de straat in 1929 opnieuw voorzien van bestrating voor ƒ 900.
In 1936 is de slager L. de Vos voornemens zijn slagerij aan W. Blaak te verkopen, die de zaak zal voortzetten.
Echter in 1946 is en blijft Joh. de Vos zijn slagerij in Brandewijnstraat 3 bemannen. In 1950 heeft hij de zaak verbouwd en gaat verder als "modelslagerij met de modernste electrische koelinstallatie". Hij stopt in 1962 met de zaak en verkoopt het aan Van den Brink. A. van den Brink geeft in 1962 aan dat zijn zaak gevestigd zit in de nummers 3-5, waarbij hij samen met zijn vrouw B.M. van Goor op nr 5 woont. Huisbewoner D. van den Broek woont er ook (in 1982).
Omdat de straat in 1936 toch wel smal bevonden wordt, wordt er in de straat een parkeerverbod ingevoerd. Laden en lossen blijft wel toegestaan.
A. de Berg (19-2-1899) woont in 1941 op nummer 4. Hij blijkt zijn persoonsbewijs (afgeefdatum 10-7-1941) te hebben verloren en wil het graag terug.
De dochter van de bakker, Pie A. van Ree gaat vanaf 3 juni 1942 de Brandewijnstraat A9 verlaten, omdat ze op die dag gaat trouwen.
Brandewijnstraat 9 krijgt op 11 september 1947 een nieuwe bewoonster. Ouders S.L. Birkhoff en J.J. Henny hebben daar dochtertje Johanna Wilhelmina gekregen. Birkhoff runt op dat adres zijn zaak: een smederij. En verkoopt er kachels, haarden, sanitair en huishoudelijke artikelen. In de winter heeft hij stalen schaatsen in het assortiment. In 1956 verkoop hij echter een woonhuis en winkelhuis aan A. de Bonte Wz. We komen de familie Birkhoff in 1960 tegen op nummer 2. Aan het einde van 1962 voelt Jacoba Johanna Henny zich na het plotseling overlijden van haar man Simon Leendert Birkhoff genoodzaakt de zaak met o.a. de smederij aan de Voorstraat 41 en aangrenzende woning Brandewijnstraat 2 te verkopen. In mei 1963 opent Klaas Kamp (en zijn vrouw Tannetje Lientje van der Maden) na een grote verbouwing aan de Voorstraat zijn nieuwe winkel en werkplaats voor rijwielen en bromfietsen. Er is door de verbouwing een ruime winkel op de hoek verkregen met in beide straten een etalage.
Begin 1976 wordt de winkel uitgebreid aan de overkant van de straat met Voorstraat 39, zodat de toegang tot Brandewijnstraat de winkel van K. Kamp is. Deze verbouwing werd uitgevoerd door de firma Dorsman en Van der Welle, timmer- en metselwerk.
Het pleintje bij de werkplaats werd door een groepje mannen 's avonds na de boterham gebruikt om de dorpsnieuwtjes te bespreken. De travalje als hangplek voor de ouderen.
De Brandewijnstraat krijgt maandag 27 oktober 1947 koninklijk bezoek. Prinses Juliana en Prins Bernhard zullen dan door de straat rijden.
Het tijdelijk opgeheven eenrichtingverkeer in de straat i.v.m. de herstelwerkzaamheden aan het Weespad wordt in september 1949 weer ingevoerd.
Het gezin Poortvliet-Maliepaard maakt in 1951 gebruikt van het adres Brandewijnstraat 4. Ze zamelen in 1959 lectuur in voor een lectuur depot van het Rode Kruis.
De heer Simon van der Mast, bakker van beroep, woonde in het woonhuis op Brandewijnstraat 9. Hij kreeg in april 1954 door de burgemeester in zijn woning een eremedaille in de Orde van Oranje-Nassau opgespeld omdat hij 50 jaar zijn beroep uitoefende, waarvan 40 jaar bij J.C. de Ruiter aan de Voorstraat. In 1965 viert hij met zijn vrouw Neeltje van Gelder hun 45-jarige echtvereniging. J.C. de Ruiter was echter eigenaar van het pand. Na diens overlijden verkopen de erven het pand aan L. den Braber Wzn. Het echtpaar Van der Mast blijft de huurder en vieren in 1970 hun 50e echtvereniging.
In 1954 blijkt dat mej. M.L. Quispel aan de Brandewijnstraat 8 woont, waar nieuwe donoren voor bloedtransfusie zich kunnen aanmelden.
In het najaar van 1955 gaat de hele straat op de schop - zoals het hele dorp in deze periode, zoals we straks zullen zien. Er wordt een nieuwe riolering aangelegd en het wordt herbestraat.
De familie Mooijaart-Verweij wonen in 1957 aan de Brandewijstraat 5. Tenzij ze verhuisd zijn, zal dit een typefoutje zijn. Waarschijnlijk zal dit nummer 7 moeten zijn, waar Lambrecht Mooijaart en tot 31 maart 1976 Johanna Verweij woonden.
In het jaar 1961 vond er merkwaardig ongeluk plaats. Iemand op een tractor ramde bij dit ongeval een gevel in de straat.
In datzelfde jaar blijkt ook dat de familie Kooijman-v.d. Veer in de straat woont op Brandewijnstraat 6. De familie wil in de zomer van 1965 verhuizen.
En opnieuw krijgt de straat in 1962 nieuwe bestrating. Deze keer worden er aan beide zijden straatkolken geplaatst en worden de oude straatklinkers vervangen door nieuwe en krijgt het trottoirbanden.
In 1962 woont de familie Beekman-Ockels op Brandewijnstraat 8. Mevrouw is verbonden aan de padvinderij en meneer geeft in de winter o.a. een cursus Algemene ontwikkeling en eenvoudig Engels.
16 januari 1964 wordt L. Dorsman Jzn van Brandewijnstraat 3 de oudste man van Ooltgensplaat. Hij wordt op die dag 95 jaar. Of het adres de juiste is, is echter de vraag, aangezien ook de slager daar zijn winkel heeft. In een volgend bericht zou hij op nr 6 wonen. Beide opgevoerde huisnummers in de krant berusten waarschijnlijk op een misverstand.
Enkele dagen na het vieren van zijn 97e verjaardag komt Leendert Dorsman te overlijden. Hij was op zijn verjaardag in zijn woning Brandewijnstraat 4 - waar hij tevens is geboren - gevallen en liep daarbij een bekkenfractuur op. Hij kwam uit een kostersgeslacht, maar was zelf timmerman geworden. Naar verluidt was hij zeer sterk, kerngezond en vitaal. Een dokter heeft hij dan ook nooit gezien.
Wanneer het pand bij inzet wordt verkocht, biedt G. Kamp ƒ 6400.
Begin 1951 neemt K. Braber een woonhuis over van J. Kamp.
Peter Braber (Braber stamboom XVII-fi) woont op Brandewijnstraat 1, wanneer hij zich op 15 juli 1967 gaat verloven met Marie Koese. Zijn moeder Cornelia Braber-Grinwis wint een maand later een puzzelprijs. J.J. Braber Kz slaagt in mei 1969 voor een bijzondere cursus in de staalindustrie. Vader is Kommer Braber (Braber stamboom XVI-dd). In 1991 verlaat Arie Braber het ouderlijk huis na zijn huwelijk in maart.
Ferdinand Braber (Braber stamboom XVI-de) wordt op zijn 77e verjaardag op 7 mei 1993 gedecoreerd met de eremedaille in zilver in de Orde van Oranje-Nassau. Hij kon geen noot lezen, maar bespeelde 46 jaar lang - met slechts 12 zondagen verzuim - elke zondag het orgel van de Geref. Kerk en wordt gezien als een van de beste kerkorganisten.
Woonde A. de Bonte in 1956 op Brandewijnstraat 9, in 1981 komen we Arie de Bonte W.zn. tegen op Brandewijnstraat 11. In zijn tot winkel-werkplaats omgebouwde garage is hij met de overgenomen apparatuur van Ph. van der Mast een kleinoffsetdrukkerij begonnen. Inclusief drie zelfgemaakte tekeningen gaat hij in 1984 in zijn Stencilinrichting, offsetdrukkerij en kantoorboekhandel het 30 pagina's bevattende Geschiedenis Ooltgensplaat vanaf 1616 laten verschijnen, dat grotendeels ontleend is uit een even daarvoor door de buren gezocht boekwerk van 469 pagina's, bevattende de Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee, zijne wording en zijn voortbestaan tot op heden van J. van de Waal en F.O. Vervoorn uit 1895 en 1896 (2e druk).
Voor oud-inwoner Jo Kosten (1915-1988) treedt De Bonte als uitgever op. De Bonte laat bij drukkerij Kranse in Sommelsdijk het 220 pagina's dikke historisch verantwoorde boek Tussen kerk en fort drukken, zodat deze in linnen gebonden op 2 augustus 1986 kan verschijnen. Later zal er het een en ander afgedongen moeten worden op het historisch verantwoord zijn. Johannis Kosten werd op 29 mei 1915 te Ooltgensplaat geboren en overleed op 9 februari 1988 te Eindhoven.
In augustus 1988 verschijnt met een omvang van zo'n 30 pagina's Oostflakkee in Vogelvlucht.
Prinses Margriet en de heer Van Vollenhoven, beiden met een middeleeuwse cape omgehangen, wandelen door het dorp Ooltgensplaat tijdens de viering van het 500-jarig bestaan van St. Adolfsland / Rob C. Croes / Anefo (fotograaf). - 05-09-1981
bron: nationaal archief 931-6619 (CC0)
Op zaterdag 5 september 1981 krijgt de straat wegens het 500-jarig bestaan van Sint Adolfsland wederom koninklijk bezoek. Ditmaal wandelen prinses Margriet en haar man Mr. Pieter van Vollenhoven door de straat.
Brandewijnstraat 8 wordt tot 8 september bewoond door 1981 Adriaantje Ras Dd.
Vanaf de jaren 80 komen we in Brandewijnstraat 9 een winkel tegen waar van alles "voor de baby" van Ervila wordt verkocht.
De heer K. Kroon op Brandewijnstraat 4 mag het pand in 1984 verbouwen / vernieuwen.
Het pand Brandewijnstraat 6 wordt in het voorjaar van 1986 te koop gezet voor ƒ 98.000 k.k. C. van Kempen krijgt in oktober 1987 een vergunning om de woning te verbouwen.
In de nacht van vrijdag op zaterdag 15 op 16 december 1989 is er een hoofdwaterleidingbuis op de hoek Voorstraat / Brandewijnstraat gesprongen. Hierdoor was er een gat in het wegdek ontstaan dat onzichtbaar was vanwege de plas die het verhulde. Het voorwiel van de auto van 20-jarige automobilist uit Spijkenisse verdween in gat en reed zodoende schade aan zijn wagen.
Halverwege het jaar 1993 nemen Willem Arend van den Berg en Carolien Mosselman na hun huwelijk intrek in het pand op Brandewijnstraat 6
43.
Na dit inkijkje in deze kwart kerkringstraat lopen we de Voorstraat verder in naar het begin van de straat.
Aan de Voorstraat kunnen we een negental monumentale panden ontdekken. Of wij dit ook aan de voorkant kunnen zien blijft altijd de vraag.
Het eerste ons opvallende pand in deze voorname straat is het pand (31692) met nummer 35 dat inderdaad deze status heeft. Zijn eenvoudige gevel met beneden (4x3) 12- en boven (7x5) 35 ruitschuiframen doet dit vermoeden. Het heeft schilddak, waarvan we slechts een van de twee driehoekige dakschilden aan de kopse kant kunnen zien. De twee trapeziumvormige dakvlakken aan beide lange zijden kunnen we ook niet waarnemen. De lijstgevel is van rond 1800. Het pand zelf stamt uit de 17e of 18e eeuw
44.
Opmerkelijk is dat van het pand ernaast, een breed herenhuis van halverwege de 19e eeuw met acht vensterassen, niet als geheel een monumentenstatus heeft, maar voor zowel huisnummer 33 (31691) als 31 (31690) heeft gekregen. Ook dit pand heeft - echter nu in de lengte - een schilddak.
Als scheiding tussen beide panden kunnen we de opvallende muursteen met tekst "wie het verstaet t goet is boven t' guaet" nemen. We zien een onherkenbaar wit dier op een onherkenbaar bruinrood dier staan.
De dieren dienen herkend te worden als (wit) schaap en (donkere) vos.
Een bewoner, J.W. Korteweg uit Ooltgensplaat laat in een ingezonden brief in 1961 weten, dat er - toen het rond 1920 nog goed leesbaar was - geen Wie het verstaet, 't goet is boven 't quaet stond. Daaraan is immers niets bijzonders, dat weet eenieder. Als dat er had gestaan, dan waren er ook wel betere symbolen gebruikt dan de nu opgevoerde schaap en wolf. Er staat namelijk Die het verstaet, t' goed is boven t' quaet. Nu de komma aan de andere kant van de t staat kunnen we lezen: te goed is boven te kwaad. Een schaap is veelal te goed en een wolf feitelijk te kwaad. Maar het schaap staat toch bovenaan
45.
We begrijpen dat de vos dus een wolf dient te zijn.
gevelsteen "schaap op wolf", Ooltgensplaat
Jo Kosten geeft in zijn boek Tussen kerk en fort van 1986 op pagina 40 aan dat het om een schaap en wolf gaat en schrijft daarbij de tekst "Die het verstaat, 't goed is boven 't kwaad", met dus de komma vóór de t. Dit wordt door J.W. Korteweg verbeterd in "te goed is boven te kwaad". Daarom staat ook het schaap boven de wolf. Hij schreef het in 1961 ook al eens
46.
Bijzonder genoeg staat er - wanneer wij langslopen - de komma bij de laatste t juist achter de t. Dus de boodschap van Jaap Korteweg is overgekomen.
Deze gevelsteen is echter afkomstig uit een ander pand dat in mei 1966 is ingestort. Dit pand op de Voorstraat 12 had de warme belangstelling van het Instituut Stad en Landschap van Zuid-Holland. Het zou gerestaureerd moeten worden om bewaard te kunnen worden, stellen ze in hun Jaarverslag 1953. De gemeente had het met dat doel in 1960 van de heer H.G.J. Dapper aangekocht. Tot de ramp in 1953 woonde Joh. van Dam er. De familie Neels heeft er ook gewoond. Het pand werd samen met de panden op 10 en 14 gebouwd tussen 1670 en 1690. Ze kregen allen dezelfde gevel, alleen nummer 12 kreeg deze dubbele gevelsteen. Het pand had in de drie eeuwen dat het er had gestaan vele gezinnen onderdak geboden. Veelal woonden er twee of drie gezinnen er tegelijkertijd in het pand.
Na aankoop door de gemeente bleef het geld voor restauratie uit en zag de gemeente zich zes jaar later genoodzaakt om het dak te slopen. Tijdens de sloop stortte echter alles in.
De gevelsteen is - zoals we begrijpen - gered. Er was toen te lezen:
Wie het verstaet
't goet is boven
't quaet
47
Het pandje dat we er zo meteen zullen aantreffen heeft dezelfde vormgeving van raampositie en gevel teruggekregen. De middelste verdieping - waar deze gevelsteen in het oude pand tussen ramen zat - is achterwege gebleven.
Misschien beeldt de gevelsteen de moraal van de fabel van de Wolf en het Schaap van Jean de La Fontaine (1621-1695) uit, die zich weer liet inspireren door de fabels van Aesopus (± 620-560 vOJ). Een wolf beschuldigt een lam onterecht van vervuilen van het water in de rivier. Naar tegenargumenten luistert de wolf niet, hij pakt het lam en vreet het op. Oftewel: het recht van de sterkste geldt altijd. Een bullebak vindt altijd een excuus voor zijn gedrag. De onrechtvaardigen luisteren niet naar het verweer van een onschuldige
48.
En dan vervolgens toch als schaap erboven blijven staan en je niet verlagen tot het niveau van de wolf.
De gevelsteen is nu dus ingemetseld in dit pand, ten tijde dat het gemeentesecretariaat hierin gevestigd zat
49.
Dit is in ieder geval gebeurd voor februari 1974
50.
Aan de overzijde trek een woonhuis de aandacht door "Anno 1752" (31696). Het hoofdgestel van de deuromlijsting wordt gedragen door twee voluutconsoles, de krulornamenten waarvan we ook varianten onder de vensteromlijstingen zien. De vensters op de verdieping hebben vierruitschuiframen
51.
familiewapen pand Voorstraat 26, Ooltgensplaat
Het volgende pand staat ook aan de 'even' kant en valt op door het trapgeveltje met twee consoles, waarop een wapendragende leeuw staat. Op de bovenste kunnen we geen wapen vinden. De leeuw boven de ingang draagt een doorsneden schild met halvecirkelvormige onderkant.
De bovenzijde is groen met in rood (keel) een halve leeuw of uitkomende halve leeuw. De onderkant is blauw (lazuur) met in het hart in goud (geel) een omgekeerd gaffel dat links, onder en rechts is omringd door - eveneens in goud - een vijfpuntige ster
52.
Het is onduidelijk welke persoon, echtpaar of familie dit wapen draagt.
Hoewel de meeste panden en pandjes aan de Voorstraat hun eigen charme uitdragen, gaan we ze niet allemaal tonen. Zo hebben nrs 11, 9 en 7 (31688) elk hun eigen bijzonderheden.
We merken hier ook dat de weg van de Voorstraat als oprel onder een kleine hoek naar de kruin van de Slijkdijk en Molendijk gaat. Vaak ligt de reden van zo'n kleine hoek gelegen in het feit dat er een spoorlijn heeft gelegen. Dat is echter hier niet geval. Ook voor paard en (geladen) wagen is het te allen tijde een noodzakelijkheid dat de helling niet te steil is.
Dat het soms niet meevalt bleek in de gemeente Ooltgensplaat op zaterdag 7 juli 1906 toen op de oprel bij de woning van wed. Job Mijs het paard met voerman Kievit van Nieuwe Tonge naar beneden reed en voor de wagen struikelde, viel en zijn nek brak. Wonder boven wonder hield dhr Kievit hieraan persoonlijk niets over
53.
aanzicht hoekpand anno 1690, Voorstraat 1-1a, Ooltgensplaat, februari 1968 / G.J. Dukker (fotograaf)
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 117.193 (CC BY-SA 3.0)
Wanneer we de dijk hebben beklommen missen we een pand op de hoek met de Molendijk.
Tot 2009 was hier bakkerij "De Plaete" gevestigd, dat vervolgens werd omgebouwd tot woonhuis. Het pand - volgens de muurankers gebouwd in 1690 - werd samen met het pand ernaast in de jaren 60 van de twintigste eeuw aangeduid als nummer 1 - 1a. Het adres van het ontbrekende pand zal echter in de loop van de tijd Molendijk 2-4 genummerd gaan worden.
De warme en latere Echte Bakker Jan Visseren was in ieder geval tussen mei 1972 en augustus 1990 gevestigd op de Molendijk 2 - 4. De van origine afkomstige Rotterdammer, maar onder andere in Willemstad in de zaak van de bakkersfirma Bunt zijn opleiding genoten, kon de bakkerszaak in het pand voortzetten. De bakkersfirma heeft begin mei de bakkerij onderhands gekocht van de familie Hage.
Jan Hage had de bakkerszaak met kerstmis 1910 overgenomen van W. Korteweg.
W. Korteweg was er acht jaar bakker geweest. In de jaren 1902, 1909 en 1910 was hij tevens op zoek naar bakkersleerlingen en -knechten.
W. Korteweg te Achthuizen koopt in 1904 het huis van wijlen Wed. P. van Loon staande aan de Voorstraat, hoek Molendijk voor ƒ 1760.
De weduwe van Pieter van Loon (1846-1901), Dingena Vroegop (1847-1903) was namelijk 27 mei 1903 op 54-jarige leeftijd overleden. Zij runde daar een "herberg" of dorpslogement. Na het overlijden van haar man waarmee ze het logement deed, vroeg ze en kreeg ze begin 1902 een vergunning om in het perceel Wijk A. No. 1 sterken drank in het klein te mogen verkopen.
Aan het eind van dat jaar 1902 ging het op eerste Kerstdag vreselijk mis in de herberg. Na een woordenwisseling over het toewerpen van iets - dat een stuk krentenbrood bleek te zijn wat door Stefanus Groenendijk was gesneden en verdeeld, ontstond een vechtpartij in het logement, waarbij jaloezie en woestheid de veroorzakende elementen waren, die er tot leiden, dat 21-jarige Corn. de Vos met een mes zijn tegenstander, de arbeider Groenendijk tweemaal onder de arm stak. Dit gaf echter niet veel letsel. De dader trof vervolgens de 24-jarige arbeider Adrianus S. Kooyman (Arie), die hij in het lichaam boven het hart stak. Naar verluidt verdween het mes heel diep in het lichaam. Omstanders en de opgeroepen geneeskundige hulp konden echter niets meer voor de jongeman betekenen. Een half uur na de steekpartij was hij overleden.
De verstandhouding tussen Kooyman en De Vos was al enige tijd slecht, vanwege de jaloezie over het meisje Jannetje de Vos, waarmee Kooyman eerder verkering had.
Aanleiding voor de vechtpartij was het tarten van De Vos door de vrienden Kooyman en Groenendijk. Samen vielen ze De Vos aan en wierpen hem op de grond.
De dader was gevlucht, zo wordt gemeld. De politie had hem echter al spoedig opgespoord en gevangengezet. De volgende ochtend werd hij met de stoomboot Den Bommel naar het Rotterdamse huis van bewaring overgebracht.
Op 3 maart 1903 werd de zaak voor de rechtbank te Rotterdam behandeld. Er waren zes getuigen gedagvaard.
De lijkschouwer dr. Simon Thomas vertelde o.a. dat het mes zo'n 15 cm het lichaam was binnengedrongen en de rechterhartboezem was doorgedrongen.
Groenendijk verklaarde dat hij De Vos een stuk koek had toegeworpen met de woorden "Daar Kees, heb je ook wat, eet ook mee." Waarop De Vos opstond en Groenendijk een schop gaf.
Getuige Van den Bolsum had onder meer gezien dat Groenendijk De Vos als eerste had geslagen.
Getuige Dulleman zei dat er bijna niet geslagen was.
Het meisje Jannetje de Vos, geen familie van, had alleen Kooyman iets zien gooien, maar was al gauw weggelopen en kon zodoende niet veel vertellen.
Veroordeelden, archiefnummer 5225, inventarisnummer 840: Cornelis de Vos, geboren 07-10-1879 te Ooltgensplaat
bron: Gemeente Amsterdam Stadsarchief archiefnummer 5225, investarisnummer 840
Een andere getuige wist te melden dat er al meerdere malen een kwestie was tussen dader en slachtoffer en dat Kooyman schimpte op het meisje.
De Vos had mr. H. Kingma Boltjes als verdediger. Het OM eiste, mede wegens de onverschillige houding van de verdachte, 4 jaar gevangenisstraf. De rechter veroordeelde 10 maart de verdachte overeenkomstig de eis.
Ruim twee maanden later overleed de uitbater, waarna er een eind kwam aan de herberg.
Cornelis de Vos, 1.65m komt op 25 maart 1907 weer vrij. Ruim een jaar later zal hij trouwen. Op 26 november 1963 overlijdt hij te Rotterdam.
De uit het Zeeuwse Ouwerkerk afkomstige Jan Hage - in het voorjaar van 1911 getrouwd met Jozina Martina Hoek - droeg zijn zaak in brood, beschuit en banket met kruidenierswinkel - gevestigd aan de Voorstraat A 1 - in deze lange periode per 1-1-1938 over aan zijn zoon M.G. Hage. Ook zoon Hage zou - net als zijn vader - even nadat hij de zaak in handen had gekregen, in het voorjaar trouwen. Op 7 april 1938 huwde hij met M. S. Luteyn.
In februari 1952 meldde Hage dat zijn trouwe woudduiven (ook wel houtduiven genoemd) - die sinds de inundatie en evacuatie tijdens WOII in de door het zoute water omringde lege dorp met dode bomen, jaarlijks in zijn dakgoot komen nestelen en broeden - ook dit jaar weer zijn gekomen. Hij had daarvoor inmiddels een speciaal kistje in de goot geplaatst.
M.G. Hage sloot zich aan bij de Vivo-kruideniers en breidde zijn winkel uit door het te verbouwen en kon zodoende zijn uitgebreide assortiment tonen. Het bleek nog niet aan de wensen te voldoen en zodoende vond er in 1963 nogmaals een verbouwing plaats. Er werd in het oude pand - in de berichtgeving zelfs het bouwjaar 1670 gegeven - aan de dijkzijde een nieuwe winkelpui van voornamelijk glas geplaatst over een lengte van zeven meter. Deze timmerwerkzaamheden werden uitgevoerd door de fa. L.H. Korteweg en Zoon, het metselwerk was in handen de firma A. van Hassent. W. Overbeeke deed de electra en A.L. Hobbel het schilderwerk. De bijzondere bronzen pui werd verzorgd door de firma Bettenhausen in Rotterdam - onder meer bekend van de puien van C&A en De Gruyter.
Nadat ze de zaak aan Visseren hadden overgedragen gingen Marinus Gabriël Hage en Maria Suzanna Luteyn op nummer 27 van de Voorstraat wonen. Bakker M.G. Hage komt op 30 september 2001 op 89-jarige te overlijden. Zijn vrouw komt op 91-jarige leeftijd te overlijden op 14 februari 2004.
Visseren heeft het bakkerspand flink verbouwd en een antieke uitstraling gegeven, zoals we op prenten van Anton Pieck kunnen terugvinden. Zijn reclameboodschappen doorspekte hij met zijn eigen humor. Zo kondigde hij dichtend aan dat ze na 18 jaar stopten met de zaak Ooltgensplaat. In augustus 1990 droeg hij zelf de zaak over - nadat hij een zaak aan de Nobelstraat 15 in Brielle had gekocht - aan Wout Bunt die Jan van Bellen als bedrijfsleider in dit filiaal aanstelde. Per 1 oktober 1992 verkocht Bunt het aan zijn bedrijfsleider Jan van Bellen. Jan Visseren zou kort daarop op 20 januari 1993 op 45-jarige leeftijd komen te overlijden
54.
Vanaf de kruin van de dijk hebben we een mooi uitzicht op de hele Voorstraat. Wij dalen de dijk weer af en lopen naar de haven.
Zicht op voorgevel met middentop, bordes en trapgevels aan de korte zijden, Kaai 2, Ooltgensplaat, 18-09-1907 / G. de Hoog (fotograaf) [bewerking lichte draaiing, schoning hoeken, WP]
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 000.664 (CC BY-SA 3.0)
Vanaf de haven hebben we normaal gesproken een goed uitzicht op de prachtige monumentale en het voormalig gemeentehuis (31686) van Ooltgensplaat. Dit Raadhuis dat gebouwd is tussen 1617 en 1618 staat echter momenteel in de steigers.
Mede met subsidie van de provincie Zuid-Holland, worden onder leiding van Hylkema Erfgoed, met advies van Baas (constructie) en Bloem (installatie), door de aannemer Bouwgroep Peters met medewerking van DWT groep (installatie) en Jobse (leidekken) de werkzaamheden in opdracht van Stichting Welzijnsfonds Oostflakkee uitgevoerd. Het eindresultaat zal nog even op zich laten wachten.
De laatste restauratie was alweer zo'n 80 jaar geleden (1938-'39), dus het zal vast nodig zijn.
Overzicht voorgevel en zijgevel raadhuis, Kaai 2, Ooltgensplaat(CC BY-SA 3.0)
1915-1935
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed OF-00466
september 2002 / J.P. de Koning (fotograaf)
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 504.263
Op de twee foto's van net na de renovatie van 1938 en net voor deze nieuwe renovatie zien we weinig detailverschillen. Dat de nieuwigheid er af is, zien we wel.
Het 'dorpshuis' is waarschijnlijk in opdracht van ambachtsheer François van Aerssen gebouwd, waarbij de schouw Woestinghoven de leiding had en de eerste steen heeft gelegd. Het ontwerp was mogelijk van Melchior van Herbach (Antwerpen, 1579-?). Dit is aannemelijk vanwege de uiterlijke kenmerken - een soortgelijk raadhuis waarvan hij de ontwerper is, staat in het vlakbij gelegen Klundert - en zijn relatie met Prins Maurits.
In het gebouw zat tevens een cachot, een brandspuithuis en een waag. Boven de zandstenen ingangspoort is een gevelsteen te zien met een tijdvers - ook wel jaardicht of chronogram genoemd - waarbij de kapitalen in gevelsteen, in dit geval uitgezonderd de beginletter, tevens gezien moet worden als 'Romeinse cijfers' en zodoende het jaar 1616 geeft
55.
Wie echter het nu opgetekende vers uitrekent, komt echter op het jaartal 1560 uit!
Deeses steens gesChrIft een Ieder een hier gaet ontfoVWen,
Wie Men Van dIt dorpshUYs den eersten steen fonderen saCh.
’t Was den sChoVdt Woest InghVe, dIe ’t eerst begon te boVWen
Weesenden den’t Wadfden JvnI op sIne adoLfsdaCh.
We dienen voor de berekening de volgende geschreven hoofdletters te berekenen (minus de begin-D): M, D, C, L, X, U, V, W, I en Y.
Met de volgende letterwaarden: M = 1000, D = 500, C = 100, L = 50, X = 10, V (U) = 5, W (V + V) = 5 + 5 (=10), I (J) = 1, Y (I + I) = 1 + 1 (=2)
56.
We dienden dus het volgende bij elkaar op te tellen:
C I I V W = 100 + 1 + 1 + 5 + 10 = 117
W M V I U Y C = 10 + 1000 + 5 + 1 + 5 + 2 + 100 = 1123
W C V W I V I V W = 10 + 100 + 5 + 10 + 1 + 5 + 1 + 5 + 10 = 147
W W J I I L C = 10 + 10 + 1 + 1 + 1 + 50 + 100 = 173
117 + 1123 + 147 + 173 = 1560
Om tot het jaartal 1616 te komen, komen we toch weer uit bij de Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee van Benjamin Boers uit 1843. Ook hij noteert op p. 329 de tijdvers
57.
Ik heb voor de duidelijkheid het verschil in tekst en berekeningsverwerking in vet-roze aangegeven:
Deeses steens gesChrIft een Ieder een hier gaet ontfoVWen,
WIe Men Van dIt dorpshUYs den eersten steen fonderen saCh.
’t Was den sChoVdt Woest InghVe, dIe ’t eerst begon te boVWen
Weesende den tWaeLfden IVnI op sIne adoLphs daCh.
P. W.
C I I V W = 100 + 1 + 1 + 5 + 10 = 117
W I M V I U Y C = 10 + 1 + 1000 + 5 + 1 + 5 + 2 + 100 = 1124
W C V W I V I V W = 10 + 100 + 5 + 10 + 1 + 5 + 1 + 5 + 10 = 147
W W L I V I I L C = 10 + 10 + 50 + 1 + 5 + 1 + 1 + 50 + 100 = 228
117 + 1124 + 147 + 228 = 1616
Na deze wijziging valt ook op dat in de laatste regel "den't wadfden jvni" nu ook leesbaar is geworden: den twaelfden ivni!
Het verschil tussen voor en na de renovatie van 1938 is wel enorm. Deze restauratie stond onder leiding van A. van Essen. Hij maakte veel wijzigingen, die bij de renovatie van 1839 zijn gedaan, weer ongedaan. Hiervoor is bijna het hele pand opnieuw opgebouwd door de Gebroeders Naglé uit Geertruidenberg, die op deze klus hadden ingeschreven met ƒ 37.598 (de begroting was ƒ 39.388). We treffen in de rolwerkgevel nu een Justitiabeeld aan in plaats van een raam. Met een combinatie van geprofileerde baksteen en natuursteen kwamen de nieuwe kruisvensters verdiept te liggen onder een ellipsboog. Het nieuwe verhoogde bordes kreeg twee leeuwen en in plaats van een raampje verscheen een gevelsteen
58.
steen in bordes Raadhuis, Kaai 2, Ooltgensplaat, oktober 1938
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 18.646 (CC BY-SA 3.0)
Wapensteen Raadhuis, Kaai 2, Ooltgensplaat, januari 1939 / v.d. Schaft (beeldhouwer)
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 18.782 (CC BY-SA 3.0)
detail met waarschijnlijk Van der Schaft aan het werk, 1936
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 16.474 (CC BY-SA 3.0)
De gevelsteen - de wapensteen van Ooltgensplaat - is een ontwerp van beeldhouwer, fotograaf en architect (Niek) Nicolaas van der Schaft, die als Rijksbeeldhouwer van 1930 (officieel 11 juni 1934) tot 1949 in dienst was bij het Rijksbureau voor de Monumentenzorg, al wordt hij tot in 1957 nog als zodanig opgenomen in de Staatsalmanak. Hij staat ook bekend als een van de verzamelaars en grondleggers van de lithotheek RCE.
Niek van der Schaft werd geboren op 12 april 1893 in de toenmalige gemeente Hof van Delft als zoon van werkman Nicolaas van der Schaft en Antonia Charlotta Theodora Vermeulen die op 27 mei 1892 in ondertrouw gingen.
Hij trouwde als assistent boetseren aan de THDelft beeldhouwer in 1921 met de Zeeuwse Maria Pieternella Johanna (Nel) de Munck. Het is onbekend wanneer hij is overleden.
Gezien de getoonde boetseerwerktuigen maakte Van der Schaft eerst een versie op ware grootte van klei. Waarschijnlijk nadat deze versie is goedgekeurd werd ongeveer hetzelfde beeld in steen uitgehouwen. En wederom toont hij tevens zijn werktuigen. Deze werd als gevelsteen in het bordes gemetseld
59.
Bovenin de gevel is wel de oeil-de-boeuf teruggekeerd, een ovaalvormig raam dat aan een ossenoog doet denken, waarin naar verluidt een door Johannes Burgerhuys ( -1679) in 1613 gegoten klok hangt.
Aangezien er drie opeenvolgende generaties Burgerhuys zijn: Jan Burgerhuys ( -1617) - begraven op 9 november 1617, Michiel Burgerhuys ( -1651) en Johannes Burgerhuys ( -1679) lijkt het niet waarschijnlijk dat Johannes de maker is. Er zit namelijk 66 jaar tussen het gieten van de klok en zijn overlijden.
Daarentegen zijn er van Jan diverse klokken uit deze periode bekend: 1607 in Delft, 1608 in Bendochy Church in Schotland, 1611 in Cadzand, 1613 Ritthem en 1614 Teroele in Friesland
60.
Bekende klokken van Michiel zijn die uit 1619 in IJzendijke en Sint-Anna-ter Muiden. Vervolgens een tiental klokken die hij maakte tussen 1620 en 1645: 1620 Kloetinge en 's-Heerenhoek, 1622 Zierikzee, 1632 Edinburg, 1632 Kloetinge, 1634 Aagtekerke, Zierikzee 1635, Vrouwenpolder, Weskapelle en Meliskerke 1636, Oostkappele, Schipluiden en Middelburg 1638, Brouwershaven 1641, Nieuwerkerk (Schouwen) 1645
61.
Bekende klokken van Johannes (mogelijk een zoon van Michiel, maar dat is niet zeker) zijn die uit 1642 te Ouddorp en Ierseke, 1643 Biggekerke en Hulst, 1646 Sint-Lourens, 1647 Hardenburg, 1648 raadhuis Hulst en 1649 in Breskens en Achterroehl. In twintig jaar daarop goot hij nog een tiental en ook in Schotland zijn er diverse te vinden
62.
Het lijkt daarom voor de hand te liggen - indien het jaartal van de klok 1613 is - toe te kennen aan Jan Burgerhuys in plaats van zijn (mogelijke) kleinzoon Johannes Burgerhuys.
Wanneer we ons omdraaien hebben we weer zicht op de haven Ooltgensplaat. Lag de haven in het begin van zijn bestaan direct aan zee. Tegenwoordig dien je eerst nog een kilometerlang vliet te varen om rond 1900 eerst in Ventjagersgaatje komen en verder zuidwaarts in het Hellegat.
Deze poldervliet doet inmiddels ook deels dienst als haven.
Om de haven en deze lange poldervlieten bevaarbaar te houden is een spuiboezem aangelegd, die bij vloed volliep. Wanneer het eb was werd de sluisdeur van de spuikom geopend om het neergeslagen prut weg te spoelen naar zee. Zo bleef de steeds langer wordende aanvoergeul door de tijd heen bevaarbaar.
Er wordt op woensdag 20 april 1763 publiekelijk een klus aanbesteed door de schout en schepenen van Adolphs-Land om reparatiewerkzaamheden - er was een gat te vullen - te verrichten aan het Noorden-Hoofd, aan het einde van de haven van Ooltgensplaat
63.
In het voorjaar van 1809 wordt de opdracht gegeven om de haven - ten koste van alle belanghebbenden - te verbeteren
64.
In het bijzijn van A. Blanken Jz wordt in de herfst van 1817 het vernieuwen en repareren van het havenhoofd van de rijzendam en loopgang aanbesteed
65.
Twaalf jaar later wordt er opnieuw een aanbesteding uitgeschreven voor het maken van een Rijzen Zinkdam aan de noordzijde van de haven
66.
Zo'n rieten of houten dam of wal heeft het doel om het water te keren of doet dienst als golfbreker. In dit geval zal rijshout, meestal wilgenhout, gebruikt worden
67.
De vaarroute moet vanwege voortdurende natuurlijk ophoging van de platen bij en voor de havenmond worden aangepast. Dit geldt eveneens voor de vaarroute van het Krammer naar het Hollands Diep dat telkens anders betond wordt
68.
Om de vaarroute voortaan door het Hellegat (of Hillegat) te laten verlopen, wordt er in de jaren 70 van de negentiende eeuw in de Tweede Kamer aangestuurd om het Ventjagersgaatje af te sluiten met een 3000 meter lange strekdam. Hierbij ontstaat de angst dat daardoor de haven van Ooltgensplaat onbruikbaar zal worden
69.
Het plan zal voortgang vinden. In het 1874 wordt er daarom ƒ 300.000 van het geraamde ƒ 529.000 op de begroting gezet. Met deze stroomleidende dam, dat aan de havendam zal worden aangesloten, wordt het Ventjagersgaatje afgesloten. Het water dat over de zogenaamde vlakte van Ooltgensplaat stroomt zal gedwongen worden om op de gewilde plek voor voldoende diepgang te gaan zorgen. De dam zal een lengte krijgen van 3250 meter. Bij de aansluiting met de havendam zal deze 1 meter boven AP zijn. Na 1000 meter zal de hoogte afgedaald zijn tot een halve meter boven AP. Daarna zal het 1300 waterpas op een halve meer boven AP doorgaan. Het laatste stuk van 950 meter zal dalen tot uiteindelijk AP. Voor het aanleggen van de dam zal op de gewenste plek een nieuwe vaargeul worden gebaggerd, dat 40.000m3 specie zal gaan leveren
In 1895 wordt het plan uiteindelijk verworpen
70.
Dat de vlakte van Ooltgensplaat bij onstuimig weer ook voor de nodige problemen zorgt, blijkt uit het feit dat er binnen een half jaar twee schepen zonken. Tussen 7 en 8 december 1886 zonk het tjalkschip Volharding met een lading steenkool, met bevaarder J. Zeilmans uit Waspik. Op 16 april 1887 zonk een kilometer zuidelijker het tjalkschip Twee Gebroeders, 132 ton, met bevaarder J. Vermeulen van Willemstad dat met kisten bier en vaten zwaarspaath, het delfstof en mineraal bariet dat niet oplost in water, geladen was.
Eerder, op zaterdagavond 24 november 1883, zonk het Rijnschip van de wed. Kosters uit Waspik, dat geladen was met 112.000 kilo steenkolen voor Middelburg. Het waaide bij eb om, toen het vlakbij de haven voor anker lag wegens onstuimig weer op het Volkerak. De 72-jarige weduwe kon zich ternauwernood, met haar twee zoons en nog wat kleren meenemende, redden met de boot.
Vervolgens zonk het tjalkschip Ebenhaëzer, 35 scheepston, op 20 november 1888 in het Ventjagersgaatje bij de haven. Bevaarder was L. Muller uit Sliedrecht die een lading beetwortelen, de suikerbiet, vervoerde.
Ook in het najaar van 1894 is er door een rukwind het ijzeren aakschip Broedertrouw van de broers Hoek omgeslagen en gezonken
71.
In de haven zelf liggen de schepen schijnbaar veilig, daarover komen we geen berichten tegen. Wel is er menselijk leed door verdrinking. Zo verdronk op zaterdagochtend 20 juli 1907 de knecht bij de carrouselhouder H.R. uit Bergen op Zoom, de 23-jarige Johannes Franke, terwijl hij aan het zwemmen was in de haven met iemand anders. Al snel waren er drie roeiboten ter plaatse om met haken te dreggen. Dit lukte echter niet. De burgemeester J. v. Putten was ook ter plaatse en ontkleedde zich samen met de zoon van dr. J.A. Hers, F. Hers en gingen beide te water. F. Hers wist de drenkeling naar boven te brengen, die echter al was overleden. Vader dr. Hers bracht echter nog anderhalf uur lang alle gewenste middelen in werking om hem weer in land der levenden te krijgen. Echter zonder resultaat
72.
Na langdurig getouwtrek met het Rijk - met ook de vele ontwerpen van Johan van Veen om oplossingen te bewerkstelligen - over verbetering van de haven van Ooltgensplaat aan het begin van de twintigste eeuw, gaat B en W van de gemeente Ooltgensplaat het uitbreiden van de los- en laadplaat aan de Schrappolder ten Noorden van de haven van Ooltgensplaat aanbesteden. Het is tevens de bedoeling dat de haven daar verbreed wordt. Dit deel staat in direct contact met het Ventjagersgaatje
73.
De verzanding van de haven zet in de jaren gewoon door. In de jaren dertig blijkt dat de overtocht naar de Brabantse wal met de stoombootmaatschappij Mercurius slechts van drie uur vóór tot twee uur ná hoog water auto's overgezet kon worden.
Het plan werd daarop opgevat om de verzande haven van Ooltgensplaat zodanig uit te baggeren, dan men niet meer afhankelijk was van de getijden. Het zou de bevolking - circa 34.000 wonen er op het eiland - uit hun isolement brengen en de handel en toerisme stimuleren
74.
Ook zou het beter zijn voor de tramverbindingen op het eiland. De tram op eiland is sinds zijn bestaan verliesgevend. Een goede veerverbinding naar de overkanten zou de trammaatschappij winst kunnen opleveren, zo is de gedachte. Vanuit Ooltgensplaat wordt dan gedacht aan een verbinding met Dintelsas. En aangezien de haven in Ooltgensplaat niet meer als aanlegplaats kan worden benut zou de Galteesche sluis (Sluishaven) hiervoor geschikt gemaakt voor kunnen worden
75.
De opgerichte stoomboot-onderneming Mercurius van de heer Kraak in Rotterdam kreeg voor drie jaren een concessie van het bestuur van "Mark en Dintel" - ten nadele van de veerman Weygand, die toch zonder concessie de concurrentiestrijd aanging, doch verloor. Mercurius bleek vanaf de start zeer succesvol en zette vele vakantiegangers en auto's over
76.
Echter, de Sluissche haven toonde al snel gebreken. Bij B en W Ooltgensplaat zijn al geluiden waar te nemen om deze haven voor de stoombootverbinding te sluiten en bovenal dat men de haven in het dorp verbeterd wil zien, aangezien het een echt getijhaven is geworden. Wegens de veiligheid wordt per 1 september 1934 de veerverbinding op de Sluissche haven dan ook gestaakt
77.
Echter, de Stoombootonderneming van de heer Kraak stoort zich niet aan dit verbod en blijft Ooltgensplaat - nu de haven - opnemen in diens veerverbinding waarin ze voor eigen risico hebben geïnvesteerd en concessie hebben. Dit had tot gevolg dat het Openbaar Ministerie te Middelharnis zich genoodzaakt zag de veer Mercurius I in beslag te nemen.
De Stoombootonderneming gaat vervolgens de veerdienst nu met de nog grotere veer Mercurius II voortzetten. Telkens wordt na het aanmeren het door de instanties geplaatste hek verwijderd om de passagiers en auto's te laden en lossen, om net voor vertrek de afzetting weer in oude toestand terug te plaatsen. Bij laagtij is men zelfs genoodzaakt om de passagier met een roeiboot aan wal te brengen. De politie verbaliseert herhaaldelijk
78.
Er werd een nieuwe workaround gevonden. De timmerman van het hek ging op een naastgelegen weiland van een boer een aanlegsteigertje maken, waarover zelfs de wagens aan de kant kwamen. Aan het begin van de weg over het weiland van de boer kwam een bordje staan, met daarop de tekst: "Verboden toegang mits passagiers der boot van Kraak."
Maar aangezien deze weilandweg uitkwam op een weg dat onder toezicht van het Waterschap, bleef een respons niet lang uit. Ook zij plaatsten een bord, direct naast die van de boer: "Het bestuur van het waterschap den Dijkring Flakkee maakt bekend, krachtens art. 5 der politieverordening, dat de dijk van den Grooten Adriana Theodorepolder niet mag worden bereden met door motorische kracht voortbewogen voertuigen en eveneens dat langs de steenglooiing en van de werken van dezen dijk geen vaartuigen van welken aard mogen vastmaken." Zoals immer blijkt, zijn regelgevingen nooit waterdicht en worden er immer mazen gevonden. Ook zo nu. De workaround van degenen die toch met de wagen gebruik wilden maken van deze goedkopen veer, zetten de motor van de wagen uit op het verboden deel en duwden gezamenlijk de wagens waarna ze weer verder konden rijden
79.
En inmiddels is er nog steeds geen fatsoenlijke oplossing gevonden om de eilandbewoners aan een hedendaagse normaal bevonden verbinding te bezorgen. En zo blijft een reisje naar Rotterdam - hemelsbreed een paar kilometer (in werkelijkheid 25km) verderop - uren duren. Bewoner van Ooltgensplaat A. Hobbel C.Wzn wijdt het aan de praatcultuur. Baggeren moet men
80.
Van Brabantse zijde is men echter van mening dat er hun geen blaam treft, maar dat op het eiland een verkeerd inzicht is. Daarnaast bevindt zich op het eiland een groep particulieren die ondanks de veel te kleine financiële draagkracht van deze gemeenschap hun zin wil doordrijven
81.
Vervolgens gaat de Staatscommissie Van Rijckevorsel hier nog eens overheen door de lagere overheden te betichten dat er vergunningen zijn verleend die niet verleend hadden moeten worden. Tijdens een eerdere vergadering onder leiding van de commissaris der Koningin is er gezegd dat er een stichting diende te komen
82.
Intussen heeft de kantonrechter uitspraak gedaan in de zaken die Kraak had aangespannen. Der rechter was van mening dat de afsluiting van de Sluishaven onrechtmatig was. De 16 à 17 opgemaakte processen-verbaal en inbeslagname van Mercurius I werden ongedaan gemaakt
83.
Op 14 mei 1935 wordt er een nieuwe veerverbinding tussen Ooltgensplaat en Dintelsas geopend. De Galateesche Haven (Sluishaven) is daarvoor onderhanden genomen en weg ernaartoe is verhard. De Rotterdamse Reederij van der Schuyt gaat de veer exploiteren met een veerboot dat een ruimte biedt aan personenauto's en vrachtauto's, ter grootte van ± 15 gemiddelde personenauto's. Het heeft een comfortabele accommodatie voor passagiers en berging voor rijwielen. De dag ervoor werd het in het bijzijn van zo'n 200 genodigden geopend de Commissaris der Koningin in de provincie Noord-Brabant, Mr. Dr. A.G.B.M. van Rijckevorsel. Dat de nieuwe verbinding belangrijk is blijkt wel uit de vele autoriteiten die acte de présence gaven. Naast de alles gladstrijkende Stichting Veerverbinding Flakkee - Noord-Brabant (onder voorzitterschap van burgemeester Donkersloot), de minister van Waterstaat, Rijkswaterstaat, Provinciale Waterstaat van Zuid-Holland en van Noord-Brabant, burgemeesters van de betrokken gemeenten, A.N.W.B, K.N.A.C, en B.B.N., KvK van West-Brabant en Dordrecht en nog anderen
84.
Nieuwe problemen van dezelfde orde - dichtslibbing - dienen zich aan na de afsluiting van het Volkerak. Naast dat het tempo van de dichtslibbing is verhoogd, zijn ook de hogere waterstanden een probleem. Door dat laatste zullen de sluisdeuren voor de haven van Ooltgensplaat gesloten moeten blijven en is zodoende onbereikbaar. En net nu juist uit een nieuw rapport blijkt dat er behoefte is aan havencapaciteit voor de beroepsvaart. Deze haven is slechts tegen zeer hoge kosten geschikt te maken voor de deze nieuwe behoefte en valt daardoor af. Wederom wordt gekeken naar de geschikte locatie de Galateesche Haven (Sluishaven) waar ook voldoende ruimte is voor vestiging van industrie.
De haven van Ooltgensplaat zal een recreatieve bestemming krijgen, zo is het plan in het rapport
85.
En aldus geschiedde, zoals we nu kunnen aanschouwen.
Een opmerkelijk tekst "Zaadteelt en Zaadhandel" op een breed gebouw met veel stijlwisselingen vraagt uitkijkend over de haven om enige aandacht. Twee gedenkstenen in de muur zijn elk aan een zijde van de dubbele deur geplaatst. De jongste steen aan de rechterzijde memoreert de hoogte van waterstand tijdens de watersnoodramp van 1953. We kunnen concluderen dat het ook achter de ramen te zien was.
De linker steen wil de eerstesteenlegging in herinnering brengen met de volgende tekst: De eerste steen gelegd
op 16 juni 1925
door
Kornai Margit
geb. 15 juni 1916
te Budapest
Dit Hongaars meisje was hier tijdelijk naartoe gekomen en mocht de eerste steen leggen van het nieuwe Zaadpakhuis en Kantoorgebouw van A. van Rossum. Ze was de dag ervoor negen jaar geworden. De familie Van Rossum hadden in 1920 al eerder twee kinderen te gast gehad, dit waren toen Hedvig Kornai en Vali Kornai.
Na de beëindiging van WOI was er in Hongarije veel armoede en heerste er een hongersnood. Hongarije was als verliezer van de oorlog geïsoleerd geraakt binnen Europa en geen enkel land bood hulp. Behalve (protestants) Nederland, gevolgd door (katholiek) Vlaanderen en in mindere mate wat andere landen die niet hadden deelgenomen aan deze strijd. Met speciale kindertreinen werden kinderen naar Nederland gehaald en ondergebracht bij pleeggezinnen. Deze hulpactie zou vanaf 1920 starten en tot 1927 duren. De eerste trein vertrok op 8 februari 1920 uit Budapest met 600 kinderen. Nederland ving totaal zo'n 28.000 kinderen op. Zo'n 8 tot 10% bleven.
Andor Kosma schreef na aanleiding van deze hulpactie - in het Nederlands vertaald - in 1920 het gedicht "Het Hollandsch Hart":
Gij Hollanders! Overwinnaars der zee,
Die land maaktet en land kondt behouden,
Gij zijt groot, niet in getal maar van hart.
Gij zijt helden te land en ter zee!
Trouw en sterk van hart en gemoed
en wij op wie uw goedheid afstraalt,
wij begroeten u en huldigen u,
wij arme, beroofde, gekwelde Hongaren.
Dit gedicht is eveneens opgenomen in Het Hongaarse Raam. Dit glas in loodraam was een geschenk in 1923 aan koningin Wilhelmina, onder meer als dank voor het opvangen van Hongaarse kinderen na de Eerste Wereldoorlog en ter gelegenheid van haar 25-jarig regeringsjubileum.
Halverwege september 1925 was de bouw van het nieuwe pand van A. van Rossum voltooid.
86.
A. van Rossum is Arie van Rossum, geboren op 14 mei 1869 als zoon van Huibert van Rossum en Gerdiena Ariena Punt en zal als 24-jarige met de eveneens 24-jarige Johanna Cornelia Donkersloot huwen in de zomer van 1893 op 16 september.
A. van Rossum is op 27 januari 1908 tot notabel der Ned. Herv. Gemeente te Ooltgensplaat gekozen.
In 1913 wordt A. van Rossum, Ooltgensplaat lid van de Afd. Oostelijk Flakkee, van de Hollandsche Maatschappij van Landbouw.
Arie van Rossum, staat in februari 1917 genoteerd als landbouwer en commissionair, wanneer hij samen met anderen een Coöperatieve Vereeniging tot het aankoopen van brandstoffen en andere verbruiksartikelen en den verkoop daarvan "Algemeen Belang" te Ooltgensplaat opricht.
In het landbouw weekblad komen we in het voorjaar van 1918 voor eerst een advertentie tegen, die wijst op zijn zaadteelt en zaadhandel. Deze plaatst hij onder zijn eigen naam.
Hetzelfde jaar zien we hem als Secretaris A. van Rossum, Slikdijk A. 89 Ooltgensplaat verschijnen voor Zuid-Holland in de "Lijst van Secretarissen der Plaatselijke landbouwcommissies in Noord- en Zuid-Holland, belast met de afgifte der zaaizaadbonnen".
In het voorjaar van 1921 wordt de hengst (type trekpaard) zonder stamboek genaamd Leo-Ooltgen van A. van Rossum te Ooltgensplaat afgekeurd tijdens de Rijkshengstenkeuringen.
In de zomer van 1922 zien we dat hij bereikbaar is per telefoon. Hij heeft Tel.No. 3!
Door vertrek van een raadslid, wordt A. van Rossum in november 1923 raadslid van de gemeenteraad, aangezien hij de volgende op de lijst is.
Ter ontspanning doet hij ook mee met het oplossen van de Prijsraadsel in de Boerderij van 15 oktober 1924. Circa twee derde van de inzendingen zijn goed, waaronder die van hem. Hij wint een snoeimes.
Een volgende stap in de reclame is de vermelding eind 1926 als A. van Rossum, Zaadteelt-Zaadhandel, waarbij hij tevens op zoek is naar actieve agenten.
Dit zal echter geen vervolg krijgen, want hij komt op bijna 58-jarige leeftijd na een ziekteperiode te overlijden op 14 februari 1927. Dan blijkt dat hij tevens dijkgraaf en bestuurslid was van verschillende polders (Waterschap de) Dijkring Flakkee en Galathee- en Mariapolders, kassier der Coöperatieve Boerenleenbank en vertegenwoordigende den Vrijheidsbond.
De zaadteelt en zaadhandel gaat als fa. A. van Rossum gewoon door.
Zijn vrouw Johanna Cornelia Donkersloot, geboren op 17 april 1869 zal 95 jaar worden en op 4 juni 1964 komen te overlijden
87.
Wanneer we naar de andere zijde van de Kaai kijken, treffen we daar het weeghuisje aan en zien we het kunstwerk van Hugo Kaagman (Haarlem, 1 maart 1955), dat hij in opdracht van Kunstgebouw heeft gemaakt. Dit was in 2011 in het kader van het project Havenkanalen in Beeld, dat ontstaan was naar aanleiding van het provinciale themajaar 2010 Leve de vaarwegen en waterlinies.
Het kunstwerk werd op Koninginnedag (30 april 2011) na de traditionele aubade - het in de ochtend toezingen van de koning(in) of plaatsvervanger - onthult door wethouder Dick van Puffelen.
In dit werk heeft Hugo Kaagman getracht, in samenwerking met de bewoners, de oude beelden uit en van het dorp te verbeelden. De bewoners gingen op 14 december 2010 met Kaagman in gesprek voor ideeën en inspiratie. In dit beeldverhaal Canon van Ooltgensplaat wordt de geschiedenis van Ooltgensplaat, de bedijking, de slikhuisjes, overstromingen, het raadhuis, de kerk, de oorlogen, het fort en de tram in Delfts Blauw street-art getoond op de kademuur.
Ook het weeghuisje is van binnen omgetoverd tot een minimuseum om vanaf buiten te bekijken, een soort kijkdoos.
Hoewel dit een project uit 2011 is, ondertekent Kaagman het zowel met 2011 als 2015. Dit laatste jaar is het jaartal van de restauratie
88.
Het weeghuisje (521891) is in een stijl die verwant is aan de Delftse School gebouwd tussen maart en juli 1939. De waag zat namelijk eerst onder het bordes van het Raadhuis, dat in 1938 werd verbouwd.
De oude waag uit 1930 uit het Raadhuis werd overgeplaatst naar de Galatheeschehaven. De nieuwe waag werd met medewerking van de Dijkring Flakkee geplaatst op de huidige plaats. De toestemming van de Dijkring was hiervoor uiteraard nodig, er moest immers in de dijk gegraven worden.
Net als verbouwing van het Raadhuis, is dit nieuwe gebouw een ontwerp van Albert van Essen uit Voorburg. Van Essen werd in Veenendaal geboren op 2 februari 1890. Hij overleed in Voorburg op 21 oktober 1967.
Vooral de blindjes en dakpannen doen denken aan een oud gebouw, dus passend bij het gerestaureerde Raadhuis. Het sterk uitstekende dak aan de havenzijde, laat echter ook nog zien dat hij aanvankelijk een volger was van de stijl van de bekende Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright die zich liet gelden met onder andere de flinke dakgoten.
Het is - samen met de brugput en keermuur aan de kade - gebouwd door firma Gebr. Naglé uit Geertruidenberg, onder toezicht van de gemeente opzichter H.C. de Ruiter. De bouwkosten waren ƒ 2435.
Deze weegbrug van de firma Witvliet uit Middelharnis kon maximaal 20.000 kg wegen. De houten vlonder was 8 meter lang en 2½ meter breed.
De brug werd woensdag 5 juli 1939 in gebruik genomen.
Twintig jaar later - in 1960 - werd er een nieuw rijdek op de weegbrug geplaatst. Begin 1971 werd op advies van de Commissie Openbare Werken besloten de weegbrug op te heffen.
De houten vlonder van de weegbrug die in het wegdek op de Kaai aanwezig was - om de vrachten te wegen - is nu vervangen door straatklinkers
89.
Wij worden dan ook niet gewogen wanneer we er overheen lopen op weg naar de spuiboezem of spuikom. Deze ligt inmiddels verwilderd dienst te als een waterscheiding tussen de tuinen van de bewoners aan de Molendijk en de Spuidijk.
Een halve eeuw geleden - begin jaren 70 van de twintigste eeuw - was deze spuikom zelf dichtgeslibd en verworden tot een stinkende modderpoel. Het was gebruikelijk om de Spuiboezem met enige regelmaat uit te baggeren. In 1954 is dit nog door de firma Oosterwijk uit Rotterdam gedaan. Het werd toen met een dragline van de firma Brul uit Doetinchem uitgediept en verbreed. Tijdens het baggeren kwam naast een granaat ook de tijdens rampnacht weggespoelde portemonnaie van de heer Piet of Pieter Snaauw (1865-1959) naar boven. Het papiergeld was inmiddels verteerd.
Meerdere baggersessies volgden, die tijdelijk resultaat gaven. Een echte oplossing bracht de nieuwe riolering, zodat er geen afvalwater op de Spui werd geloosd. Tot die tijd kwamen de rioleringen van de Molendijkse bewoners en zo goed als de totale afvoer van de dorpsriolering uit op deze spuiboezem. Dit dorpsriool - in 1952 aangelegd door de firma Van der Wiel uit 's-Gravendeel - kreeg een rioolgemaal van de filma J. le Comte uit Sommelsdijk dat de afvoer verzorgde naar de spuikom. Deze voorraad kon echter pas geloosd worden in de Kaai, wanneer het waterpeil daar lager is. Via de haven ging het naar het Volkerak.
Na de nieuwe riolering konden de bewoners eindelijk opgelucht ademhalen en tuinen en steigers aanleggen. In het schone water van de jaren 90 zwommen inmiddels onder andere baarzen, snoeken, blieken, vorens en karpers rond
90.
Onze aandacht wordt echter getrokken door andere beestjes die we achter de grote dorpsparkeerplaats voor vrachtwagens en personenwagens tussen de Havendijk en Dorpsweg zien grazen. Dit is goed om te weten dat hier een parkeerterrein is, aangezien de Havendijk ook de toegangsweg is naar het Fort Prins Frederik.
Wij besluiten echter om eerst ons rondje om de kerk te doen en lopen terug naar de Slikdijk.
Vanaf het voet- en fietspad dat vanaf de Slikdijk afloopt naar de Noord Achterweg, krijgen we zowel zicht op de grondkeermuur op de plek waar voorheen het pand op perceel Slikdijk 1 heeft gestaan en de achterzijde van het pand van A. van Rossum uit 1925. We treffen aan het begin van de afrit een paal in het midden van de afrit aan. In de raadsvergadering van december 1958 komen we - ter verbetering van de verkeersveilig - hiervoor een voorstel tegen. Mogelijk heeft de uitvoering nog enige tijd op zich laten wachten. De begroting voor het aanbrengen van de muur met tuinmuurtje om het aanzicht te verfraaien wordt geraamd op ƒ 17.000 in 1976
91.
Vanaf de grondkeermuur krijgen we een overzicht op de Noord Achterweg. Deze weg was in feite de achteruitgang van de Voorstraat. Hetzelfde gold voor de overburen met de Zuid Achterweg. Zo'n twee eeuwen geleden, toen beide straten nog als Den Noordsche Agterweg en Den Zuidsche Agterweg geschreven werden, waren de landen aan de overzijde van de straat nog onbebouwd
92.
Ook de Watering - die we zo dadelijk zullen tegenkomen - liep tot de Den Noordsche Agterweg.
Het deel van de Watering achter de Slikdijk en het eerste deel achter de Dorpsdijk is inmiddels gedempt.
Er is bij de demping wel een waterverbinding aangelegd. Het poldergemaal Het Oudeland is nog steeds operationeel. Het gemaal kan zowel water uit de polder Het Oudeland pompen en spuien op de haven van Ooltgensplaat, als water vanuit de haven de polder in laten stromen
93.
Tegenwoordig dient de Noord Achterweg nog steeds als veelal de achteruitgang van de bewoning van de Voorstraat. Maar ook voor de nieuwbouwwijk dat ontsloten wordt door de straat Pastorietuin is dit een achteruitgang geworden.
Aan de andere kant krijgen we zicht op de vliet, waardoor het water uit de polder kan worden afgevoerd naar het Volkerak.
Aan het einde de Slikdijk, op de hoek met de Dorpsdijk, treffen we een pand aan dat lijkt een façade te hebben, zonder dat er iets achter schuil gaat. Echter aan de andere zijde beschouwt, zien we dat er zelfs een zijraam in opgenomen is. Het maakt het pand tot een bijzondere verschijning in het straatbeeld.
Wanneer we iets meer over de geschiedenis van het pand te weten willen komen, verschijnen er verschillende onduidelijkheden.
De straatnummering lijkt in principe vrij helder. Het pand heeft twee 'voordeuren', waarvan tegenwoordig
94
bij de linker deur nummer 17 staat vermeldt. Het buurhuis draag echter nummer 13. Gezien het brede formaat van het pand, zou dit dus een samenvoeging kunnen zijn van de nummers 13 en 15.
Echter, het kadaster geeft nummer 17 aan het pand van de gedachte met 13 samengevoegde pand 15
95.
Het pand - met nummer 17 op de deurpost - krijgt van het kadaster geen nummer, al bestaat het wel want het zou rond 1900 gebouwd zijn en tevens in gebruik zijn
96.
Gelukkig biedt Eilanden-Nieuws uitkomst. Aan het einde van het voorjaar in 1966 heeft de heer In 't Veld zijn woon- en winkelhuis Slikdijk 17-17a onderhands verkocht aan de heer G. van der Ham. Van der Ham woonde toen aan de Weipoldersweg 2.
We begrijpen nu welke doelen de twee voordeuren hadden. De ene deur ging naar de winkel en de andere naar het woonhuis
97.
P. in 't Veld G.Jzn dreef in zijn winkelpand op 17a een zuivelhandel en verkocht diepvriesproducten
98.
De luchtfoto geven enig zicht op de facade van het pand. Of beter panden, want de panden van 17 en 19 hebben in 1977 een gevel van gelijke hoogte. Dit verklaart ook de aangenomen vorm van deze facade.
luchtfoto's / Capital Press Schiphol - Fotograaf, 1977 -
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (CC BY-SA 3.0)
Rond die tijd - in de zomer van 1968 - kocht de fotohandel L. Holleman zijn winkel op nummer 13 en aangrenzende woning op nummer 15 onderhands van L. M. Dorsman
99.
In het jaar 1957 zal P. in 't Veld G.Jzn de handel van zijn vader G.J. in 't Veld hebben overgenomen, die tevens op de Oudelandsedijk 23 zat. Dit laatste adres zal overgenomen worden door zijn nichtje J. in 't Veld en haar man W. Mourik. Geerus Jan in 't Veld overleed op 25 februari 1969 op 79-jarige leeftijd in het ziekenhuis Bethesda te Dirksland. Hij ligt begraven op de Nieuwe Algemene Begraafplaats te Ooltgensplaat en was getrouwd met Maartje de Vos (1889-1978). Hij was op 22 januari 1890 geboren
100.
P. in 't Veld Gzn had dit pand - een voormalig distributiekantoor - in de zomer van 1948 onderhands gekocht van wed. C. Snijder.
Pieter in 't Veld G.J.zn was geboren op 13 april 1916 en is op 7 december 1994 komen te overlijden. Hij werd 78 jaar oud. Hij was gehuwd met Tona Jongejan (1915-1997)
101.
C. Snijder kocht het pand op de veiling van december 1940 van de Betuwsche Hypotheekbank voor ƒ 2075
102a.
Wat daarvoor de gebruiksfunctie is in eerste instantie onduidelijk.
Mogelijk was het hotel Moelker hierin gevestigd, immers - zo is de redenatie van de suggestiegever van Ooltgensplaat - de tram en haven lagen hier om de hoek
102b.
Een eerste advertentie van hôtel en restaurant Moelker komen we tegen in het najaar van 1910. Het staat 'onmiddellijk nabij het station der R.T.M en den aanlegsteiger', tegenover de Steigerdijk. Hij had daarvoor een zaak in Middelharnis, bekend onder de naam Panhuis. Aan het begin van de zomer heeft hij een vergunning gekregen om sterke drank in het klein te verkopen. Dit zou dus overeenkomen met de gegeven suggestie.
In 1914 heeft de eigenaar L. Moelker kennelijk een aanbesteding de deur uit gedaan, om een vergaderlokaal en winkelhuis te maken. Hiervoor heeft hij de architect H.C. de Ruiter in de arm genomen. Het metselwerk - begroot op ƒ 1650 - wordt voor ƒ 1500 gedaan de A. Oosters. Opmerkelijk, want Ooster is niet de laagste inzender. Dit was K. v. Ree Jz., die slechts 1429 vroeg. Het timmerwerk - begroot op ƒ 2098 - komt voor rekening van C. MacKenzie, waarvoor hij ƒ 2037 vraagt en krijgt. Het schilderwerk wordt voor ƒ 399 uitgevoerd door W. J. Donkersloot terwijl de begroting ƒ 640 was. Nu wordt wel voor het laagste bedrag gegaan. En het smidswerk wordt door C. D. Birkhoff voor ƒ 230 uitgevoerd, gelijk het begrote bedrag.
De begrote vergaderlokaal en winkelhuis à ƒ 4618 wordt voor zo'n ƒ 450 minder, namelijk ƒ 4166 uitgevoerd. Dat is zo'n 10% minder dan begroot.
Tijdens de restauratie van het gemeentehuis tussen 1938-39 werd het oude Hotel Moelker, waar ook de secretarie gevestigd was, gebruikt om de openbare Raadsvergaderingen te houden.
Tijdens de WOII wordt in 1941 in het voormalige hotel Moelker aan de Slikdijk de te vormen distributiekring ingericht, zodat deze uit het gemeentehuis gaat. Deze functie sluit precies aan, toen P. in 't Veld Gzn het in 1948 overnam.
Rest de vraag, wanneer L. Moelker is gestopt. De laatste mededeling van een activiteit in het hotel treffen we aan in 1932. Dit komt overeen met het stoppen van de tramlijn aan het eind van 1931, zoals we zo zullen zien
102c.
Het hotel gaat verder als Hotel "v. d. Berge"
102d.
Nadat hij het van Moelker heeft overgenomen, vraagt hij ook meteen weer een vergunning aan voor verkoop van sterke drank in het klein.
We komen Hôtel van den Berge, van de heer P.A. van den Berge, eind december 1931 alweer operationeel tegen. Naast Hotel-café-restaurant had hij ook een banketbakkerij in het pand gevestigd.
Er wordt in de zaal ook filmvoorstellingen gehouden, zo ook zaterdagavond 11 november 1933.
De film Ik heb een mensch gedood werd op die avond vertoond. Tegen acht uur hing er een zware brandlucht in de zaal. Men dacht even dat het om een deurmat ging, dat brandde. Het bleek echter om in de kelder opgeborgen rietmatten te gaan, die met enkele emmers water al snel geblust waren. De bezoekers in de zaal wisten echter niet dat het ernstiger was dan gedacht en bleven rustig verder kijken naar deze Paramount-film The Man I Killed van Ernst Lubitsch, dat ook bekend was onder de titel Broken Lullaby. Het verhaal is gebaseerd op het drama L'homme que j'ai tué van Maurice Rostand, dat zich afspeelt na WOI. Een Franse poilu (infanterist) kan niet vergeten hoe hij op het slagveld een jonge Duitser heeft gedood, nadat hij met Elsa, de verloofde van het slachtoffer en zijn vader heeft kennis gemaakt. Nancy Carroll speelt Elsa. Lionel Barrymore de vader en Tom Douglas de zoon. Phillips Holmes is de Fransman. In 2016 is er een remake van deze film gemaakt onder de titel Frantz.
Oorzaak van het brandje bleek trouwens een achteloos weggegooide lucifer
102e.
Lang houdt P.A. van den Berge het hotel met café, winkel en woonhuis met erf aan de Slikdijk niet. In maart wordt A 79 en 80 Sectie A nummer 1901 en 1902, groot 3.51 Are, publiekelijk verkocht in hotel "Hobbel" door waarnemend Notaris mr. J.W. Höpink. In juli 1934 is het gezin Pieter A. van den Berge vertrokken naar Sommelsdijk
102f.
Nu rest nog de invulling van de jaren tussen 1934 en 1938, het moment van verkoop door Van den Berge en het moment dat het gemeentebestuur hier tijdelijk hun raadsvergaderingen gingen houden.
De secretarie was er al gevestigd, lazen we al.
De uitslag van de verkoop door Höpink is opmerkelijk. Het lijkt erop dat A 79 en A 80 apart verkocht zijn.
Hierin wordt vermeld dat café en woonhuis aan de Slikdijk in maart 1934 voor ƒ 9000 is verkocht aan J.W. Nijgh uit Middelharnis. Caféhouder B. de Ruiter vraagt in oktober 1934 voor het café een 'Verlof A' voor aan. De vergunning van het café van Van den Berge was overgegaan op 't café van Adr. Kroon! De aanvraag voor de nieuwe vergunning betreft weer voor sectie A 1901 en A 1902!
102g.
In november 1937 wordt ons duidelijk gemaakt dat het secretarie wordt ondergebracht in de voormalige winkel van A.J. Campfens, een confectiezaak aan de Slikdijk
102h.
Al met al blijft de functies van het panden of panden in deze periode vaag.
De kadastrale kaarten 1811-1832 wijst Hendrik Slinger, arbeider aan als eigenaar van zowel 777 en 778 - de huidige nummers 17 en 19.
We komen een Hendrik Slinger tegen, die op 25 mei 1822 is getrouwd met Bastiaantje de Vos.
Deze bewoning is inmiddels vervangen. Het oudste pand dat er nu nog staat, is dus gebouwd in 1914 in opdracht van L. Moelker, naar een ontwerp van de architect H.C. de Ruiter, de gemeente-architect en opzichter van Ooltgensplaat
103.
Wat ging G. van der Ham er vervolgens mee doen nadat hij het in 1966 had gekocht van Pieter in 't Veld Geerus Janszoon?
In de zomer van 1969 biedt hij herfst bloemkoolplanten en winter savoyekoolplanten aan (dat tegenwoordig wordt geschreven als savooiekool). Enkele jaren later - zomer 1974 - biedt hij het pand (sectie A 1902) te koop aan: grote woonkamer en keuken, slaapkamer (de voormalige winkel), boven vijf slaapkamers en beneden een ruime kelder. Het blijkt dat hij werk heeft in Schiedam
104.
In 1991 blijkt dat het pand bewoond wordt door o.a. Peter Jaap de Bruin (±1967), een 24-jarige ingenieur aan de Faculteit der Scheikundige Technologie en der Materiaalkunde van de Technische Universiteit te Delft, de huidige TUDelft, die net was afgestudeerd met zijn proefschrift getiteld Aspekten van reaktieve smeltmenging bij aluminiumlegeringen104.
We vervolgen de route over de Dorpsdijk en treffen bij het voetpad tegenover de brug over de Watering naar de Nieuwstraat een informatiebord aan. Het vertelt het verhaal van het RTM Station Ooltgensplaat.
De Rotterdamsche Tramweg Maatschappij exploiteerde op Goeree-Overflakkee vanaf 1 mei 1909 tot 4 oktober 1931 een tramlijn dat liep van "Ooltgensplaat-Dorp" tot Ouddorp met Middelharnis-haven als middelpunt en veerdienst naar de overkant. Vanaf "Ooltgensplaat-Dorp" liep het spoor nog door naar de haven om goederentransport mogelijk te maken en naar de Steigerdijk aan het Volkerak, waaraan ook een RTM-veerdienst aanlegde, die de route Numansdorp - Zijpe voer.
Een ritje van Ooltgensplaat dorp naar Middelharnis dorp duurde toen overdag 47 minuten, 's avonds 40 minuten en 's nachts 56 minuten, zo is de verwachting van RTM
105.
Het stukje naar de Steiger wordt op donderdag 9 december 1909 in dienst genomen, zodat men - wanneer het weer het toelaat - daar op de veerboot van de lijn Numandorp (haven) - Zijpe kan overstappen
106.
Op 30 april 1909 werd deze lijn feestelijk geopend met een rit van Middelharnis naar Ooltgensplaat en vervolgens naar Ouddorp en weer terug naar Middelharnis. Drukkerij M. Breur & zonen gaf ter gelegenheid hiervan een gratis feestprogramma uit, getiteld Feestelijke opening der lijn Overflakkee en Goedereede.
Er werd door ondernemende personen, in Ooltgensplaat was dat L. Breeman Mzn, haltegebouwtjes gesticht. Ze traden tevens op als RTM-agent. In de zomer van 1910 kreeg Breeman een vergunning om in het pand in de Nieuwstraat "tot den verkoop van sterken drank in het klein".
Nu treffen we er een café aan in het pand dat nu Café de Brak heet en bij het bruggetje over de watering staat. Het heeft voorheen de toepasselijk naam Café Tramstation gedragen. Het huidige café ziet er gesloten uit. Het blijkt officieel per 30 juni 2020 opgeheven te zijn. Jammer, we hadden graag en drankje gedaan
107.
In de Nieuwstraat treffen we aan de andere zijde ook nog fraai ogend pand aan, dat in 1910 is gebouwd. Voor 1968 werd lange tijd bewoond door de familie A.J. Korteweg. Na hun overlijden werd het onderhands verkocht aan mevr. S.P. van Nimwegen-Beijer. Het werd geheel vernieuwd en kwam in 1970 weer in de verkoop. Na enige tijd bewoning door de familie Groot-van den Ouden wordt het in 1975 weer verkocht
108.
Vooral de bovengevel valt op, een variant op een trapgevel met uitgemetselde pilasters met plaat, met daarop zijn vaasvormige ornamenten. Een sobere mix van diverse neostijlen. Daarnaast accentueren de gele bakstenen mooi in horizontale lijnen de raampartijen, met boven elk raampartij de fraaie heel- en halfsteense kleurwisseling rood en geel. Door deze afwisseling in kleur ontstaan er een visueel effect van genaaid stiksel. Dit is boven de (voormalige) garagedeur goed te zien.
Wanneer we weer op de Kerksingel aankomen, lijkt het vanaf deze zijde alsof er een volstrekt ander kerkgebouw staat. De vele bakstenen zijden met steunberen en leidak dragen zorg voor een andere sfeer, dan de witgeschilderde ingang met toren.
Dezelfde verwarring zou kunnen ontstaan wanneer we de kerk van de Plaete op een tekening in een manuscript onder ogen krijgen. Met een beetje goede wil kunnen we uit het verhoogde schip de dwarsschepen halen, gevolgd door het koor.
Met andere ogen zie je een verhoogd koor dat met een ronding wordt afgesloten.
Hoewel we tegen de klok in om de kerk willen lopen, doen we dat we niet meteen. Een schuur uit 1960
109
trekt onze aandacht. De aangebrachte windveer bestaat uit een apart golfritme met na drie gelijke golven een puntig golfje. De laagste golf van de windveer is een uitgestrekte ronding. De windveren worden bekroond door een gevelmakelaar. Welke betekenissen de zichtbare vormen hebben is niet duidelijk, mede omdat we de getoonde vormen niet herkennen.
Iets anders dat vanwege de kleurstelling opvalt is het gele vlak met daarin in oranjerode kleur geschreven:
Waar blijft het geluid
als het heeft geklonken
Onder deze zin staat "Lucebert (1924-1994)" in eveneens oranjerode kleur, maar nu op de grijze muur.
Deze (bijna exacte) dichtzin wordt gebruikt in de video-opera Non Sono Un Uccello, een fascinerende Gesamtkunstwerk van beeld door Fred van Dijk (1944), poëzie van Bert Schierbeek (1918-1996) en klank gemaakt door Ton Bruynèl (1934-1998). In deze hommage voor de pioniers van de vliegkunst wordt dit verlangen van de mens voor het vliegen uitgebeeld. Maar ook hoe het – net als in de mythe met Icarus en het bijbehorende thema hybris (hoogmoed) – tot zijn val kan leiden.
De val vinden we terug in het vierde deel Ascolta van de opera. In Luister ervaren we deze val.
Schierbeek, Bert. Gedicht: 'Luister / Ascolta.' Uit: Non sono un uccello (1994) dvd-hoes
Luister / Bert Schierbeek
rustig in zijn kleine cabine
ligt hij
kijkt nauwelijks
raast voort
vliegt zich te pletter
spat uiteen
en keert als sneeuw terug
luister
waar blijft het geluid
als het geklonken heeft
het valt denk je
het duikt denk je
en vallend
uit de hand
uit het oog
zie je
het viel
al vallend
viel het
uit de hand
in het oor
het land
van de slapende bergen
oh waar blijft het geluid
als het geklonken heeft
luister
in het immense gat van de ruimte
rolt het geluid zich op
tot vliegende stilte
vliegen door
blauwe wimpers
van witte bergen
in melodieën van groene ravijnen
bewegen schaduwen
in een witgolvend landschap
een grote gonzende vliegvorm rog
verklaart zwevend
het gezicht van vaart
zwaartekracht en evenwicht
Bij het eerste 'luister' in het gedicht horen we als begeleiding het geluid van beierende klokken. Dit is dan wel toepasselijk, aangezien we tekst lezen op de Kerksingel, waar de klokken regelmatig te horen zijn.
Het toont de aanleiding van deze opera, de tragische ontploffing van het ruimteveer Challenger in 1986.
Voor Bruynél was deze val, het gruwelijke drama van het ruimteveer Challenger in 1986 - met de gedachteassociaties in poëzie verwoord door Schierbeek - de aanleiding van deze opera. "Iedereen herinnert zich de televisiebeelden van het exploderende ruimteschip. Er zaten zeven mensen in, familieleden stonden naar boven te kijken. Wat een triomf had moeten zijn, werd een catastrofe. Je volgde de beelden, je begreep, maar je hoorde niets."
110
Wanneer we wel ons rondje om de kerk - tegen de klok - gaan afmaken, krijgen we van een afstandje meteen een nieuwbouwproject uit 1992 in het oog. De eerstesteenlegging vond plaats op 20 juli 1992, door de voorzitter van de W.B.V. P. Kagchelland. Wat opvalt aan deze herdenkingsteen is dat het niet exact de hoogte heeft van drie stenen en twee voegen. Terwijl het tijdens de gebeurtenis zelf wel het geval was.
P. Kagchelland was de voorzitter van Woningbouwvereniging 'Beter Wonen' te Goedereede. De vereniging had architect Ad Gestel uit Middelharnis gevraagd om deze zogenoemde SHS-woningen van 2 blokken van 4 woningen te ontwerpen. De bouw ervan was in handen van aannemer Kroon. Om deze woningen hier te bouwen zijn er een viertal landbouwschuren afgebroken
111.
Ook de boerderij en schuur aan de zuidzijde van de Weesmolenstraat - op het oog en in lijn het vervolg van de Voorstraat - maakte plaats voor nieuwbouw. De vergunning voor het slopen werd in 2009 verleend. Zowel vanaf de straat als vanuit de lucht kunnen we zien dat dit in 2010 is gerealiseerd
112.
We zien inmiddels ook weer onze wagen staan. We besluiten eerst even een kijkje te nemen bij het Fort Prins Frederik (31700), het voormalige Fort Duquesne, een vernoeming naar een Franse admiraal die nog gevochten heeft tegen Michiel de Ruyter. Dit fort, samen met die aan de overkant van het Volkerak - dat de naam Fort De Ruyter (nu Fort Sabina) kreeg - werd gebouwd onder het bestuur van Lodewijk Napoleon. Ook werden toen de twee kleine batterijen, op de Dorpsdijk (nu deels de nieuwe begraafplaats) en Molendijk (nu deel de straat Kleine Vest) gebouwd. Het eerste deel van het Fort, de geschutstoren, kwam in 1811 gereed
113.
Detail Fort in winter / Fototechnische Dienst Luchtvaartafdeeling
NIMH.NL 2011-1047 Collectie Nederlands Instituut voor Militaire Historie
Op 9 september 1812 was Fort Duquesne onder bevel van generaal Claude Rostollant (Nevache, 23 mei 1762 - Passy, 11 juli 1846) geplaatst. Wegens de oprukkende Bondgenoten vanuit het noorden had hij op 21 november het staat van beleg afgekondigd op Goedereede en Over Flakkee en was het fort in behoorlijk staat van verdediging gebracht met de komst van 30 mariniers.
Als tegenactie had kustkanonnier Gerrit van Kuyk een plan gemaakt en luitenant Millioen, sergeant De Wilton, de korporaals Arie of Ary van der Helm (dus niet Laurens) en D. Millioen en de kanonnier Blik of Blick weten te overtuigen om hieraan mee te werken. De korporaal Van der Hem had in een geheim overleg een plan uiteengezet om de Fort over te nemen. Ook de burgemeesters, waaronder toen nog de maire Johannis van Putten werden geïnformeerd.
De (veelal Oranjegezinde) tewerkgestelden werden 's ochtends 4 december 1813 om 7 uur door de Fransen geïnstrueerd. Hieronder waren ook Klaas J. de Vos en korporaal Van der Hem. Na het middagappel in het fort wierpen de tewerkgestelden onder het uitroepen van "Oranje boven" zich op de mariniers. Deze werden ontwapend en Van der Hem nam generaal Rostollant, die hier ook toevallig aanwezig was, gevangen.
Ze lieten door twee losse flodders in de kanonnen af te schieten aan de dorpsgenoten weten dat het fort was overgenomen.
Naar verluidt zou Klaas J. de Vos, die de Nederlandse vlag onder zijn jas meedroeg, deze op de geschuttoren van het Fort hebben geplant.
Verder zou de burger Johannes Verhage van de partij zijn.
In het dorp greep de Franse commandant kolonel Taubin echter in. Diverse Oranjegezinde soldaten sloot zich aan bij de burgers, zodat Taubin door twee bodes uit te zenden hoopte op versterking uit Willemstad en Hellevoetsluis.
Korenmolenaar Jacob Overwater werd door burgemeester Van Putten als renbode te paard naar Oude Tonge gestuurd de bevolking te waarschuwen en opdracht te geven om de Franse bode - die waarschijnlijk via Middelharnis zou reizen - tegen te houden. Dat lukte.
De burgers en soldaten trokken als groep van 60 man onder leiding van sergeant Lindau op naar het fort om dit te versterken.
De bode naar Willemstad bereikte wel zijn doel. Een schip met ongeveer 100 soldaten wisten ondanks de beschietingen de oever te bereiken. In het volgende vuurgevecht verloren 18 van hun het leven.
De Franse commandant kolonel Taubin gaf echter niet op. Hij beveiligde het met 3 stuks geschut, waarbij hij tevens de Voorstraat kon controleren.
De toegestroomde burgers uit omringde dorpen bleken echter niet in staat om de drie redoutes te overmeesteren, zodat de strijd werd verplaatst naar de volgende dag.
400 burgers, onder leiding van de molenaar J. Overwater en J. van Rossum uit Dirksland wisten de volgende dag een van redoutes (No.3) in handen te krijgen, waarbij zeven burgers gewond raakten.
Na het vernagelen van twee stukken door sergeant-majoor v.d. Hoeven - nodig na afvuren van een zeker aantal schoten, wegens metaalmoeheid - nam de vuurkracht van de Fransen af, zodanig dat men capituleerden.
Ze werden ontwapend naar Oude Tonge gebracht en daar ingescheept om naar Frankrijk te gaan.
Ons leefgebied werd - wegens het ontbreken van een georganiseerd leger, na Napoleons mislukte veldtocht tegen Rusland - veelal bevrijd door de bewoners, de burgers van dat leefgebied van de Franse overheersing.
Rostollant zou afgevoerd worden naar Den Haag. Een van de vele andere rondgaande verhalen beweerd echter dat hij werd afgevoerd naar Woerden. Een ander verhaal laat hem eerst naar Den Haag gaan en vervolgens naar Woerden, waar hij terechtstond wegens afpersing. Echter, hij werd hiervan vrijgesproken.
Het Fort draagt voortaan de naam Prins Frederik, de zoon van de toekomstige koning Willem I.
De 'overrompelaars', 22 militairen en 12 burgers, kregen bij besluit van de Souvereinen Vorst van 9 februari 1814 een zilveren medaille met inscriptie Voor Moed en Vaderlandsliefde en Du Quesne 4 December 1813 aan een geel-wit-blauw-wit-geel lint. Ook zijn hiervan kleine, gegraveerde draagpenninkjes. Deze zijn 14 mm i.p.v. 40 mm. Dr. J. Verseput vond (aangevuld of uitgebreid door anderen) de namen van 19 personen terug: Pieter Bettens (kustkanonnier), A. Bogaerd, F. Booss of F. Boois (burger), Pieter Braal, Crosek (gardien de batterie), J.M. Heeneman [?], Ary v.d. Helm (korporaal kustkanonnier), Kommer Hoogmoed, P. Hünderfanger (korporaal kustkanonnier), K. v. Kadsand, Gerrit van Kuyk / Kuyck (bedenker, timmerman, korporaal kustkanonnier), J. Lidau, D. Millioen (korporaal kustkanonnier), Johannes Mulder (kustkanonnier), Jacob Overwater (burger), Johannes van Putten (burger, maire, burgemeester), Jacob van Rossum (burger), Falentijn Smit (kustkanonnier), Ary Verhoeven (kustkanonnier), Jacob Versluis (kustkanonnier), K.J. de Vos (meester timmerman)
114.
Hermanus Vinkeles (Amsterdam, 2-11-1790 - Amsterdam, 11-5-1850) beschreef in een van zijn eerste versjes, een 24 couplet tellend gedicht De verovering van het fort Duquin op Over-Flakkee de verovering, waarbij hij Klaas de Vos als enige bij naam noemt, met zijn actie: Nu klimt de kloeke Klaas de Vos
Langs muur en toren op;
En houdt de staatse vlag gereed,
Verborgen onder 't opperkleed,
En plant haar op den top.115
Wie waren deze burgers, die zich op zo'n bijzondere wijze verzetten en de vijand het eiland afzetten?
Jacob van Rossum (1767-1833) is een zoon van Dirk van Rossum en Lourensje of Laurensje Gardenier. Hij werd in Dirksland geboren op 27 juli 1767. Twee weken later, op 9 augustus 1767, werd hij gedoopt. Hij huwde op 14 september 1788 met Tijsie of Tijsje Kooman (Dirksland, 7-9-1766 - Dirksland, 17-11-1824). Ze kregen vijf dochters: Lourensje / Louiwisa / Laurensje (1789), Marija (1792), Dirkje (1795), Leentje (1798) en Elisabeth (1802). Hij overleed als 66-jarige op 22 november 1833 in Dirksland.
Laurensje huwde als 17-jarige te Dirksland op 16 oktober 1806 met de maire Johannes van Putten. Johannis Arens van Putten werd op 21 november 1784 te Ooltgensplaat geboren als zoon van Arend Janse (Adriaan) van Putten en Neeltje Johannes van Putten. Laurensje overleed in 1810 op 21-jarige leeftijd in het kraambed. Van Putten zou op 20 april 1814 - dus na hun bevrijdingsaktie en medaille ontvangst - te Dirksland hertrouwen met Laurensjes zusje de 17-jarige Leentje. Johannes Arendszn van Putten, Johannis Az. van Putten of Js. van Putten Az. overleed voor Leentje, wanneer is niet bekend. Leentje wordt 57 jaar en overlijdt als weduwe op 21 februari 1855
116.
Een ander zusje van Laurensje, Dirkje (1795) trouwde met molenaar Jacob Overwater. Ze kregen te Middelharnis op 1 april 1823 hun dochter Tijsje Overwater. Jacob komt op 73-jarige leeftijd op 3 oktober 1862 te overlijden te Middelharnis. Dochter Tijsje trouwde op 9 december 1843 met de reeder te Middelharnis Pieter Leendert Slis (22-10-1816 - 9-7-1904). Tijsje overlijdt te Middelharnis op 10 mei 1879
117.
Klaas J. de Vos kreeg naast de medaille en het genoemd worden in het gedicht van Vinkeles ook nog een gedenkschrift op de kogel dat was ingemetseld in de na WOII is afgebroken Hotel "Hobbel". Hierop stond "Ter gedachtenis aan Klaas de Vos en anderen, 5 december 1813". De kogel was tijdens het afvuren toendertijd in de oostelijke muur terechtgekomen, onder de letter T van Hotel Hobbel.
Tijdens de officiële opening van het vakantie- en conferentiecentrum op het terrein van het Fort, zaterdag 17 mei 1969, werd zijn overwinningskreet Het Fort is over! door mr H.K.J. Beernink, minister van Binnenlandse Zaken herhaald, waarbij hij als aanvoerder van de "Gideonsbende" met ere werd genoemd. Verder deed de minister de suggestie om een straat naar hem te vernoemen.
Uit sibbekundige naspeuringen, waarbij zowel de mannelijke lijn als de vrouwelijk lijn wordt uitgezocht, blijkt dat Klaas de Vos op 4 december 1789 geboren is. Of dit klopt is de vraag, we hebben het niet kunnen verifiëren. Hieruit blijkt dat hij dat hij op zijn verjaardag deelnam aan de verovering van het Fort en dat het net 24 jaar was geworden. Van de Nationale Militie te Ooltgensplaat had hij nummer 546 van de lichting 1 14 gekregen. Dit nummer werd uitgeloot. Bij deze notitie stond ook nog zijn lengte van 1.58 m vermeld
118.
Johannes Verhage - die samen met Klaas de Vos bij de bevrijding van het Fort was - was eind 1863 nog in leven. Hij heeft geen beloning voor zijn moedige daad ontvangen, leefde op hoge leeftijd in armoede
119.
Later is er sprake van een Stelling van Ooltgensplaat bestaande uit het Fort Prins Frederik en een drietal lunetten (later redouten en borstwering), dat onderdeel uitmaakte van de Stelling van het Hollandsch Diep en het Volkerak oftewel Stelling van Willemstad. En als zodanig behoorde het tot de Vesting Holland en de Nieuwe Hollandsche Waterlinie
120.
We laten het fort achter ons en rijden via de Havendijk naar de Slikdijk om nog even de Steigerdijk op te rijden.
Van spoor, tram en veer vinden we niets meer terug.
Ter hoogte van de sluis, op een kruispunt van vele wegen, treffen we nog een zeer bijzonder informatiebord aan - dat zeer tot de verbeelding spreekt. Op een transparant paneel krijgen we de bewoning van en het leven in dit gebied van de dertiende eeuw voorgeschoteld. En dat is niet zonder reden.
De paleogeografische situatie uit deze periode hebben we al eerder getoond, zodat we een beeld hebben bij de dertiende eeuw. Leden van de historische vereniging De Motte ontdekken hier in 1979 een nederzetting uit die periode. Het onderzoek tot 1987 schetst het beeld dat we hier zien uitgebeeld.
Boeren in Berwoutsmoer : 1200 - 1400 : Opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp (redactie); Kees van Rixoort (eindredactie); Joyce van Dijk (bijdrage). - Middelharnis : De Motte, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9 (€ 29,50)
Verder onderzoek werd onmogelijk gemaakt, omdat de komst van de Philipsdam ervoor zorgde dat de site permanent onder water kwam te staan. Voor de komst van de dam was men in staat om bij eb het terrein te onderzoeken.
De resultaten van dit onderzoek heeft men ondergebracht in het boekwerk Boeren in Berwoutsmoer. Het boek is als een drieluik geschreven. Het bevat een mix van verhalen van het onderzoek, de onderzoek vondsten en welk (gezamenlijk) verhaal dit vertelt, wordt geïllustreerd aan de hand van de mensen die toen leefden en werkten.
Een deel van de vondsten zullen we op Dag 3 tegenkomen in het Streekmuseum Goeree-Overflakkee te Sommelsdijk.
Het verhaal speelt zich af voordat Ooltgensplaat bestond. En dus ook het omdijkte Overflakkee bestond toen nog niet, laat staan Goeree-Overflakkee. Het gebied werd toen, zoals we al verteld en verklaard hebben, Berwoutsmoer genoemd. In het boek komt het bestaan en bewoning van twee eeuwen Berwoutsmoer tot leven
121.
In twee latere documenten worden de resten van het verdronken dorp ook door een typefout aangeduid als Ooltemsplaat. Men doelt op het gehele terrein onder het Fort (AMK-terrein 10.539) en de onderzochte vondst van De Motte (Archis-waarneming 7.938)
122.
De ontdekkers van deze bewoning waren het echtpaar Nel en Arie Donker uit de Langstraat, Achthuizen. Zij waren eigenlijk op zoek naar sporen van de verdronken dorpen en hoopten door met hun boot langs de kustlijnen te varen, ze ook op Overflakkee te kunnen ontdekken. In augustus 1979 gebeurde het, toen ze het eigenlijk net hadden opgegeven. Ze zagen iets dat mogelijk in die richting zou kunnen wijzen
123.
Met talloze andere vrijwilligers zijn ze vijftig dagen in zeven jaar - in stilzwijgen over hun ontdekking - aan de slag gegaan. In steeds wisselende uren in alle seizoenen onder alle weersomstandigheden hadden ze telkens zo'n drie uur de tijd om de zeebodem te onderzoeken en te graven. Daarna moesten ze zich weer terugtrekken voor de vloed. Desondanks vonden ze het bijna een voorrecht om na verloop van ontdekkingen, telkens van het ene huis over de kreek naar het andere ontdekte huis te mogen lopen en steeds nieuwe ontdekkingen te mogen doen. De volledige wetenschappelijke staf van de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek te Amersfoort kwam dan ook graag langs om ook eens door een 13e-eeuws nederzetting te wandelen
124.
Aangezien er complete huizen en houten kuipen - die voor de zoutwinning werden gebruikt - zijn gevonden, bestaat de gedachte dat deze nederzetting zo tussen 1100 en de Sint-Elisabethsvloeden bewoond waren geweest
125.
Welke van de drie Elisabethsvloeden, die op de naamdag van de heilige Elisabeth van Thüringen (van Hongarije), 18 op 19 november hadden plaatsgevonden en voor een einde van de bewoning zorgde is niet bekend. Die van 1404 trof vooral (Zeeuws-)Vlaanderen, maar ook de Hollandse kuststrook en in Engeland Kent. De vloed van 1421 teisterde de hele kustlijn, van Vlaanderen tot aan Groningen. De laatste, van 1424, werd fataal geacht voor de Groote Waard
126.
Zodoende kunnen alle drie ervoor in aanmerking komen of invloed hebben gehad, waarbij de moernering zelf ook als een grote boosdoener en medeveroorzaker kan worden gezien.
Tegenwoordig wordt het gebiedje beschermd door een keiendam om verdere afslag tegen te gaan
127.
Wij slaan nog even de weg in dat ons naar het recreatiestrand zal brengen. Met mooi weer zal het goed toeven zijn. Dat is nu niet het geval en zodoende treffen dan ook niemand aan.
Wanneer we over het terrein van de verdronken woonplek de verte in kijken en voorbij het Volkerak komen met onze blik, dan ontdekken we zo'n 5 kilometer verderop de toren van de (inmiddels voormalige) Petrus en Pauluskerk te Dinteloord in Noord-Brabant. Architect C.M. van den Berg bouwde het in 1951. In 2014 viel het religieuze doek voor het gebouw. Architect Paul Dinant ontwikkelde voor de kerk appartementen, zodat het gebouw in zijn nieuwe functie nog steeds beeldbepalend kan zijn. Dinant kreeg het handen toen hij het eind 2018 van verkoper Hans van Trier kocht
128.
In 2021 zijn er 27 appartementen in de beide zijbeuken gerealiseerd. De middenbeuk is gereserveerd als gemeenschapsruimte, waar de kerk nog te zien is
129.
Zaterdag 4 september 2021 werd het op feestelijke wijze geopend met een kunstexpositie
130.
Aangezien we het niet meer drooghouden vandaag, besluiten we er punt achter te zetten. We rijden terug over de Steigerdijk en Dorpsdijk. Net voorbij de afslag naar de Nieuwstraat treffen we de contour aan van de verdedigingswal - zodat we met recht kunnen spreken van een vestingdorp - gevolgd door een verdedigingsgracht en volkstuintjes dat doorklieft wordt door een strook gras.
detail uit: Kadastrale kaart 1811-1832: verzamelplan Ooltgensplaat, Zuid Holland
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed MIN08144VK1 (CC BY-SA 3.0)
Dit strook gras zou zomaar de plek kunnen zijn waar mogelijk de voormalige Eerste Hamerd zou kunnen hebben gelegen. Na de deels omgebouwde batterij in het nieuwe kerkhof, bereiken we al snel de Tweede Hamerd.
In deze laatste kreeknaam kunnen we mogelijk op de kaart de door de heer van Putten genoemde Verbettenamer herkennen, toen hij het deel van Galatee dat er door begrensd werd, "ter moerneringge" uitgaf
130.
Vergeleken met de Breede Gooi, ten zuidwesten van Dirksland, is de Tweede Hamert een smalle en verlandde kreek. Desalniettemin meandert het toch maar mooi ruim 2 kilometer door het strak verkaveld landschap
131.
In het voorjaar van 1969 is er onder de wegen Langeweg en 2e Zuid Boutweg een nieuwe en ruimere duiker gelegd. Deze is zodanig breed - 1.85m breed en 2.20m diep over een lengte van zo'n 10 meter - dat de maaiboot er doorheen kan en niet telkens met een kraanwagen uit en in het water getild hoeft te worden. Nu kan het alle wateren in het hele Oudeland bevaren en de waterplanten maaien en gemaaide planten verwijderen.
De duikers zijn gemaakt van Waco-betonelementen uit Krimpen aan de IJssel. Ze zijn geplaatst door de firma D. Ras te Nieuwe-Tonge
132.
Aan het einde van de Noorzijdsedreef mogen we de 315°-bocht nemen naar de 1e Noordboutweg. In de bocht blijven we even stilstaan om te zien of we iets van Het Groote Gat kunnen ontdekken.
Dit water, Het Groote Gat van Ooltgensplaat, ligt zowel in de Binnenbedijkte-Noord-polder als in de Oudelandsche-polder-van-Ooltgensplaat, oftewel Binnenbedijkte Noord Polder en Oudelandsche Polder.
De Binnenbedijkte Noord Polder werd in 1523 bedijkt, maar stroomde in 1613 onder water. Het jaar erop werd 330 gemeten van de 600 herdijkt. Ook in de jaren 1682 en 1715 is het opnieuw ingevloeid.
Het Oudelandsche Polder of Oudeland werd, zoals eerder aangeven, op 13 maart 1483 ter bedijking uitgeven en bestond uit de platen Ooltkensplate en Vloyhil, ook voorkomend als Vloeihil133.
Het Groote Gat is een wiel, ontstaan door een dijkdoorbraak op 26 januari 1682 in de oude zeedijk. Deze dijk is niet hersteld, wat echter veelal wel gebeurt, door het ontstaande gat 'buitenom' te herbedijken, zodat er een zoetwaterreservoir ontstaat. We zien dit namelijk wel aan de andere kant, waar ook een wiel zit in de Oudelandsche Dijk. Het zoetwaterreservoir is door de Galathesche Polder 'ingepikt'.
Een oude kaart uit 1728 spreekt dit echter tegen. De kaart geeft 1715 aan als jaar van de Groote Doorbraak. Bij eerdere dijkdoorbraken is de oude zeedijk - de Gewesen Zeedijk - niet als zodanig hersteld. De Groote Doorbraak van 1715 doorbrak de Oudelantsen Dijk. Deze werd - zoals gezegd - niet hersteld, maar in 1718 gedeeltelijk vervangen door een voorliggende dijk, de Nieuwen Zeedijk. Met de toevoeging van de Binnengedykten Noord Polder werd het Oudeland van Ooltgensplaat weer iets groter.
Op deze kaart staan trouwens ook de oude benamingen van de Groeneweg (4de Noord Bout Weg), Bosweg (Derden Noord Bout Weg), Veenweg (2de Noord Bout Weg en 1e Noordboutweg (1ste Noord Bout Weg). Duidelijke verwijzingen naar wat men verwacht van deze gronden, waarbij de wegen dienen om het te kunnen afvoeren, namelijk de oogst.
Het Grote Gat is nu een natuurlijke omgeving geworden. Drie eeuwen na het ontstaan, groeit er onder meer de smalle lisdodde, waterpunge, slanke witte waterkers, weidetorkruid, valse voszegge, zeebies, waterzuring en stekelvaren. Op het aanwezige drassige grasland, dat nog enige mate van kenmerken van brakke grond heeft, groeit onder andere ruwe bies, aardbeiklaver, ronde rus, heel blaadjes, zeegroene zegge, zeegroene rus, gevleugeld hertshooi. De grote karekiet, baardmees, snor en slobeend broeden hier graag.
Toen het gebied in bezit was van notaris Chr. Akkermans (1880-1938) - hij vestigde zich in 1916-17 in Ooltgensplaat als notaris en betrok het pand aan de Voorstraat 31-33 - lag er in het midden een eilandje waarop een huisje of blokhut was gebouwd. Het was visrijk water. Zo werd er bijvoorbeeld zaterdag 15 oktober 1921 200 kg vis gevangen, waaronder een snoek van 22 kg. Deze zal rond 1.30m geweest moeten zijn, is de inschatting. Al kunnen ze wel 1.50m worden. Ook zal het een behoorlijke leeftijd hebben gehad. Bij uitzondering kunnen ze wel 25 tot 30 jaar worden. Met zo'n gewicht zal de leeftijd richting deze uitzondering gaan.
Twee zakken met vis werden die zaterdag aan de arme mensen uitgedeeld.
In 1934 herinnert notaris Akkermans hengelaars er nog maar eens aan dat ze een vergunning van hem moeten hebben om er te mogen vissen.
Twee jaar later is rijksveldwachter Looij genoodzaakt om tegen enkele personen een proces verbaal op te maken, omdat ze er toch zonder vergunning visten.
Staatsbosbeheer wil dit niet vruchtdragend gebied - dat heel soms ook Adolfsgat wordt genoemd - in 1971 kopen voor ƒ 33.000 en toevoegen aan het "beschermd natuurgebied" voor het streekplan Zuid-Holland-Zuid.
Je kunt er daarom nu, zonder hond, omheen lopen. De wandelroute Blauwborst Groote Gat heeft een lengte van 3 kilometer
134.
De 1e Noordboutweg brengt ons vervolgens snel naar de parallelbaan van de Langeweg.
Nu we op de parallelbaan rijden kunnen we ook even stoppen bij de boerderij dat hier staat. De herdenkingssteen wijst ons erop dat het pand inmiddels de ouderdom van een eeuw is gepasseerd. De eerste steen werd gelegd door H. van Rossum Pz op 19 juni 1912. De panden in en om de 315°-bocht worden ook gebruikt door dragers van deze familienaam.
Deze boerderij staat voor de bedrijfspanden aan de Waardersweg 1 die gebruikt worden door Aardappelhandel Meijer BV. De boerderij heeft het adres van Langeweg 65.
H. van Rossum Pz zal in 1912 nog jong geweest zijn. In 1927 komen we Huibert van Rossum Pz tegen in de uitslag van de loting voor de dienstplicht. Hij is waarschijnlijk geboren in maart 1908. Zijn ouders zijn Pieter van Rossum en Hester Tanis. We kunnen uitrekenen dat hij bij de eerstesteenlegging 4 jaar oud geweest is en bij de loting 19 jaar.
Op de nieuwe ijsbaan ten westen van het fort Prins Frederik, dat begin 1928 officieel in gebruik wordt genomen, wordt ter gelegenheid daarvan twee wedstrijden gehouden, waaronder het schoonrijden. H. van Rossum Pz. werd met mej. Ros zesde. Een jaar later werd hij derde bij een wedstrijd schieten. Het jaar erop beland hij in de middelmoot, maar komt in april 1930 weer sterk terug bij de schietwedstrijd van B.V.L. In 1931 wordt hij bevorderd tot scherpschutter bij de Bijzondere Vrijwillige Landstorm dat in 1920 wordt gevormd uit het koningshuis-gezinde Vrijwillige Landstorm en de revolutionairen de Buitengewone Vrijwilligers. Het werd opgeheven na de Duitse inval in mei 1940.
Rond het begin van de zomer van 1939 trouwt Huibert met de 21-jarige Johanna Lena Struijk, waarmee hij een aantal kinderen krijgt, waarvan hij nog meer kleinkinderen krijgt.
Hij was kerkvoogd van 1 januari 1954 tot 31 december 1976.
Deze 4-jarige herdachte eerstesteenlegger komt op 80-jarige leeftijd te overlijden op 30 augustus 1988
135.
Op het einde van de tocht van vandaag zien we op de rand van de plaat, op de Oudelandsedijk, nog een pand staan dat het van de daken schreeuwt dat het ook oud is. Het pand op nummer 33 vertelt ons dat het in 1820 gebouwd zou zijn.
Het BAG houdt het echter op 1920. Op de Kadastrale kaart 1811-1832 treffen we op deze plek wel al bebouwing aan op 156. De kavels 155 t/m 157 zijn op dat moment in handen van arbeider Laurens Schaap.
Eind 2005 staat het te koop voor een vraagprijs van € 415.000 k.k.
In 2009 staat er "Hoeseboes" op de voorgevel "Henk's dream" op de schuurdeur
136.
De buurman, Stichting FOGO, woont echter op nummer 4 aan dezelfde straat, maar als een enclave omringd door Ooltgensplaat en Achthuizen, wel in Den Bommel. FOGO, Federatie Ondernemersverenigingen Goeree-Overflakkee, is de koepelorganisatie dat vanaf 2013 de belangen behartigd van alle ondernemers op het eiland, sinds de gemeentelijke herindeling in 2012.
Hoog op de agenda staat de bereikbaarheid van het eiland nu de Haringvlietbrug en Heinenoordtunnel door Rijkswaterstaat gerenoveerd wordt, zodat de veerboten weer ingezet moeten worden
137.
En daarmee is deze dag en het verhaal weer (afge)rond.
noten:
1.
Omringd door water : De geschiedenis van de 25 Nederlandse eilanden / Jan Bank, Doeko Bosscher. - Amsterdam : Prometheus, 2021. - ISBN 978-90-446-3797-7. - p. 620;
5.
Omringd door water : De geschiedenis van de 25 Nederlandse eilanden / Jan Bank, Doeko Bosscher. - Amsterdam : Prometheus, 2021. - ISBN 978-90-446-3797-7. - p. 620;
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-Nieuws, 9 december 1953 N.V. Brugverbinding Goeree-Overflakkee Hoekse Waard opgericht;
6.
Rijkswaterstaat Haringvlietbrug (A29);
De geschiedenis van de Haringvlietbrug / J. Knape (lezing), p. 94-95 (in: Zuid-Holland, Elfde jaargang, Nr 4, oktober 1965, p. 89-96;
12. Ontwerp dam in het Hellegat / Ir. J. van Veen. - Rapport : Alg. 2, R 237. - 1929; Boringen, peilingen en metingen in het Hellegat / Ir. J. van Veen. - Rapport : Alg. 3, R 238. - 1930; Bruggen bij Tiengemeten / Ir. J. van Veen. - Rapport: Alg. 238, R 362. - 1950; Verbeelding van de Waal : Het verhaal van de Waal in 300 en enige schilderijen, archeologische vondsten, historische foto’s en oude kaarten / Jan Neefjes, Hans Bleumink (redactie). - Nijmegen : De Bastei, 2017. - p. 44-45; Waterwerken in het Volkerak / Jan van Horne. - Willemstad : Van Horne, 2004. - p. 5-6;
De Ommelanden : band 2 / Heleen van Baalen, Weiko Piebes. - Veendam : Staalboek, 2022. - ISBN 978-90-72938-60-2. - p. 556-558;
23a.
Boeren in Berwoutsmoer, 1200-1400 : opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp, Kees van Rixoort (Redactie), Kees van Rixoort (Eindredactie). - Middelharnis : "De Motte", Historische Vereniging voor Goeree-Overflakkee, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9. - p. 21, 23;
Van Waterland tot Stedenland : De Hollandse economie c. 975-1570 / P.C.M. Hoppenbrouwers, p. 102, 112 (in: Geschiedenis van Holland : Deel 1 tot 1572 / Thimo de Nijs, Eelco Beukers (redactie). - Hilversum : Verloren, 2002. - ISBN 90-6550-682-9. - p. 103-148;
23b.
Delpher:
Geschiedkundige atlas van Nederland. - De Bourgondische Tijd, 1923. - Nijhoff, 1915-1923. - 84;
23c.
Geographische geschiedenis van Holland bezuiden de Lek en Nieuwe Maas in de middeleeuwen / Johan Christoffel Ramaer. - Amsterdam : Müller, 1899. - p. 158 (Baroutsmoer, Berwoudsmoer);
24.
Verkorte beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee voor schoolgebruik / B. Boers. - Sommelsdijk : J. Jongejan, 1845 p. 71;
Aardrijkskundig woordenboek der Nederlanden / A.J. van der Aa. - 13 delen. - Gorinchem : Jacobus Noorduyn, 1839-1851. - Achtste deel: N. O. - 1847. - p. 468;
Bijdrage tot de levensgeschiedenis van Mr. Johannes Basius / Dr. M. van Staveren, p. 254 (in: De Vrije Fries, nummer 18, 1895. - p. 190-279);
Historische atlas van de Biesbosch : zes eeuwen Biesbosch in 78 kaarten / Wim van Wijk. - Zwolle : WBOOKS, 2012. - ISBN 978-90-400-0764-4. - p. 180-181;
Flakkee Nieuws Oeltgen in ere hersteld; Karin Starmans;
Delpher:
Winschoter Courant, 05-08-1954 Burgelijke stand Wildervank Karsiena Maria Catharina;
Mens & Dier in Steen & Brons / René & Peter van der Krogt Oeltgen de Piper;
facebook Galerie Karin Starmans - Karin Starmans;
facebook Dorpsraad Ooltgensplaat, 26 november 2015;
25.
Boeren in Berwoutsmoer, 1200-1400 : opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp, Kees van Rixoort (Redactie), Kees van Rixoort (Eindredactie). - Middelharnis : "De Motte", Historische Vereniging voor Goeree-Overflakkee, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9. - p. 15, 23;
26.
Boeren in Berwoutsmoer, 1200-1400 : opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp, Kees van Rixoort (Redactie), Kees van Rixoort (Eindredactie). - Middelharnis : "De Motte", Historische Vereniging voor Goeree-Overflakkee, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9. - p. 13-14;
27.
Boeren in Berwoutsmoer, 1200-1400 : opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp, Kees van Rixoort (Redactie), Kees van Rixoort (Eindredactie). - Middelharnis : "De Motte", Historische Vereniging voor Goeree-Overflakkee, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9. - p. 14;
28.
Streekarchief Goeree-Overflakkee - Archief Een geschiedenis van eiland in de Delta : een kort overzicht van de historie van Goeree-Overflakkee / Jan Both, p. 4;
Omringd door water : De geschiedenis van de 25 Nederlandse eilanden / Jan Bank, Doeko Bosscher. - Amsterdam : Prometheus, 2021. - ISBN 978-90-446-3797-7. - p. 575;
32.
Erfgoedlijn Goeree-Overflakkee Sleuteldorpen : Planologie van de nieuwe dorpen;
33.
Erfgoedlijn Goeree-Overflakkee "Gezigt op Ooltgensplaat van de Havendijk." / Klaas Jansz. de Vos (geh. 1755, overl. 1804). - aquarel ca. 1760;
Verkorte beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee voor schoolgebruik / B. Boers. - Sommelsdijk : J. Jongejan, 1845 p. 72;
Genealogie Van Dam / Willem van Dam Geschiedenis Ooltgensplaat-2 Kerken (overgenomen uit: Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee zijne wording en zijn voorbestaan tot op heden / J. v.d. Waal, F.O. Vervoorn. - Sommelsdijk : Boekhoven, 1895);
Krantenbank:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 5 september 1989 Veel te zien op monumentendag te Ooltgensplaat;
34.
Delpher:
Dagblad van 's Gravenhage, 10-07-1846 Kerkelijke zaken.;
Krantenbank:
Zierikzeesche Courant, 26 februari 1847 [p2k2a1];
38.
Zuid-Holland / Sabine Broekhoven, Saskia van Ginkel-Meester, Chris Kolman, Ronald Rommes, Elisabeth Stades-Vischer, Ronald Stenvert. - Monumenten in Nederland, 10. - Zeist/Zwolle : Rijksdienst voor de Monumentenzorg / Waanders, 2004. - ISBN 90-400-9034-3 p. 386;
39.
Bijbel met uitleg: Statenvertaling 1 Korinthe 15;
40.
Genealogie Van Dam / Willem van Dam Geschiedenis Ooltgensplaat-2 Kerken (overgenomen uit: Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee zijne wording en zijn voorbestaan tot op heden / J. v.d. Waal, F.O. Vervoorn. - Sommelsdijk : Boekhoven, 1895);
We bezochten deze gieterij (museum) 1 augustus 2018: De Ommelanden : band 3 / Heleen van Baalen, Weiko Piebes. - Veendam : Staalboek, 2022. - ISBN 978-90-72938-61-9. - p. 887-895;
42.
Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG) Pand ID 0580100000239926;
Met dank aan Bas de Vos voor zijn antwoord op de facebook groeppagina Nostalgische foto's van Ooltgensplaat 20 maart 2023 21:14;
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed: Kadastrale kaart 1811-1832: minuutplan Ooltgensplaat, Zuid Holland, sectie A, blad 03 / I. de Geus MIN08144A03;
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed: Kadastrale kaart 1811-1832: oorspronkelijke aanwijzende tafel Ooltgensplaat, Zuid Holland, sectie A, blad 024-blad 025;
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 29 april 1966, pagina 11 Openbare verkoping;
genealogie online: Genealogie Van Eck op Goeree Overflakkee / Lucas van Heeren Bastiaan van Es;
genealogie online: Genealogie Van Eck op Goeree Overflakkee / Lucas van Heeren Jannetje Lagenhoek;
facebook Nostalgische foto's van Ooltgensplaat vraag over muur, 20 maart 2023 - met dank voor het antwoord: Bas de Vos, 4 april 2023 en Sjaan Braber van Veen, 4-5 april 2023;
43.
Delpher:
De Nederlander, 12-09-1925 Financieel Nieuws;
De banier : staatkundig gereformeerd dagblad, 10-02-1936 Ooltgensplaat;
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 17 november 1906 Verkoopen:;
Onze Eilanden, 21 oktober 1922 Ooltgensplaat;
Onze Eilanden, 30 maart 1929 | pagina 6 Vergadering van den Gemeenteraad te Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 26 februari 1936 | pagina 3 Gemeenteraad Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 11 oktober 1941 | pagina 6 Verloren;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 23 mei 1942 | pagina 4 Familieberichten Ondertrouw;
Opbouw, 11 januari 1946 | pagina 1 Slagerij de Vos;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 17 september 1947 | pagina 4 Familieberichten (Hanny);
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 25 oktober 1947 | pagina 3 Het Koninklijk bezoek aan onze gemeente en Achthuizen.;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 14 september 1949 | pagina 4 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 15 juli 1950 | pagina 9 Slagerij de Vos;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 juli 1950 | pagina 7 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 30 december 1950 | pagina 11 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 januari 1951 | pagina 3 Ooltgensplaat Gekocht;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 19 september 1951 | pagina 4 Familieberichten Jobje;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 april 1954 | pagina 1 Dhr. S. v. d. Mast 40 jaar in dienst bij bakker J.C. de Ruiter te Ooltgensplaat [met foto];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 10 juli 1954 | pagina 2 Bloedtransfusiedienst;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 1 oktober 1955 | pagina 2 Afgesloten;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 maart 1956 | pagina 2 Verkocht;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 4 april 1958 | pagina 3 Familieberichten Lambrecht Mooijaart;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 10 april 1959 | pagina 7 Lectuur;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 21 oktober 1960 | pagina 6 Verkoopdag voor "Elthato";
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 18 juli 1961 | pagina 2 Geen lengtedriehoeken;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 november 1961 | pagina 3 Familie-berichten Dicky Kooijman;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 13 maart 1962 | pagina 4 Nieuwe bestrating Brandewijnstraat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 mei 1962 | pagina 1 Zaken verkocht;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 mei 1962 | pagina 1 Ooltgensplaat Cursus;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 21 september 1962 | pagina 6 Flakkeese padvinders reden hun rally;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 13 november 1962 | pagina 4 Reclame Kwaliteit;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 27 november 1962 | pagina 4 Familie-berichten Birkhoff;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 4 december 1962 | pagina 3 smederij, loodgietersbedrijf, annex sanitair Birkhoff;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 5 april 1963 | pagina 9 Inlegger was de heer S. v.d. Mast [met foto];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 7 mei 1963 | pagina 1 Ooltgensplaat Rijwielhandel heropend;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 14 januari 1964 | pagina 1 Ooltgensplaat Oudste;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 15 januari 1964 | pagina 2 Ooltgensplaat Oudste;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 6 juli 1965 | pagina 4 Te koop: Woonhuis;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 25 januari 1966 | pagina 1 De heer L. Dorsman Jzn. overleden;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 11 maart 1966 | pagina 3 Leendert Dorsman;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 mei 1966 | pagina 2 Openbare verkoop woonhuizen (bij inzet) te Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 september 1966 | pagina 3 Ooltgensplaat Woning verkocht;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 14 juli 1967 | pagina 4 Familie-berichten Braber;
Zierikzeesche Nieuwsbode, 18 augustus 1967 | pagina 7 Onze puzzelrubriek;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 30 mei 1969 | pagina 2 Geslaagd Braber;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 5 juni 1970 | pagina 1 Ooltgensplaat 50 jaar getrouwd;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 12 juni 1970 | pagina 3 Dankbetuiging;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 11 september 1970 | pagina 3 Familie-berichten Simon van der Mast;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 17 december 1974 | pagina 4 Familie-berichten Lena Kievit-Troost;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 januari 1976 | pagina 1 K. Kamp opende nieuwe winkel;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 april 1976 | pagina 4 Familie-berichten Johanna Verweij;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 juli 1981 | pagina 1 Straatcommissies druk in de weer;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 14 augustus 1981 | pagina 1 Winkel-werkplaats voor stencilwerk en kleinoffset geopend;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 25 augustus 1981 | pagina 2 't Wordt groot feest in jarig St. Adolfsland;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 11 september 1981 | pagina 4 Familie-berichten Adriaantje Ras;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 9 april 1982 | pagina 4 het boek "beschrijving van Goedereede en Overflakkee" van J. v.d. Waal en F.O. Vervoorn;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 30 november 1982 | pagina 4 Familie-berichten Margaretha Cornelia Hoogerwerf;
Scheldebode, 5 januari 1984 | pagina 12 Ervila;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 30 maart 1984 | pagina 14 Geschiedenis Oolgensplaat vanaf 1616;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 26 oktober 1984 | pagina 2 Cursus hartreanimatie;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 november 1984 | pagina 7 Gemeente Oostflakkee Bekendmaking;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 11 april 1986 | pagina 11 Woonnieuws;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 8 juli 1986 | pagina 1 Oud-Platenaar Jo Kosten schrijft boek over zijn geboortedorp;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 31 oktober 1986 | pagina 10 Boekbespreking;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 16 januari 1987 | pagina 3 Familieberichten Cornelia Grinwis;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 13 maart 1987 | pagina 10 Compliment voor geschiedschrijving van de Plaat door Jo Kosten / Leen Dorsman;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 maart 1987 | pagina 14 Boekbespreking / J.W. Korteweg [met aanvullende opmerkingen en verbeteringen];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 23 oktober 1987 | pagina 12 Gemeente Oostflakkee;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 12 februari 1988 | pagina 2 Oud-jeugdleider/schrijver Jo Kosten overleden;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 juli 1988 | pagina 1 Oostflakkee in vogelvlucht;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 15 november 1988 | pagina 4 Familieberichten Kommer Braber;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 19 december 1989 | pagina 4 Gat in wegdek;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 maart 1991 | pagina 4 Familieberichten Arie Braber;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 11 mei 1993 | pagina 1 Koninklijk zilver voor organist F. Braber [met foto];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 21 mei 1993 | pagina 4 Familieberichten Van den Berg x Mosselman;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 10 februari 2009 | pagina 3 Familieberichten Tannetje Lientje van der Maden;
facebook Nostalgische foto's van Ooltgensplaat vraag over muur, 20 maart 2023 - met dank voor het antwoord: Corrie Huijer, 4 april 2023;
45.
Kerninventarisatie Gevelstenen - inventarisatie van gevelstenen Ooltgensplaat;
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 23 juni 1961 | pagina 6 Ingezonden stukken Over de gevelsteen: "De wolf en het schaap" / J.W. Korteweg;
46.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 maart 1987 | pagina 14 Boekbespreking / J.W. Korteweg [met aanvullende opmerkingen en verbeteringen];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 8 mei 1987 | pagina 14 Zwervend door de Plaatse polders van toen . . . ! / Jo Kosten;
52.
Heraldiek = Heraldry, customs, rules and styles / Carl-Alexander von Volborth; D.J. Arriëns (vertaler). - Amsterdam : De Bataafsche Leeuw, 1985. - ISBN 90-6707-035-1. - p. 8, 12, 16, 18, 28, 48;
53.
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 14 juli 1906 | pagina 8 Ooltgensplaat;
54.
Delpher:
Rotterdamsch nieuwsblad, 29-12-1902 Moord te Oolgensplaat;
Nieuwsblad van het Noorden, 30-12-1902 Een moord;
Arnhemsche courant, 31-12-1902 De moord te Ooltgensplaat;
De nieuwe courant, 03-03-1903 Rechtswezen;
Delftsche courant, 04-03-1903 Binnenlandsche Berichten;
Rotterdamsch nieuwsblad, 04-03-1903 Moord te Ooltgensplaat;
De Telegraaf, 10-03-1903 Moord te Ooltgensplaat.;
Nieuwsblad van het Noorden, 18-11-1939 Verbouwing Hanekamp en Flint.;
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 18 januari 1901 Oolgensplaat dorpslogement van P. van Loon;
Maas- en Scheldebode, 21 februari 1902 Officieel gedeelte verzoekschrift Wed. P. van Loon drankverkoop;
Maas- en Scheldebode, 7 februari 1902 Een broodbakkers leerling;
Maas- en Scheldebode, 1 januari 1903 Verschrikkelijke misdaad moord;
Maas- en Scheldebode, 6 maart 1903 Rechtzaken. Moord te Ooltgensplaat.;
Maas- en Scheldebode, 5 juni 1903 Ooltgensplaat Overleden;
Maas- en Scheldebode, 5 februari 1904 3 febr.;
Maas- en Scheldebode, 27 januari 1909 Leerling of Aankomende;
Zierikzeesche Nieuwsbode, 27 januari 1910 Halfwas of tweede Knecht;
Zierikzeesche Nieuwsbode, 21 februari 1936 | pagina 3 Advertenties Hage - Hoek;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 8 januari 1938 | pagina 4 Handelsregister Wijziging in zaken;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 augustus 1941 | pagina 3 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 13 februari 1952 | pagina 5 Ooltgensplaat Trouwe duiven;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 17 september 1963 | pagina 1 Hage's bakkerij, Oolgensplaat opent moderne winkel;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 17 maart 1972 | pagina 2 Ooltgensplaat Bakkerij Hage krijgt nieuwe eigenaar;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 18 januari 1974 | pagina 2 Ooltgensplaat heeft grandioze brood- en gebakboetiek [met foto];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 28 maart 1975 | pagina 12 advertentie Jan van Visseren;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 augustus 1975 | pagina 4 advertentie Jan van Visseren;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 juni 1978 | pagina 2 Het Rode Kruis heeft uw hulp "broodnodig" Kringcommissaris was de eerste koper bij bakkerij Visseren [met foto Gerda];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 19 april 1988 | pagina 2 Bakkerij Jan Visseren; zaak met boven-Plaatse allure!;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 15 juni 1990 | pagina 3 advertentie Jan van Visseren;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 juli 1990 | pagina 3 advertentie Jan van Visseren;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 6 oktober 1992 | pagina 2 Echte Bakker Wout Bunt heeft bakkerij overgedaan;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 januari 1993 | pagina 3 Familieberichten Johannes Petrus Gerardus Visseren;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 22 januari 1993 | pagina 1 In memoriam 'Echte Bakker' Jan Visseren;
Zierikzeesche Nieuwsbode, 30 november 1994 | pagina 15 Winnaars Sinterklaaspuzzel;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 7 april 1998 | pagina 7 Familieberichten Hage-Luteyn;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 oktober 2001 | pagina 3 Familieberichten Marinus Gabriël Hage;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 17 februari 2004 | pagina 3 Familieberichten Maria Suzanna Luteijn;
genealogieonline Stamboom Van Loon / Michiel van Loon;
facebook: Bas de Vos , 2 februari 2017;
Gemeente Amsterdam Stadsarchief archiefnummer 5225, investarisnummer 840; Bettenhausen, F.J.C. (Frederik Johannes Cornelis) Kunstsmederij Rotterdam / Archivalia. - Het Nieuwe Instituut, 2000;
55.
Informatiebord "Het raadhuis van Ooltgensplaat";
Zuid-Holland / Sabine Broekhoven, Saskia van Ginkel-Meester, Chris Kolman, Ronald Rommes, Elisabeth Stades-Vischer, Ronald Stenvert. - Monumenten in Nederland, 10. - Zeist/Zwolle : Rijksdienst voor de Monumentenzorg / Waanders, 2004. - ISBN 90-400-9034-3 p. 387;
Voorloopige lijst der Nederlandsche monumenten van geschiedenis en kunst : Deel III. De provincie Zuidholland. - Utrecht : A. Oosthoek, 1915. - p. 278-279: Ooltgensplaat; Bouwhistorische verkenning : Raadhuis Ooltgensplaat / Hylkema Consultants, drs. Katheleine Koornstra. - Utrecht : Hylkema Consultants BV, 2014;
60. Bouwhistorische verkenning : Raadhuis Ooltgensplaat / Hylkema Consultants, drs. Katheleine Koornstra. - Utrecht : Hylkema Consultants BV, 2014. - p. 23;
Joost de Vree oeil de boeuf;
Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 8 / P.J. Blok, P.C. Molhuysen (redactie); Fr. K.H. Kossmann [et al]. - Leiden : A.W. Sijthoff, 1930. - [Burgerhuys, Johannes];
Friesche Klokke-opschriften, met andere van elders vergeleken / G.H. van Borssum Waalkes : Lijst der voorkomende klokkegieters, p. 294 (in: De Vrije Fries, nummer 16, 1886. - p. 145-310);
Vervolg van Friesche Klokke-opschriften, met andere van elders vergeleken / G.H. van Borssum Waalkes : Lijst der voorkomende klokkegieters, p. 111 (in: De Vrije Fries, nummer 18, 1895. - p. 1-189);
Encyclopedie van Zeeland Burgerhuys;
68.
Delpher:
Nieuwe Rotterdamsche courant : staats-, handels-, nieuws- en advertentieblad, 26-02-1859 Scheepstijdingen. Tonnen, opgenomen in het vaarwater langs de vlakte van Ooltgensplaat.;
69.
Delpher:
Het vaderland, 04-12-1871 Staten-Generaal. Tweede Kamer.;
70.
Delpher:
Dagblad van Zuidholland en 's Gravenhage, 25-09-1873 Staatsbegrooting voor 1874.;
Rotterdamsch nieuwsblad, 02-08-1895 Binnenland. Het Hellegat!;
71.
Delpher:
Nederlandsche staatscourant, 04-06-1887 Provinciale besturen. Gezonken vaartuigen;
Provinciale Noordbrabantsche en 's Hertogenbossche courant, 29-11-1883 Binnenland. [k2a7];
Rotterdamsch nieuwsblad, 13-11-1894 Binnenland.;
Wikipedia Bariet;
Wikipedia Suikerbiet;
82.
Delpher:
Dagblad van Noord-Brabant, 05-10-1934 De verbinding Dintelsas-Ooltgensplaat. Interventie der Staatscommissie Van Rijckevorsel. Nog eens: Wanneer de oplossing?;
86.
Krantenbank Zeeland:
Onze Eilanden, 17 april 1920 | pagina 2 De Hongaarsche kinderen.;
Onze Eilanden, 15 juli 1925 | pagina 2 Ooltgensplaat;
Onze Eilanden, 16 september 1925 | pagina 3 Ooltgensplaat;
Maas- en Scheldebode, 16 september 1925 | pagina 1 Ooltgensplaat;
VPRO, OVT - de onvoltooid verleden tijd Het spoor terug De Hongaartjes; De kindertreinen : Voorwerpen en herinnering = A gyermekvonotok : Tárgyak és emlékezet. - Cahiers voor Neerlandistiek 9, ISSN 1585-3489. - Het Hongaarse Raam in het Koninklijk Paleis Noordeinde, Den Haag. - p. 47;
87.
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 29 september 1893 | pagina 2 Burgerlijke Stand.;
Onze Eilanden, 16 februari 1927 | pagina 4 Burgerlijke Stand.;
Onze Eilanden, 10 juli 1964 | pagina 9 Burgerlijke Stand.;
Delpher:
Rotterdamsch nieuwsblad, 28-01-1908 Binnenland. 27 Januari.;
Nederlandsch landbouw weekblad, 25-01-1913 Nieuwe leden. (vanaf 1-1-1913);
Nederlandsche staatscourant, 15-02-1917 - Akten betreffende coöperatieve vereenigingen No. 4608 Naamlooze Vennootschappen - No. 149;
Nederlandsch landbouw weekblad, 30-03-1918 Bruine Boonen;
Nederlandsch landbouw weekblad, 24-08-1918 Lijst van Secretarissen;
Nederlandsche staatscourant, 20-04-1921 - Akten betreffende coöperatieve vereenigingen Afgekeurd in Zuidholland. Hengsten type trekpaard.;
De boerderij, 08-02-1922 Advertentie;
De boerderij, 27-09-1922 Advertentie Zaaigranen!!;
De Maasbode, 14-11-1923 Nederland. Ooltgensplaat;
Algemeen Nederlandsch landbouwblad, 04-12-1926 Advertentie;
Staatsalmanak voor het Koningrijk der Nederlanden, 1926 Waterschappen en veenpolders (Zuidholland);
Nieuwe Rotterdamsche Courant, 17-02-1927 Andere Gemeenten. Ooltgensplaat.;
De Maasbode, 18-02-1927 Ooltgensplaat.;
Voorwaarts : sociaal-democratisch dagblad, 12-03-1927 Ooltgensplaat.;
Dagblad van Noord-Brabant, 30-12-1933 Advertentie;
Geneanet Jan de Vos Arie van Rossum;
Online Begraafplaatsen grafinformatie;
89.
Informatiebord "Het raadhuis van Ooltgensplaat";
Het nieuwe instituut Essen, Albert van;
Wikipedia Albert van Essen;
rkd Albert van Essen;
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 23 augustus 1930 | pagina 4 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 8 juli 1939 | pagina 2 De nieuwe weegbrug te Ooltgensplaat.;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 17 juni 1960 | pagina 1 Nieuw rijdek weegbrug.;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 12 januari 1971 | pagina 1 Opheffing weegbrug.;
Delpher:
De banier : staatkundig gereformeerd dagblad, 21-03-1939 Ooltgensplaat Gemeenteraad.;
92.
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed: Kadastrale kaart 1811-1832: minuutplan Ooltgensplaat, Zuid Holland, sectie A, blad 03 / I. de Geus MIN08144A03;
98.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 30 december 1959 | pagina 19 advertentie [k4a10];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 30 december 1964 | pagina 19 advertentie [k4a14];
99.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 28 juni 1968 | pagina 2 Landbouwer contra Volkswagenbusje Rectificatie;
100.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 31 december 1951 | pagina 12 advertentie Ooltgensplaat [k1a14];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 29 december 1956 | pagina 18 advertentie Ooltgensplaat [a2];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 31 december 1957 | pagina 12 advertentie [k2a8];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 28 februari 1969 | pagina 3 advertentie [k2a8];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 28 maart 1969 | pagina 4 advertentie Dankbetuiging;
Online Begraafplaatsen Geerus Jan in 't Veld;
101.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 28 juni 1968 | pagina 2 Landbouwer contra Volkswagenbusje Ooltgensplaat [a2];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 9 december 1994 | pagina 4 Familieberichten [k2a2];
Online Begraafplaatsen Pieter in 't Veld;
102a.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 4 december 1940 | pagina 2 Ooltgensplaat;
102b.
facebook Nostalgische foto's van Ooltgensplaat hotels / Cees van Dam;
102c.
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 27 juli 1910 | pagina 2 Ooltgensplaat;
Zierikzeesche Nieuwsbode, 19 augustus 1910 | pagina 7 Ooltgensplaat, Augustus 1910;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 3 oktober 1910 | pagina 3 Hôtel en Restaurant;
Maas- en Scheldebode, 28 februari 1914 | pagina 4 Uitslag aanbesteding;
Maas- en Scheldebode, 11 maart 1914 | pagina 2 Uitslag aanbesteding;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 5 maart 1932 | pagina 8 "Puttershoek";
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 februari 1938 | pagina 4 Gemeenteraad Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 13 september 1941 | pagina 3 Ooltgensplaat;
102d.
facebook Nostalgische foto's van Ooltgensplaat hotel v.d. Berge / Cees van Dam;
102e.
Krantenbank Zeeland:
Onze Eilanden, 28 oktober 1931 | pagina 5 Ooltgensplaat;
Onze Eilanden, 23 december 1931 | pagina 6 Ooltgensplaat;
Onze Eilanden, 15 november 1933 | pagina 6 Ooltgensplaat Onvoorzichtigheid met vuur;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1933, Ooltgensplaat;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1934, Ooltgensplaat;
Delpher:
Het volk : dagblad voor de arbeiderspartij, 17-03-1932 Fotomontage "Ik heb een mensch gedood";
Wikipedia Broken Lullaby;
Wikipedia Frantz;
102f.
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 7 maart 1934 | pagina 2 Verkoopingen;
Onze Eilanden, 7 juli 1934 | pagina 3 Ooltgensplaat Vertrokken;
102g.
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 24 maart 1934 | pagina 2 Verkooping;
Maas- en Scheldebode, 10 oktober 1934 | pagina 2 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 10 oktober 1934 | pagina 2 Ooltgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 12 oktober 1934 | pagina 4 Ooltgensplaat;
102h.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 13 november 1937 | pagina 7 Ooltgensplaat;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1935, Ooltgensplaat;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1936, Ooltgensplaat;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1937, Ooltgensplaat;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1938, Ooltgensplaat;
Naamlijst voor den interlocalen telefoondienst 1939, Ooltgensplaat;
103.
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed: Kadastrale kaart 1811-1832: minuutplan Ooltgensplaat, Zuid Holland, sectie A, blad 03 / I. de Geus OAT08144A023 [777-778];
WieWasWie Hendrik Slinger [777-778];
104.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 25 juli 1969 | pagina 8 advertentie [k1a3];
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 16 augustus 1974 | pagina 8 advertentie [k5a4];
108.
BAG 0580100000241049;
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 1 oktober 1968 | pagina 1 Ooltgensplaat Verkocht;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 8 mei 1970 | pagina 4 woonhuis;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 23 mei 1975 | pagina 10 woonhuis;
114. Fort Prins Frederik Verhalen van Fort Prins Frederik Aflevering 2 / Martijn Lambert; Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee / Benjamin Boers. - Sommelsdijk : J. Jongejan, 1843. - p.
335,
337;
Wikipédia Claude Rostollant;
Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek (NNBW) kolom 1097-1098 Rostollant;
Delpher:
Rotterdamsche courant, 19-10-1863 Binnenland Dirksland;
Krantenbank Zeeland:
Opbouw, 12 mei 1945 | pagina 2 Uit oude papieren. 1813 op Goeree en Overflakkee;
Historisch gedenkboek der herstelling van Neêrlands onafhankelijkheid in 1813 / G.J.W. Koolemans Beijnen (leiding); N. Beets (illustraties). - 4 delen. - Commissie voor Geschied- en Oudheidkunde van de Maatschappij der Nederlandsche letterkunde, 1912-1913. - Deel 3 Ooltgensplaat (plaat + p. 223-240);
Delpher: Gedenkboek 1813 : registers, aanvullingen en veranderingen. - Haarlem : de erven F. Bohn, 1813;
Ridderorden, eeretekenen, draagteekens en penningen betreffende de weermacht van Nederland en koloniën (1813-heden) / W.F. Bax. - [s.l.] : [s.n.], 1932. - p. 25, p. 28;
Beschrijving der Nederlandsche of op Nederland en Nederlanders betrekking hebbende penningen, geslagen tusschen November 1813 en November 1863 / Jacob Dirks. - Haarlem : Teyler's Tweede Genootschap / de erven F. Bohn, 1889. - p. 28-29 [aanvulling J. Lidaau en A. Bogaerd];
MedalsfromHolland / Herman de Vries Paragraaf 2: De beschrijving van de erepenning van Ooltgensplaats 1813 (Duquesne),
Herman de Vries merkt hierbij terecht op dat er grote verschillen zijn te ontdekken, zodat we mogen concluderen dat er mogelijk twee varianten en graveurs zijn van de medaille. Wegens gebrek aan informatie op de site van NMM over de afmeting, sluit niet uit dat hun versie een draagpenninkje betreft. Echter, gezien hun nummer op de foto lijkt het ook hier te gaan om een medaille. Paragraaf 3: De ontvangers van de erepenning van Ooltgensplaat 1813 (Duquesne);
117.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 12 april 2002 | pagina 4 Jacob van Rossum, molenaar te Dirksland / J. van Rossum;
Delpher:
Nieuwe Rotterdamsche courant : staats-, handels-, nieuws- en advertentieblad, 05-10-1862 Familiebericht / Jakob Overwater [Advertentien k2a3];
Genealogie der familie Slis / A.K. Vink. - Leiden, 1917. - p. 26 no 241;
118.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 3 december 1963 | pagina 1 Onderscheidingen "Voor moed en Vaderlandsliefde";
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 mei 1969 | pagina 2 Stichting de Meeuw liet vendel watergeuzen Fort innemen;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 september 1985 | pagina 9 Met Raad en Daad Soldaat uit 1813
Sibbekunde is in een kwaad daglicht komen te staan, omdat het voor onderzoek naar 'raszuiverheid' werd gebruikt door de nationaalsocialisten.
Oorlogsbronnen: Sibbekunde;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 december 1988 | pagina 9 Uit de geschiedenis: Ook Ooltgensplaat vierde de "verlossing van het Franse juk";
120.
Delpher:
Onze weermacht te land / G.A.A. Alting von Geusau. - Ipenbuur & Van Seldam, 1913. - p. 30 kaartje 3;
II. De nieuwe Hollandsche Waterlinie / M.N. - p. 933 (kaart), 941 (in: Vragen van den dag : Populair tijdschrift op het gebied van staathuishoudkunde en staatsleven, natuurwetenschappen, uitvindingen en ontwikkelingen, aardrijkskunde, geschiedenis en volkenkunde, kolonien, handel en nijverheid, enz. / dr. H. Blink (hoofdredactie), jrg 3, 1888 [volgno 1], p. [833-841] 933-947. - C.L. Brinkman, 1988;
121.
Boeren in Berwoutsmoer : 1200 - 1400 : Opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp (redactie); Kees van Rixoort (eindredactie); Joyce van Dijk (bijdrage). - Middelharnis : De Motte, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9. - p. 185;
122. Plan- en BesluitMilieueffectrapport : Waterberging Volkerak-Zoommeer / Machteld van Boetzelaer. - Amersfoort : DHV, 2011. - p. 92
Waar de toponiem "Ooltemsplaat" bij AMK-terrein 10.539 vandaan komt is onduidelijk. Het gaat vermoedelijk om een typefout. Men heeft het op pagina 92 namelijk over "het verdronken dorp Ooltemsplaat". Op pagina 96 komt deze aanduiding nogmaals voor, maar nu als "het verdronken dorp Ooltgensplaat". Helaas wordt deze typefout tot tweemaal toe overgenomen in het volgende rapport; Ruimte voor de Rivier : Archeologische monumentenzorg langs de grote rivieren : 2000-2015 / Nico W. Willemse m.m.v. Erik Verhelst; Caroline Hom (tekstredactie); Eckhart Heunks (eindredactie). - Utrecht : Rijkswaterstaat, Ministerie van Infrastructuur en Milieu, 2016. - ISBN 978-90-5372-000-4. - p. 111, 113;
123.
Boeren in Berwoutsmoer : 1200 - 1400 : Opgegraven onder Ooltgensplaat / Rias Olivier m.m.v. Pau Heerschap, Cathy Westdorp (redactie); Kees van Rixoort (eindredactie); Joyce van Dijk (bijdrage). - Middelharnis : De Motte, 2019. - ISBN 978-90-805116-9-9. - p. 8-9;
125. Ruimte voor de Rivier : Archeologische monumentenzorg langs de grote rivieren : 2000-2015 / Nico W. Willemse m.m.v. Erik Verhelst; Caroline Hom (tekstredactie); Eckhart Heunks (eindredactie). - Utrecht : Rijkswaterstaat, Ministerie van Infrastructuur en Milieu, 2016. - ISBN 978-90-5372-000-4. - p. 108;
126.
De grote en vreeselike vloed : de Sint-Elisabethsvloed 1421-2021 / Hanneke van Asperen, Marianne Eekhout en Lotte Jensen (redactie). - Amsterdam : De Bezige Bij, 2021. - ISBN 978-94-031-2431-5. - p. 15;
130.
Steenbergse Bode, 8 september 2021, 15:29 Expositie in Petrus en Pauluskerk combineert kunst en theater / Caren Vermaat;
Landschappen in Zuid-Holland / Hans Oerlemans. - Den Haag : Provincie Zuid-Holland / Sdu Uitgeverij Plantijnstraat, 1992. - ISBN 90-399-0187-2. - p. 202;
131.
Lijst der aardrijkskundige namen van Nederland / [A.A. Beekman, Ph.G. Rapp en J.W. Muller]. - Leiden : E.J. Brill, 1936. - p. 410;
Geschiedkundige atlas van Nederland / Th. van Rheineck Leyssius. - 's-Gravenhage : Nijhoff, 1938. - p. 87-88;
Landschappen in Zuid-Holland / Hans Oerlemans. - Den Haag : Provincie Zuid-Holland / Sdu Uitgeverij Plantijnstraat, 1992. - ISBN 90-399-0187-2. - p. 199;
133.
Aardrijkskundig woordenboek der Nederlanden / A.J. van der Aa. - 13 delen. - Gorinchem : Jacobus Noorduyn, 1839-1851. - Achtste deel: N. O. - 1846. - p. 472, 474-475;
Delpher:
Geschiedkundige atlas van Nederland : De Bourgondische tijd / P.J. Blok (voorzitter), W.A.F. Bannier, A.A. Beekman, H. Blink, H. Brugmans, I.H. Gosses, F.A. Hoefer, J.C. Overvoorde, J.C. Ramaer. - 's-Gravenhage : Martinus Nijhoff, 1923. - p. 85;
134.
Delpher:
Rotterdamsch nieuwsblad, 17-10-1921 Binnenland [k4a3];
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 juni 1934 | pagina 3 Oolgensplaat;
Onze Eilanden, 20 juni 1934 | pagina 3 Oolgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 20 juni 1936 | pagina 2 Oolgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 26 maart 1938 | pagina 7 Oolgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 1 augustus 1967 | pagina 1 Raadhuis Oostflakkee;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 18 juni 1971 | pagina 1 Het "Grote Gat" te Oolgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 18 juni 1971 | pagina 7 Polder Sint Adolfsland gaat "Grote Gat" verkopen aan Staatsbosbeheer : Buitendijks gelegen gronden van het Rietveld en Galathee naar de Staat der Nederlanden;
Beet, 24 maart 2022 De Zwaarste snoek van Nederland?;
Sportvisserij Nederland: Rapport Kennisdocument snoek : Esox lucius (Linnaeus, 1758) / G.A.J. de Laak, W.A.M. van Emmerik. - Kennisdocument 13. - Bilthoven : Sportvisserij Nederland, 2006. - p. 29, 32;
Staatsbosbeheer
Wandelroute Blauwborst Groote Gat;
De heerlijkheid van St. Adolfs-land. [36] ["Kaarte der heerlijkheid van St. Adolfsland anders genaamt Ooltgensplaat, Den Bommel, etc. / door D.W.C. Hattinga en A. Hattinga (naar A. van Weel, 1728 naar kaart door 2 landmeters, 1593)];
135.
Krantenbank Zeeland:
Maas- en Scheldebode, 28 maart 1908 | pagina 3 Burgerlijke Stand. Oolgensplaat;
Maas- en Scheldebode, 13 augustus 1927 | pagina 3 Oolgensplaat;
Onze Eilanden, 7 januari 1928 | pagina 5 Oolgensplaat;
Maas- en Scheldebode, 2 februari 1929 | pagina 4 Oolgensplaat;
Maas- en Scheldebode, 22 februari 1930 | pagina 3 Oolgensplaat;
Maas- en Scheldebode, 19 april 1930 | pagina 4 Oolgensplaat;
Maas- en Scheldebode, 23 januari 1932 | pagina 9 Oolgensplaat;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 6 maart 1940 | pagina 4 Familieberichten
Op woensdag 6 maart 1940 verloofd hij zich, woonachtig op de Langeweg 65, met Pie Tanis Ed. uit Ouddorp. Zij woont aan de Havenweg 496.
Dit blijkt om K. van Rossum Pz. te gaan. Zijn broer mogen we aannemen:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 9 maart 1940 | pagina 6 Familieberichten;
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 24 juni 1939 | pagina 5 Burgerlijke Stand Familieberichten
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 september 1988 | pagina 4 Gehuwd
NIOD: Het Landstormblad : Orgaan ten behoeven van den bijzonderen vrijwilligen landstorm instituut tot steun aan het wettig gezag. 2e Jaargang No. 1 - Januari 1925. - p. 5/72 Ooltgensplaat; Vrijwillige LandstormGeschiedenis – Bijzondere Vrijwillige Landstorm;
136.
Krantenbank Zeeland:
Eilanden-nieuws. Christelijk streekblad op gereformeerde grondslag, 2 december 2005 | pagina 2 VBO Makelaars
BAG 0580100000242406;
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed MIN08144VK1;
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed MIN08144A05;
Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed OAT08144A005;
GoogleMaps, aug 2009 Henk's Dream;
GoogleMaps, aug 2009 Hoeseboes;
Op deze tweede dag van ons bezoek aan Goeree Overflakkee wordt tijdens de middag een route van zo'n 40 kilometer ontdekt. Een afstand die gemakkelijk op de fiets af te leggen is. Voor ons blijft er dan echter te weinig tijd over om door de dorpen te wandelen of stil te staan bij andere mogelijke bijzonderheden die deze route ons laat zien. We starten op de plek waar we op dag 1 geëindigd zijn.
Achthuizen
Galatheepolder
detail uit: Kadastrale kaart 1811-1832: verzamelplan Ooltgensplaat, Zuid Holland
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed MIN08144VK1 (CC BY-SA 3.0)
Zo'n 300 meter verder dan het pand met 1820 op het dak op de hoek van de Langeweg / Oudelandsedijk begint de dijk dat de Galatheepolder zal vormen. Deze dijk, dat voorheen de Galathesche dijk werd genoemd, draagt nu per deel verschillende namen, te weten de Achthuizensedijk, Langstraat en alsnog Galathesedijk. Deze laatste sluit de polder af en sluit weer aan op de Oudelandsedijk. De Achthuizensedijk is het noordelijk deel, de Langstraat (grotendeels) het westelijk deel en de Galathesedijk het zuidelijk deel.
Wanneer we dit vergelijken met de situatie van rond 1300, dan vallen meteen een aantal waterverbanden op. De Tweede Hamerd ligt grotendeels in de bedding van Ver Betten Amer, de naam dat de heer van Putten hieraan gaf, Verbettenamer.
Galatheepolder en Ooltgensplaat gecombineerd met "Schetskaart van de de Zuid-Hollandse Eilanden, circa 1300"
detail uit: Kadastrale kaart 1811-1832: verzamelplan Ooltgensplaat, Zuid Holland
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed MIN08144VK1 (CC BY-SA 3.0)
bron: Uit de wordingsgeschiedenis van de Zuid-hollandsche eilanden : de Kromme Striene / H.J.L.Th. van Rheineck Leyssiùs (in: Haagsch maandblad, jrg. 11 (1934), nr. 12. - Den Haag, 1934). - [bewerkt]. - Stadsarchief Rotterdam: 1978-2020
Op de getekende situatie van 1300 wordt niet duidelijk aangegeven wat precies met de waterduiding Galatee wordt bedoeld. We komen als horizontale stroming Krakmaar tegen. Richting Den Bommel loopt naar het noorden Galatee. Al enige eeuwen wordt dit als Galatee aangeduide deel Vroonkreek genoemd. De Vroonkreek "loopt" noordelijk verder door als Grote Kreek en vormt daarmee de westoever van Den Bommel.
Het oostelijke vervolg van de Krakmaar - ook voorkomend als Crackmaire, Crackmair, Cracmair (en niet Tracmaer) én Krammer
1 - wordt tegenwoordig Galathese Kreek genoemd.
De heer van Putten is in 1420 trouwens vrij helder in de wateraanduidingen dat het ter moernering uitgebrachte deel van Galatee omringd. Aan de oostzijde verBettenamer, de zuidzijde Lange Stryene, de westkant de Crommedrayendehaven en aan de noordkant het water van de Galenteen2.
Maar ook eerder, op 3 april 1315, was er ook al sprake van Galenteen en Galantee. Willem III van Holland (1287-1337) deed toen uitspraak over de grensscheiding tussen landen van Gerard van Voorne en Hugo van Sotteghem - oftewel Voorne en Putten
3.
Prachtige namen hebben deze kreken en maren gekregen. Het lijkt opmerkelijk dat ook hier de wateraanduiding Maar of Maire voorkomt. Tegenwoordig wordt het alleen nog veelvuldig in de huidige provincie Groningen gebruikt. Misschien stamt deze aanduiding voor kreken en kreekjes uit de gemeenschappelijk Friese periode van dit hele leefgebied.
Laten we tenslotte nog even kijken naar de betekenis van de naamgever van de Galatheepolder, eerder geschreven als Galathesche Polder en Galatheesche polder
4,
de Galatee en tegenwoordig Galathese Kreek5
genoemd. Net als bij de naamgeving van Ooltgensplaat komen we ook hier twee smaken van dezelfde orde tegen: de Bijbelse en mythologische. Sommigen denken aan een vernoeming naar de Galatenbrief. En uiteraard kan een waternaam als deze verwijzen naar de Griekse nimf Galatea
6.
Een team - dat onderzoek deed naar de historie van onder andere deze naamgeving en om tevens toekomst te bieden aan de kreken - kwam er niet uit, maar introduceerde wel een nieuwe term dat op 28 augustus 2018 te Dirksland is toegevoegd aan het vocabulaire van de bewoners van Goeree-Overflakkee: opkreken. Het staat voor het proces van ideeën verzamelen die een kwaliteitsverbetering van kreken en hun omgeving kunnen realiseren
7.
Interessante vraag bij het achterhalen van de twee smaken is of Galenteen en Galantee (en zijn varianten) al als Bijbelse en/of mythologische term - zo geschreven - in deze omgeving te vinden of bekend waren.
Wanneer we over de Achthuizensedijk richting de kom van het dorp rijden, komen we meteen de boerderij Ouwe Stee (31705) tegen.
Overzicht van boerderij met erf, bijgebouwen en toegangshek / G.J. Dukker (fotograaf). - 02-1968
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 117.873 (CC BY-SA 3.0)
De monumentale boerderij stamt uit de achttiende eeuw. Het was lange tijd de woonplek van de zussen Cor Ras (107) en Wil Ras (104).
De zussen verlieten de boerderij toen de oudste 100 werd.
Toen Wil Ras 100 - en haar zusje Cor was toen 97 - werd, was ze even de oudste van Oostflakkee.
Bijna 100 jaar heeft ze in deze boerderij, dat in de volksmond De Stoof is gaan heten, gewoond.
Ze verbleven hun laatste jaren in verzorgingshuis De Goede Ree te Sommelsdijk. Willempje (4 april 1909 - 6 februari 2014) overleed als 104-jarige. Cornelia zou als 'oudste inwoonster van Goeree en Overflakkee' als 107-jarige enkele weken na ons bezoek aan Achthuizen komen te overlijden.
De zussen komen uit een gezin met negen kinderen. Twee oudere zussen waren al jong gestorven aan tbc. Hun jongste broertje Huibrecht is op 17-jarige leeftijd verongelukt.
het gezin Leendert Ras - Maria Gebuijs
Zaterdagavond, 5 december 1936 waren twee jongens van Tanis en twee van Ras samen met een jongen van Van Kempen en van Verheul aan het toeren. Jongelui deden dat wel vaker in de deze tijden. Ze huurden dan een wagen en bezochten de andere dorpen op het eiland.
De vaart zat er die avond goed in. Ze kwamen net uit Dirksland en reden richting Sommelsdijk. De 28-jarige C. Tanis raakte in de bocht - net na Korteweegje en voor het zogenoemde Halve Maantje, in de rechterberm, raakte het paaltje dat daar stond, waardoor hij de macht over het stuur kwijtraakte. Ze slingerden over de weg naar de linkerzijde, waarna ze meerdere malen over de kop sloegen. Hierdoor vloog het dak van de wagen. De wagen kwam vervolgens op z'n kop in de sloot.
Huibrecht - die in de modder terecht was gekomen - overleed als enige, door verdrinking. De anderen kwamen er met lichte verwondingen vanaf.
Een andere broer, Gerrit is net na WOII overleden.
Haar zus Cor moest tijdens WOII voor de bezetter werken, maar dat wilde ze niet en is toen ondergedoken. Samen met hun vader zat Cor in het verzet.
Toen de bezetter het gebied inundeerde, moesten ze tijdelijk uitwijken naar Middelharnis, terwijl er tevens onderduikers in de boerderij woonden. Met de smoes de kippen te moeten voeren, bracht Wil eten naar de onderduikers.
Ook tijdens de overstroming van 1953 moesten ze tijdelijk weg. Ze werden opgevangen door een weduwe in buurt van Nijmegen.
Na het overlijden van de ouders, die op 21 december 1905 als 29- en 30-jarige waren getrouwd - waarna moeder overleed in 1942 en vader in 1954, werd het pand in tweeën gedeeld. Broer Jaap ging met vrouw en tien kinderen in het ene deel wonen en Cor en Wil in het andere deel.
In de zomermaanden bestaat nu de mogelijkheid om het te bezoeken als museum en kun je er eten. Het wagenhuis uit 1920 is beschikbaar voor koffie en thee. Deze minimuseum bestaat sinds 2013 en wordt gerund door hun nichtjes Gerda Ras (Verburg) en Wilma Ras (Pulleman). Ze werken daarbij samen met Stichting Ensemble Eeuwkant en het streekmuseum van Goeree-Overflakkee8.
Inrijhek bij boerderij / G.J. Dukker (fotograaf). - 03-1968
bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 117.871 (CC BY-SA 3.0)
Na de boerderij Ouwe Stee volgt een buurschap met zeven (dus geen acht) huizen. Aan de overzijde van de dijk volgen Weltevreden en Dijkzicht om weer in de Polder Den Bommel, dus de overzijde van de dijk langs de Blyde komst of Blijde komst te rijden.
In 1876 werd er nog een Meestoof waargenomen
9. Of hiermee een van panden bedoeld is of dat het is afgebroken wordt niet duidelijk.
Het poorthek van de Blyde komst staat er niet meer in de staat zoals het in 1968 is waargenomen. Maar ook toen was het niet meer in perfecte staat.
Wanneer we de kom bereiken, krijgen we in de bocht tussen de Zandweg en Lesje een mooi uitzicht op de dijk, zijn hoogte en de lager liggende polder.
Windlust
Iets verderop krijgen we de molen Windlust (31701) in het oog. Deze door Dirk David van Dijk in 1852 gebouwde molen is 1981 gerestaureerd. Dit zou een langdurige restauratie worden, want het was 1970 geheel onttakeld.
Kort na de bouw werd het verkocht aan Krijn Buijs Cz. Deze Quirinius Buijs (1820-1866) overlijdt als 46-jarige in 1866, waarna zijn vrouw Joanna Maria van der Swaluw (1827-1895) hertrouwt met Jan Boets (1834-1915). Beiden mannen waren zowel molenaar als timmerman.
Tussen 1933 en 1991 zwaait de firma Van Reijen & Zn de scepter. De huidige molenaar is Koos Pollemans. Hij laat deze ronde stenen stellingmolen dat koren maalt graag op afspraak zien
10.
Dat Achthuizen, nadat het spontaan is ontstaan doordat landarbeiders, dijkwerkers en keuterboeren zich langs de dijk gingen vestigen in vermoedelijk de naamgever, een gebouw met acht woningen, is verworden tot een katholieke enclave11 zien we al snel na het passeren van de molen op het industrieterreintje.
Hier staat een katholieke kerk (31702) sinds 1846 - dat op 9 december 1846 in gebruik werd genomen, met daarnaast een pastorie uit 1915 en naar verluid is erachter in 1865 een nonnenklooster der Franciscanessen gebouwd. Deze Waterstaatskerk O.L. Vrouw ter Hemelopneming is in 1936 vergroot, door - zoals de herdenkingssteen meldt - "Godsdienstzin en Offervaardigheid", met transept en bijruimten
12.
Het is vermoedelijk een ontwerp van de Dordtse stadsarchitect P. Plukhooy. Pieter Plukhooy Bzn., zo laat zijn vrouw Elisabeth de Bruyn in een rouwadvertentie weten, stierf plotseling op 1 september 1831 te Dordrecht, in hun huis op C 1014, op 59-jarige leeftijd. Ze waren op zijn verjaardag 28 juli 1813 getrouwd. Hij was de zoon van Barend Plukhooy en Wijnandia Maria de Glind en werd geboren op 28 juli 1772. Elisabeth haar ouders zijn Stephanus de Bruijn en Elisabeth Scholten
13.
De pastorie is een ontwerp van architect A.J. Kropholler (1881-1973), die ook de vergroting van het kerkgebouw voor zijn rekening zal nemen
14.
Aan de toegangsweg tot de kerk, de Kerkstraat, staat ook een nog kleine Mariakapel. En enkel versiersel aan de voorzijde van de buitenmuur is een afbeelding van Maria met de naam van de kerk. De datering in moeilijk te lezen, maar er zal vermoedelijk 1950 staan.
Op het kruispunt naar de kerk treffen we een voormalig café aan. Het heeft al diverse naamvoorgangers gekend, waaronder café De Zwarte kat, Quist nix en Ons Cafe. Het is omgebouwd tot een beregezellig Petit-Restaurant v/h Ons Cafe Achthuizen15.
noten:
1.
Geschiedkundige atlas van Nederland / Th. van Rheineck Leyssius. - 's-Gravenhage : Nijhoff, 1938. - p. 87;
2.
Geschiedkundige atlas van Nederland / Th. van Rheineck Leyssius. - 's-Gravenhage : Nijhoff, 1938. - p. 87;
3.
Nomina geographica Neerlandica uit een geographisch oogpunt beschouwd / A. A. Beekman. - 's-Gravenhage : Brill, 1902. - p. 13;
Regesta Hannonensia. Lijst van oorkonden betreffende Holland en Zeeland uit het tijdvak der regeering van het Henegouwsche huis, 1299-1345, die in het charterboek van Van Mieris ontbreken. / Pieter Lodewijk Muller. - 's Gravenhage : Koninklijke Academie van Wetenschappen / M. Nijhoff, 1881. - p 58;
Or. K. A. P. S. Keg. P. eu S. ni. h b. f. 12;
4.
Geschiedkundige atlas van Nederland / Th. van Rheineck Leyssius. - 's-Gravenhage : Nijhoff, 1938. - p. 87;
5. Kreek in zicht : Ontdek de nieuwe betekenis van het historisch krekenstelsel / Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden; Bianca de Vlieger, Oswald Lagendijk (cartografie); Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden (kaarten, foto's); Ellen Vreenegoor (eindredactie). - Gemeente Goeree-Overflakkee, 2019. - p. 50;
6. Kreek in zicht : Ontdek de nieuwe betekenis van het historisch krekenstelsel / Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden; Bianca de Vlieger, Oswald Lagendijk (cartografie); Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden (kaarten, foto's); Ellen Vreenegoor (eindredactie). - Gemeente Goeree-Overflakkee, 2019. - p. 32;
7. Kreek in zicht : Ontdek de nieuwe betekenis van het historisch krekenstelsel / Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden; Bianca de Vlieger, Oswald Lagendijk (cartografie); Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden (kaarten, foto's); Ellen Vreenegoor (eindredactie). - Gemeente Goeree-Overflakkee, 2019. - p. 32;
11.
Ons Cafe Achthuizen H’ACHTHUÛZEN;
Historisch-geografische beschrijving / M.H.J. Koenders, p. 22 (in: 's-Gravenhage : Provinciaal Bestuur van Zuid-Holland, 1995); Zuid-Holland / Ronald Stenvert, Chris Kolman, Saskia van Ginkel-Meester, Elisabeth Stades-Vischer, Sabine Broekhoven, Ronald Rommes. - Monumenten in Nederland, 10. - Zeist/Zwolle : Rijksdienst voor de Monumentenzorg / Waanders, 2004. - ISBN 90-400-9034-3. - p. 137;
12.
Historisch-geografische beschrijving / M.H.J. Koenders, p. 22 (in: 's-Gravenhage : Provinciaal Bestuur van Zuid-Holland, 1995); Zuid-Holland / Ronald Stenvert, Chris Kolman, Saskia van Ginkel-Meester, Elisabeth Stades-Vischer, Sabine Broekhoven, Ronald Rommes. - Monumenten in Nederland, 10. - Zeist/Zwolle : Rijksdienst voor de Monumentenzorg / Waanders, 2004. - ISBN 90-400-9034-3. - p. 137;
Reliwiki Achthuizen, Kerkstraat 1 - O.L. Vrouw ten Hemelopneming;
13. Zuid-Holland / Ronald Stenvert, Chris Kolman, Saskia van Ginkel-Meester, Elisabeth Stades-Vischer, Sabine Broekhoven, Ronald Rommes. - Monumenten in Nederland, 10. - Zeist/Zwolle : Rijksdienst voor de Monumentenzorg / Waanders, 2004. - ISBN 90-400-9034-3. - p. 137;
Delpher:
Opregte Haarlemsche Courant, 08-09-1831 Familiebericht;
regionaal archief dordrecht Pieter Plukhooy;
regionaal archief dordrecht huwelijk Pieter Plukhooij en Elisabeth de Bruijn;
regionaal archief dordrecht overlijden Pieter Plukhooij [no 506];
Annonce Revue, jaargang 10 637, 01-04-2009 Plukhooij:
In het voorjaar van 1826 had hij voor hun huis C 1014 aan de Steegoversloot te Dordrecht een verzoek ingediend voor het verkrijgen van een riool en een stuk van de arm van de gracht achter zijn erf en tussen zijn pakhuis met 11 à 12 el te mogen dempen. Voor het verlenen van het riool kreeg hij goedkeuring;
Galatheepolder
Wij vervolgen onze route over de Achthuizensedijk en besluiten bij de eerstvolgende gelegenheid de Galatheepolder in te rijden. Deze doet zich voor met de Heintjesweg. Op de kaart die de verkenning van 1876 toont, menen we echter Meintjesweg te kunnen lezen
1. Het zal om drukfoutje gaan, aangezien we deze schrijfwijze nergens kunnen terugvinden. De Kadastrale kaart 1811-1832 noemt het echter de Mijntjesweg.
Wel treffen we de Mijntjesweg - met een lange ij - zo meteen wel aan ten zuiden van de Vroonweg. Ook deze Mijntjesweg wordt op de eerdergenoemde kaart Meintjesweg genoemd en op de Kadastrale kaart Mijntjesweg.
De naam Heintjesweg komen we (in deze omgeving) voor het eerst tegen in de krant van 1939
2.
Alledrie de wegen komen uit op de Zandweg, een soort van middenweg in dit deel van deze polder.
Deze polder wordt - zoals we zagen op de Kadastrale kaart - ook doorsneden door nog steeds in het landschap liggende kreken.
Als eerste komen we bij de aansluiting van de Heintjesweg op de Zandweg de van noord naar zuidgaande Vroonkreek tegen. Die heette voorheen de naamgever van de polder, de Galatee.
In deze streek is vroon het vrije land van een landheer, land dat in vrijen eigendom bezeten wordt. De horigen, dienstbaren moesten echter wel herendiensten verrichten
3.
Even verderop - bijna aan het einde van de Zandweg - komen we de, voorheen prachtig meanderende, Galathese Kreek tegen.
In 2008 doet het Staatsbosbeheer een poging om met een wandeling beide kreken onder de aandacht te brengen
4.
Het is dan ook wel een restantje dat we moeten koesteren.
Een bijzonder karakteristiek van de kreek - dat inmiddels ook een beschermde ecologische status heeft - wordt op Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden eeuwkant genoemd. Het betreft de laag liggende oeverzones naast het vrij breed meanderende water. Deze zones worden (of eigenlijk werden) bij vloed overstroomd, maar konden bij eb wel als weidegrond tussen de hoger liggende akkers worden gebruikt
5.
Gedacht wordt dat het mogelijk voorheen als een samenstelling met ee (water) was. Dan komen we op waterkant
6.
Echter, een ander denktrant gaat uit van schaapweide of de kant waarlangs men de schapen drijft
7.
Dat betekenissen en gebruik van deze gronden elkaar niet bijten is echter wel kenmerkend. Een drassige waterkant is een prima plek om schapen te weiden
8.
Benjamin Boers definieert Eeuwkant dan ook als "laag moerassig land, aan een waterkant
9.
Hierbij moet echter wel opgemerkt worden in advertenties aan het begin van de negentiende eeuw, zo rond 1815, het weiland en eeuwkant beiden als iets aparts genoemd worden, als zijnde dus niet hetzelfde. Er kan zelfs houtgewas op staan. Ook wordt het gebruikt als aanduiding voor rietland, al ziet men dat anderhalve eeuw toch weer anders
10.
Naast het begrip eeuwkant kennen we ook een soortgelijk begrip eewas, een laag gelegen weiland, dat bij hoogen waterstand onderloopt
11.
De Galathesche Polder kreeg zijn huidige vorm in 1524
12.
We rijden van de Zandweg over de Galtheseweg een klein stukje richting het oosten om via de Kleine Galtheseweg naar de Galthesedijk, de ringdijk van deze polder, te rijden. Het overtollige water kon hier via de Galtheesche Sluis gespuid worden in de Sluissche Haven.
Door verdere zuidelijke inpoldering, eerst ten zuiden van het dorp Ooltgensplaat in 1594 met de Weipolder, gevolgd in 1602 met de westelijk hiervan gevormde Altekleinpolder en ten slotte de beide polders omringende Mariapolder in 1731, kwam de Sluissche Haven achter de Zeedijk te liggen. Ook werd een nieuwe sluis noodzakelijk, dat de naam Maria Poldersche Sluis kreeg.
Ten zuiden van de Zeedijk werd nog een tussen de 200 en 500 meter brede polder, de Groote Adriana Theodora polder van het Volkerak afgesnoept, waarmee het de huidige vorm heeft gekregen.
noten:
1.
Zuid-Holland : ±1892-1914 : schaal 1:25.000 / Carel Brendel, Anoek van der Leest, Huib Stam (samenstelling, redactie); Ed Schilders (eindredactie). - Grote historische topografische atlas. - Tilburg : Nieuwland, 2005 (Tweede druk, 2008). - ISBN 90-8645-005-3. - No 580 (verkend 1876, gedeeltelijk herzien 1899)
We lezen hier Meintjesweg ipv Heintjesweg. De eerste komen we echter nergens anders tegen, zodat we concluderen dat het een drukfoutje betreft;
5. Kreek in zicht : Ontdek de nieuwe betekenis van het historisch krekenstelsel / Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden; Bianca de Vlieger, Oswald Lagendijk (cartografie); Oswald Lagendijk, Hermine der Nederlanden (kaarten, foto's); Ellen Vreenegoor (eindredactie). - Gemeente Goeree-Overflakkee, 2019. - p. 15;
6.
Het dijk- en waterschapsrecht in Nederland vóór 1795 / A. A. Beekman. - 's-Gravenhage : Martinus Nijhoff, 1905. - Deel I, p. 590;
Historische woordenboeken Eeuwkant;
7.
Loquela / Guido Gezelle, J. Craeynest. - Amsterdam : L.J. Veen, 1907. - p. 134-135;
8.
Veldnamen in Nederland / M. Schönfeld. - Arnhem : Gysbers & van Loon, 1950. - Tweede druk. - p. 84;
10.
Delpher:
Rotterdamsche courant, 28-07-1814 Advertentie - In naam der Hooge overheid, no 2 en 5;
Rotterdamsche courant, 30-08-1814 Advertentie - In naam der Hooge overheid, no 2;
Rotterdamsche courant, 10-09-1814 Advertentie - In naam der Hooge overheid, no 2 en 5;
Rotterdamsche courant, 18-06-1816 Advertentie - In naam der Hooge overheid, no 4, 7 en 8;
Rotterdamsche courant, 26-07-1838 Advertentie - Zuivering van niet ingeschreven verbanden, 2 a en b, 3a en b en met name onder "Een eindelijk zekere ...";
Algemeen Dagblad, 28-08-1980 Rechttrekken;
11.
Middelnederlandsch Handwoordenboek / J. Verdam, C.H. Ebbinge Wubben (bewerking). - 's-Gravenhage, Martinus Nijhoff, 1973. - ISBN 90-247-0713-7. - p. 161;
Galathesche sluis
Bij de Maria Poldersche Sluis werd aan de zeezijde de nieuwe haven Galathese Haven gemaakt, dat nog lange tijd werd aangeduid als Sluissche haven of Sluishaven.
Over de Galthesedijk bereiken we de zuidelijker gelegen Mariadijk. Deze voert ons naar de Galathese Haven. We parkeren hier de wagen, omdat we hier een open Paviljoen Sluishaven aantreffen. Ideaal om te gaan lunchen.
Maar voordat we dat gaan doen, lopen we eerst even naar de oever van het Volkerak. De naam Volkerak en oudtijds t Volke Rak zien we pas verschijnen naar de beruchte Elizabethvloeden
1.
Naast - of beter geformuleerd meer landinwaarts - volgen naast eerder alleen Grevelinghe nu de namen Crammer en Volkerack
2.
Johan van Veen veronderstelt in 1942 in een rapport over een veilige dijkhoogte voor de Volkerakpolders nog, dat het Volkerak wel altijd open water zal blijven. Dit komt mede doordat de waterstromen van nature graag naar het zuidwesten willen. Daarnaast speelt de scheepvaartroute naar Antwerpen een belangrijke rol
3.
Het Volkerak is inderdaad - na de uitrol van het Deltaplan - onderdeel geworden van de met België overeengekomen getijvrije scheepvaartroute met Antwerpen. Dit werd gerealiseerd door de aanleg van de Philipsdam in 1987 en verder richting Antwerpen de eerder in 1986 aangelegde Oesterdam en de Markiezaatskade
4.
Het Volkerak was in 1969 al afgeschoten van het Hollands Diep en toegankelijk gemaakt met de Volkeraksluizen. Ook een stukje van de Grevelingendam - dat al in 1965 werd gebouwd - maakt onderdeel uit van de oever van het huidige Volkerakmeer. Deze laatste constructie is vergelijkbaar met de situatie en bouwvorm vanaf het werkeiland t.b.v. Haringvlietbrug. Vanaf het werkeiland vertrekken drie verbindingswegen over land
5.
Deze afsluiting had tot gevolg dat het zoute water binnen een aantal maanden werd verdrongen door het zoete water dat vervolgens werd gefixeerd op 0 cm NAP. De Brabantse rivieren Mark en Dintel verzorgen nu grotendeels voor de verversing het zoete water. Echter, door het zout in de kleilagen zal dit nog lange tijd brakminnende planten aantrekken
6.
Daarnaast draagt ook de Steenbergse Vliet nog een regionaal steentje bij
7.
Op het Volkerak zien we talloze zeilbootjes en wat plezierjachtjes varen. Daartussen begeeft zich een enkel binnenvaartschip. Er passeert in ons zicht net een schip uit de vloot van Amer Shipping, de Samoon uit Raamsdonksveer met schipper Jim Horsman
8. Zo te zien is de lading zand.
Achter het schip zien we weer de (voormalig) Petrus en Pauluskerk te Dinteloord .
De lunch in het Paviljoen Sluishaven aan het Volkerak wordt onze eerste lunch buitenshuis met Covid-maatregelen. Er is zowel in als op het terras een eenrichtingsverkeer route ingesteld. We vinden een tafeltje aan het water met wederom hetzelfde uitzicht dat we net ook op de oever zagen.
Paviljoen Sluishaven startte in 1997 als opvolger van koffiehuis, café en paviljoen de Branding en werd uitgebaat door Ko en Ria Plomp
9.
Het café de Branding in Sluishaven stond in de jaren '70 van de twintigste eeuw nog te boek als Koffiehuis en werd toen uitgebaat door de heer De Boed uit Achthuizen. Deze stond - voor de verbouwing van het Paviljoen Sluishaven - nog gewoon op dijk, die begin 1976 nog overstroomde. Hierdoor stond het Koffiehuis omringd door water als het ware in het Volkerak
10.
De familie Van Eyk verbouwde het in 1986, waarna het café de Branding op 16 mei 1986 werd heropend
11.
Aan het eind van de jaren '80 werd het overgenomen en als paviljoen de Branding uitgebaat door Jannie van de Veer
12.
Na de brand eind november 2009 werd Paviljoen Sluishaven weer opgebouwd, maar kwam leeg te staan. Eind 2012 startte Hans Bal, de toenmalige eigenaar van Paviljoen Sluishaven, een actie om het geheel - paviljoen, terrein en haven - weer leven in te blazen. Hij droeg het in het voorjaar van 2017 over aan Rob en Jing Samuels. Weer vier jaar later, in het voorjaar van 2021 zullen ook zij het weer verkopen aan een nieuwe exploitant
13.
Na de lunch lopen we in een omtrekkende beweging weer terug naar de wagen. Zodoende komen we nog wat informatieborden tegen en krijgen we zicht op de natuurspeelplaats Buutenplaets dat een voormalige binnenvaartschip als speelobject heeft en daarom de naam Buutenschip draagt. Dit van oorsprong binnenvaartschip Zeelands Luister is als speelschip Kaapschip afkomstig uit het Rotterdamse Katendrecht. Het moest daar weg, vanwege nieuwbouw. Met behulp van veel vrijwilligers, crowdfundings en bedrijfsleven werd het schip op maandag 4 juni 2018 naar de Galathese Haven overgebracht.
Zeelands Luister werd in 1911 gebouwd als een tweemast zeilklipper op de werf van H. Boot en Zonen in Vrijenban, dat in 1921 grotendeels is opgegaan in de gemeente Delft
14.
De klipper Zeeland's Luister werd als 327 tonner in opdracht van J. Korsman te 's Gravemoer gebouwd. Het werd gebruikt voor de Rijnvaart. Korsman had al eerder een schip met die naam
15.
Jacobus Korsman wordt geboren op 24 januari 1847 in Gorinchem. Hij is in Vreeswijk overleden op 31 december 1926.
Jacobus zal tweemaal trouwen. De eerste keer trouwt hij als 29-jarige op 31 mei 1876 in Krimpen aan de Lek met de 35-jarige Tannetje Reijnhout (1840-1903). Ze krijgen al vlot kinderen. Adrianus wordt op 17 februari 1877 geboren in Middelburg. Op 28 mei 1878 krijgen ze in Rotterdam Anna. Zij komt echter al naar ruim twee maanden te overlijden. Een jaar naar de geboorte van Anna wordt Anna Cornelia in Middelburg aan boord geboren op 31 mei 1879. Maar ook zij komt al naar enkele maanden te overlijden op 16 oktober 1879 te Rotterdam.
Op 29 mei 1880 komt Adriaan Cornelis te Rotterdam ter wereld.
Ruim anderhalf jaar later wordt op 25 december 1881 aan boord in Dordrecht Kornelis Adriaan geboren. Vier maanden later zal hij overlijden.
Tannetje komt op 63-jarige leeftijd te overlijden op 21 februari 1903.
Hij hertrouwt met de weduwe van Jacob van Staveren, Carolina Verbeek (1845-1923). Zij overlijdt op 77-jarige leeftijd.
Zoon Adrianus zal op 25 april 1906 als 29-jarige en nogmaals als 36-jarige op 20 augustus 1913 trouwen
16.
In april 1924 is Jacobus Korsman op een nacht op de Oostelijke leiddam van het Krabbersgat bij Enkhuizen gestrand en lekgeslagen. Met behulp van een sleepboot is het losgekomen en naar Enkhuizen gebracht. Tweeënhalf jaar later zal hij zelf komen te overlijden
17.
Zoals gezegd komen we ook nog informatieborden van onder andere wo2go.nl tegen.
foto van de kaart op het informatiebord van wo2go.nl.
Een ervan vertelt het verhaal van Incalculable II, Onberekenbaar II, dat zich afspeelde in de nacht van 10 op 11 maart 1945. Goeree-Overflakkee lag sinds de eerdere bevrijding van delen van Zeeland en Brabant eind 1944 in de nieuwe frontlinie. De bezetter was al sinds februari 1944 begonnen met de inundatie van het eiland, zodat het uiteindelijk voor 60 procent onder water kwam te staan.
In die donkere nacht in maart vielen 48 Commando Royal Marines het eiland binnen, om samen met gelijksoortige invallen elders, Duitse militairen te vangen om informatie te verkrijgen.
De verliezen waren duidelijk zwaarder dan de opbrengst
18.
Maar ook na het einde van WOII maakt deze mensonterende en dit nutteloze haantjesgedrag nog slachtoffers. De 22-jarige timmerman Henricus Johannes Adrianus Coolen uit Tilburg, maakt als "Soldaat der eerste klasse-oorlogsvrijwilliger" (OVW) deel uit van "5e Compagnie-1 Bataljon Jagers OVW-Regiment Jagers". In die hoedanigheid is hij op dinsdag 5 juni 1945 bezig in een van de woningen van de bunker bij de Galathese haven te doorzoeken. Tijdens het openen van een deur komt een boobytrap, een valstrik tot ontploffing, waarbij hij om het leven komt.
Henk Coolen werd geboren op 8 juni 1922 te Tilburg als zoon van Josephus Coolen (1887-1941) en Joanna Engel (1883-1971). Hij had vlak voor het begin van deze oorlog op zondagmiddag 7 april 1940 zijn getuigschrift timmerlieden van de Avondnijverheidsschool ontvangen uit handen van de burgemeester van Tilburg, mr. J. van de Mortel.
Hij ging aan de slag bij de Fa. A. v. Gils-Jansen, de Electr. Brood- en Banketbakkerij annex Automatic aan de Hasseltstraat 137.
Na zijn noodlottig sterven, werd hij op een Duitse stormboot, waarmee zijn bataljon tevens een veerverbinding onderhield met Dintelsas, teruggevaren onder de Nederlandse driekleur. Vervolgens werd zijn lijk overgebracht naar Tilburg.
Op donderdagochtend 7 juni 1945 vertrok de begrafenisstoet vanaf het huis van zijn moeder op de Bredascheweg 239. Voorop het vuurpeloton, gevolgd door de legerauto met zijn lijkkist, dat wederom bedekt was met de driekleur. Zijn kameraden fungeerden als slippendragers. Hierachter kwamen de familieleden van Henk Coolen, waaronder zijn moeder en broer en zus Jos en Mia en broertje Jan. Een detachement Jagers sloot de stoet af.
In de H. Margaretha Maria aan de Ringbaan West werd de Mis van Requiem opgedragen. De derde Requiem mis van Perosi werd door het versterkte zangkoor gezongen.
Na de absoute of absolutio en het In Paradisimum werd door de organist het Wilhelmus gespeeld.
Aan het graf werd door het vuurpeleton een salvo gelost, waarna de legerpredikant en Luitenant Van Nunen een woord van troost en vaarwel spraken, waarbij Henk als voorbeeld voor allen diende. De Rev. Father Akkermans bewees de overledene de eer en zijn kameraden brachten een laatste groet bij zijn graf met kransen van alle bezoekers
19.
Een herinnering aan de haven als overslaghaven is het weeghuisje dat er nog staat. Dit betreft het weeghuisje uit 1930 dat eerst in het Raadhuis van Ooltgensplaat stond
20.
We verlaten de haven en rijden via de Galatheschedijk en Grote Bloksedijk, Bloksedijk (rond 1876 nog de Oude Dijk genoemd) en Nieuwe Bloksedijk te Achthuizen naar Oude-Tonge.
De 'Blokse' dijken vormen de zuidzijde van de Grote en Nieuwe Blocksche polder. Hierdoorheen liep de Krakmaar met een aantal zijkreken. Tegenwoordig herkennen we deze als de Groote Kreek en Magdalena Kreek21.
Aan de Bloksedijk treffen buitendijks nog enkele fraaie panden aan. Achter deze panden gaan de Handels Onderneming Flakkee en NIVU, van de families Van Nieuwenhuijzen en Van Vugt, schuil.
Bij het laatste pand zien we dat de schuur dezelfde vorm aanhoudt als van het voorhuis.
noten:
1.
Wikipedia Volkerak; Volkerak het mooiste
van twee werelden : Naar een perspectief voor Volkerak-Zoommeer én omgeving. - Nijmegen : Stroming bv iov Vereniging Natuurmonumenten, 2007. - p. 6;
Rijkswaterstaat Volkerak;
2. Krammer-Volkerak : landschappelijke achtergronden / E. Hendriks. - Ministerie van Verkeer en Waterstaat, Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders (RWS, RIJP), 1984. - p. 15 Gebied Krammer-Volkerak (kaarten 1 en 2);
4. De oevergebieden van het Volkerak-Zoommeer : Ontwikkeling van abiotisch milieu en vegetatie sinds 1987 / K.P. Groen (Klaas), Y.J.B. Röling (Yvonne), S.A.M. van Rooij (Sabine), H. Slager (Henk), M. Stoffer (Mirjam) m.d.a. Dirk Fluijt en Gert-Jan Rook (veldwerk); S.A.M. van Rooij, K.P. Groen (eindredactie). - Flevobericht nr. 393; ISSN 0923-2893. - Lelystad : Ministerie van Verkeer en Waterstaat, Directoraat-Generaal Rijkswaterstaat, Directie IJsselmeergebied, 1996. - ISBN 90-369-1181-8. - p. 11: Ontstaan van het Volkerak-Zoommeer / Sabine van Rooij; Operationeel Watermanagement Volkerak-Zoommeer. - Rijkswaterstaat, 2020;
15.
Delpher:
Scheepvaart, 10-01-1912 De scheepsbouw in Nederland. Te water gelaten Schepen in 1911.;
Het nieuws van den dag : kleine courant, 21-09-1912 Scheepstijdingen. Rijnvaart.;
Korsman komt in de pers ook voor als Horstman en Korstman;
(Uithuizermeeden, 21-12-1893 - Den Haag, 9-12-1959) - net als Pieter Dirk Sieling veelal roepende in de woestijn, maar dan voor waterhuishouding en veiligheid van ons hele land, creëerde voor de scheepvaart van en naar het zuiden - lees Antwerpen - een stroomgeleidende dam. Deze moest ervoor zorgen dat de diepte van het Hellegat stabiel bevaarbaar zou blijven en niet zou verzanden. De plannen en berekeningen maakte hij in 1929. Van Veens geleidedam was in 1931 gereed
12.
De contouren kunnen we nog steeds terugvinden op het Hellegatsplein. Op het zuidelijk deel ervan staat nu het Vogelkijkhut De Kluut.
Of bekijk de kleurrijke schilderijen-expositie van m'n broer. Deze schilderijen zijn ook gebruikt als omslag voor de pasfoto- en schrijfboekjes.